آزمایش داروهای جدید بر روی حیوانات یکی از مهمترین روشها برای تایید کارآمدی داروهاست؛ در همین رابطه محققان با ساخت قلب مینیاتوری انسان از قلب موش، بازدهی این روش را به میزان زیادی افزایش دادهاند.
استفاده از مدلهای مصنوعی اعضا یا آزمایش بر روی ارگانهای حیوانات برای کسب اطمینان از صلاحیت داروهای جدید ساختهشده، همیشه ثمربخش نیست، چرا که با وجود شباهتهای زیاد میان اعضای حیوانات و اندام انسان، همچنان تفاوتهای عمدهای وجود دارند که از تعمیم نتایج آزمایشها به صورت صددرصدی، به انسانها جلوگیری میکنند. اما به تازگی، دانشمندان توانستهاند با دستیابی به تکنیکی خاص و تبدیل قلب موش به نمونهی کوچکی از قلب انسان، باعث پیشرفت فرآیند آزمایش بر روی اعضا مصنوعی و مدلهای ساختگی شوند و نتایج قابلاعتمادتری را به دست آورند.
برای شبیه سازی قلب مینیاتوری انسان با استفاده از قلب موش، پس از جداسازی این ارگان از بدن حیوان، فرآیندی به نام کانولاسیون ۴ جریانی (4Flow cannulation) آغاز میشود. از طریق این فرآیند میتوان مایعات مخصوص را در آئورت، سرخرگها و سیاهرگهای قلب وارد کرد و در عین حال، جریان طبیعی و گردش کامل مایعات را حفظ نمود. مایعات مورداستفاده در فرآیند به گونهای هستند که سلولهای موش را از قلب خارج کرده و با حفظ ماتریس پوششی قلب، ساختار این عضو را دستنخورده باقی میگذارند. سپس سلولهای انسان افزوده میشوند؛ این سلولها به ماتریس پوششی متصل شده و با جایگزینی سلولهای موش، باعث شکلگیری قلب مینیاتوری انسان میشوند.
در طول سالهای گذشته، اعضای مینیاتوری دیگری نیز با استفاده از سلولهای بنیادی و به منظور آزمایش داروهای جدید و تحقیق بر روی بیماریهای مختلف پرورش داده شدهاند؛ اعضایی مانند کلیه، ریه و کبد که همانند قلب مینیاتوری، با هدف اصلی پرورش ارگانهای مختلف در ابعاد واقعی برای پیوند اعضا ساخته شدهاند. همچنین پرورش نمونههای کوچکی از مغز برای بررسی عملکرد سیستم عصبی انسان هم در گذشته موفقیتآمیز بوده است.
نتایج تحقیقات انجامشده به تازگی در کنفرانس BCVS 2017 انجمن قلب آمریکا (AHA)، به صورت رسمی بررسی شدهاند.