زنبور رباتیک RoboBee برای اولین بار در سال 2013 توسط دانشمندان دانشگاه هاروارد معرفی شد و از آن زمان تاکنون، این اختراع پیشرفت چشمگیری داشته است.
در ابتدای معرفی ربات زنبوری دانشگاه هاروارد، این اختراع تنها توانایی جدا شدن از زمین و پرواز را داشت، اما پس از تلاشهای فراوان، قابلیت اتصال به سطوح مختلف و شنا کردن هم به آن افزوده شد؛ با این حال بزرگترین دستاورد در پروژه ساخت زنبور رباتیک RoboBee افزودن قابلیت شیرجه زدن در آب و بازگشتن به هوا است.
شاید ایده خارج شدن یک ربات از آب کمی ساده به نظر آید، اما با توجه به این نکته که RoboBee تنها 175 میلیگرم وزن داشته و از یک حشره معمولی کوچکتر است، میتوان گفت که غلبه بر کشش سطحی مایعی مانند آب برای این ربات زنبوری، میزان زیادی نیرو لازم دارد. رابرت وود (Robert Wood) یکی از دانشمندان مهندسی هاروارد در این رابطه میگوید که اگر زنبور رباتیک توسعهیافته را یک انسان فرض کنیم، مقابله با تنش سطحی آب همانند تلاش برای عبور از یک دیوار نفوذناپذیر است.
برای برطرف کردن چالش پیش رو، وود و تیمش به طرح این ربات زنبوری، یک موشک فوقالعاده کوچک و سوختنی را اضافه کرده و از این طریق، نیروی لازم برای غلبه بر تنش سطحی را ایجاد کردند. به طور ساده، میتوان فراینده ابداعشده را در چند مرحله خلاصه کرد؛ ابتدا گاز در محفظهای کوچک، در داخل بدن زنبور رباتیک RoboBee ذخیره شده، سپس جرقهای جزئی گاز محفظه را مشتعل کرده و دست آخر، نیروی ناشی از این میکرو انفجار ربات را از سطح آب به بیرون پرتاب میکند.
اما به جرات میتوان گفت که زیباترین بخش طرح توسعهیافته، به استفاده از خود مایع موجود به عنوان سوخت مربوط میشود؛ ربات RoboBee با کمک چند صفحه الکترولیتی، آب را به اکسی هیدروژن (oxyhydrogen)، گازی فوقالعاده قابل اشتعال، تبدیل میکند، اما از آنجایی که دستیابی به این سوخت گازی به میزان زیادی الکتریسیته نیازمند بوده، تاکنون از اکسی هیدروژن در کاربردهای بزرگتر و گستردهتر استفاده نشده است.
همانطور که وود اظهار کرده است، در جهت افزودن قابلیت خارج شدن از آب به زنبور رباتیک RoboBee، طرح اولیه اختراع دچار تغییراتی شد و علاوه بر محفظه ذکرشده برای ذخیره گاز، چهار پایهی شناور هم به آن افزوده شد. از طرف دیگر برای حفظ وزن و حجم کم اختراع، امکان قرار دادن سنسورها و تجهیزات پیشرفته به ربات RoboBee وجود نداشت و به همین خاطر، با وجود قابلیت پرواز، شیرجه زدن در آب، شنا کردن و خروج مجدد از مایع، کاربر هنوز امکان کنترل ربات از راه دور را ندارد؛ محققان هاروارد در این رابطه گفتهاند که پیشرفتهتر کردن طرح کنونی جزو اولویتهای آنهاست.