شباهت های لینوکس و ویندوز ؛ وجه اشتراک دو سیستم عامل محبوب دنیا

با بررسی شباهت های لینوکس و ویندوز به وجه اشتراک میان دو سیستم عامل محبوب Linux و Widows پی برده و قابلیت ها، ویژگی ها و امکانات یکسان آن‌ها را درک می‌کنیم.

در اغلب مواقع هدف ما از مقایسه، نمایش برتری یک چیز در دسته‌بندی خود است. به عنوان نمونه ممکن است ویژگی‌های ویندوز 10 را عنوان کرده و کاربران را به مهاجرت از لینوکس به ویندوز تشویق کنیم، و یا با اشاره به سبک بودن و سرعت بالای لینوکس، به کاربران توصیه کنیم تا از دنیای سیستم عامل‌های مایکروسافت بیرون بیایند. بهتر است این بار مقایسه اختلافات را کنار بگذاریم، چرا که هر دوی این سیستم عامل‌ها بسیار قدرتمند بوده و می‌توان شباهت‌های زیادی میانشان پیدا کرد. در ادامه 10 وجه اشتراک ویندوز و لینوکس را عنوان می‌کنیم.

حساب‌های کاربری

ممکن است از سیستم کامپیوتری شما در منزل و یا محل کار، چندین نفر دیگر نیز استفاده کنند. در چنین زمان‌هایی نیاز خواهید داشت تا به ازای هر کاربر یک حساب کاربری تعریف کرده و سطح دسترسی‌های آن‌ها به قسمت‌های مختلف را مشخص کنید. حین عدم اشتراک‌گذاری سیستم نیز می‌توان مواردی برای نیاز به ساخت حساب‌های کاربری مختلف پیدا کند. به عنوان نمونه با این کار می‌توان همه چیز را مرتب نگه داشت و برای انجام امور شخصی، اموری کاری و همچنین مدیریت در شبکه یک یوزر جداگانه در سیستم برای خود تعریف کرد تا همه چیز خیلی مرتب باقی بماند.

انجام این کار در هر دو سیستم عامل ممکن است، چرا که یکی از مهمترین شباهت های لینوکس و ویندوز دست باز کاربر برای کنترل حساب‌های کاربری است.

مدیریت چندین حساب کاربری در ویندوز بسیار راحت است. همچنین می‌توان به راحتی حساب‌های کاربری را برای جلوگیری از دسترسی بقیه افراد قفل کرد و خیلی سریع به یکی دیگر از یوزرها وارد شد. در لینوکس علاوه بر داشتن قدرت برای مدیریت حساب‌ها به اندازه ویندوز، چند قابلیت جزیی دیگر نیز در اختیار کاربر قرار داده می‌شود.

کلیدهای ترکیبی Alt + Tab

کاربران متعصب به استفاده از پلتفرم‌های متن باز همچون لینوکس و یا کاربران متعصب به دنیای محصولات نرم افزاری و سخت افزاری اپل، معمولا به امکانات مختلف ویندوز اشاره کرده و آن‌ها را برگرفته از این دو سیستم عامل خطاب می‌کنند. به عنوان یکی از قابلیت‌هایی که مایکروسافت در آن پیشرو بوده و از سال 1985 می‌توان در سیستم عامل‌های آن پیدا کرد، امکان استفاده از کلیدهای ترکیبی Alt + Tab برای جابه‌جایی میان تب‌ها است.

در حال حاضر این مورد یکی از شباهت های لینوکس و ویندوز است که در ابتدا با عنوان CoolSwitch شناخته می‌شد، اما نام آن با معرفی ویندوز 95 به Task Switcher و بعد از معرفی ویندوز ویستا به Windows Flip تغییر پیدا کرد. کاربرد بالای این قابلیت سبب شد تا در محیط‌های دسکتاپ لینوکسی زیادی همچون KDE و GNOME نیز شاهد امکان استفاده از کلیدهای ترکیبی Alt + Tab برای جابه‌جایی میان تب‌ها باشیم.

مشاهده پنجره‌های باز

دلیل اصلی شباهت های لینوکس و ویندوز این است که در نخستین سال‌های توسعه این دو سیستم عامل، هر کدام قابلیتی را از دیگری الهام می‌گرفت. اگر امکان استفاده از کلیدهای ترکیبی Alt + Tab در لینوکس برای جابه‌جایی میان تب‌ها را الهام گرفته از ویندوز بدانیم، دو قابلیت مشاهده پنجره‌های باز (Task View) و دسکتاپ‌های مجازی (Virtual Desktops) خصیصه‌هایی در ویندوز هستند که برای توسعه آن‌ها مستقیما از لینوکس الهام گرفته شده است.

با معرفی قابلیتی جدید با نام Compiz در سال 2006، کاربران لینوکس به قابلیت‌‌های متعددی برای مدیریت پنجره‌ها دست پیدا کردند. به عنوان نمونه می‌توانستند خیلی سریع تمامی پنجره‌های باز را به صورت خانه‌های کوچک و در کنار یکدیگر بر روی نمایشگر به نمایش گذاشته و تنها با یک کلیک به یکی از آن‌ها وارد شوند. چنین قابلیتی در مک نیز وجود داشته و با نام Mission Control شناخته می‌شود.

بعد از گذشت سال‌ها و با معرفی ویندوز 10 شاهد امکان استفاده از چنین قابلیتی در سیستم عامل مایکروسافت بودیم. اکنون می‌توان با فشردن کلیدهای ترکیبی Key + Tab خیلی سریع تمامی پنجره‌های باز را کنار یکدیگر مشاهده کرد و به یکی دیگر از آن‌ها وارد شد. Task View را باید یکی از مهم‌ترین شباهت های لینوکس و ویندوز دانست که کاربرد اساسی آن در زمان باز بودن چندین پنجره در کنار یکدیگر مشخص می‌شود.

دسکتاپ‌های مجازی

با استفاده از دسکتاپ‌های مجازی می‌توان هر چند دسته از پنجره‌های باز را در فضایی جداگانه نگهداری کرد. با این کار به وضعیت بی‌شمار پنجره باز سیستم عامل سر و سامان داده و برای انجام هر کار مشخص، به سراغ یکی از دسکتاپ‌ها و پنجره‌های مربوط به آن می‌روید. به عنوان نمونه می‌توان سه دسکتاپ مجازی برای خود داشت که یکی از آن‌ها شامل پنجره‌های مرتبط با ایمیل و موسیقی، دیگری شامل پنجره‌های امور کاری و جستجو و سومی برای انجام امور تفریحی همچون بازی و سرگرمی خواهد بود. به عبارت دیگر هر دسکتاپ مجازی را باید یک فضای کاری مستقل دانست.

اگرچه امروز یکی دیگر از شباهت های لینوکس و ویندوز امکان استفاده از دسکتاپ‌های مجازی است، اما مایکروسافت این قابلیت را در سال 2015 و در ویندوز 10 معرفی کرد، در حالی که برای نخستین بار در سال 1990 شاهد این قابلیت در لینوکس بودیم. مایکروسافت برای حدود 25 سال از روی لجاجت این قابلیت بسیار بسیار مهم را نادیده گرفت، اما در نهایت آن را به بهترین و قدرتمندترین سیستم عامل خود تا به امروز یعنی ویندوز 10 اضافه کرد.

تعدد نرم افزارها

یکی از مهم‌ترین تفاوت های این دو سیستم عامل را باید دسترسی به نرم افزارهای کاربردی عنوان کرد. تعداد بسیار زیادی از اپلیکیشن‌های تجاری و مخصوصا بازی‌های کامپیوتری تنها بر روی ویندوز اجرا می‌شوند. از طرفی دیگر با مجموعه‌ای از نرم افزارهای انحصاری لینوکس مواجهیم که بیشتر برای کارهای تخصصی همچون برنامه‌نویسی و توسعه پلتفرم کارایی دارند. این فاصله امروز به حداقل میزان خود رسیده است و شاهد اشتراک لینوکس و ویندوز در بسیاری از نرم افزارها هستیم.

برای کاربرانی که از سیستم کامپیوتری خود به صورت عادی استفاده کرده و به دنبال مقاصد تجاری و مخصوصا بازی نیستند، استفاده از لینوکس و یا ویندوز تفاوت چندانی از نظر موجودیت اپلیکیشن‌ها ندارد. به عنوان نمونه معروف‌ترین نرم افزارهای کاربردی همچون VLC ،LibreOffice ،Spotify ،Visual Studio و مخصوصا تمامی مرورگرهای مهم نه تنها برای لینوکس و ویندوز، بلکه برای مک نیز موجود هستند.

شاید از نظر شما بررسی شباهت های لینوکس و ویندوز از نظر موجودیت نرم افزار کار درستی نباشد، اما نباید فراموش کرد به لطف توسعه سیستم‌های پردازش ابری، امروز می‌توان از گستره وسیعی از نرم افزارهای کاربردی تحت وب و تنها از طریق مرورگر استفاده کرد، بدون اینکه نیازی به نصب نرم افزار اختصاصی برای لینوکس و یا ویندوز باشد.

کنترل خودکار امور

برای کاربرانی که روزانه با حجم وسیعی از امور مختلف رو به رو هستند، سپردن برخی کارها به سیستم عامل برای اجرای خودکار می‌تواند پیشنهاد خوبی باشد. برخی اعمال باید به صورت دوره‌ای انجام شده و یا وضعیت آن‌ها به صورت مرتب چک شود و در هر بار نیازی به سفارشی‌سازی آن‌ها وجود ندارد. می‌توان مدیریت این امور را به سیستم عامل سپرد. اگرچه اجرای خودکار دستورات جزو خصوصیت‌های ذاتی لینوکس به نظر می‌آید، اما ویندوز نیز قابلیت‌های بسیار زیادی در ارتباط با آن دارد.

در لینوکس کاربران برای این کار از Cron استفاده می‌کنند. Cron را باید یک سرویس سیستمی اجرا شده در پس‌زمینه دانست به صورت مرتب وضعیت امور برنامه‌ریزی شده از قبل (Cron Jobs) را چک کرده و در صورت فرا رسیدن زمان تعیین شده، آن‌ها را اجرا می‌کند. اگرچه قدرت لینوکس به محیط کامندی و متنی آن است، اما ابزارهایی وجود دارند که می‌توان با استفاده از آن‌‎ها، بدون نیاز به محیط متنی امور خودکار را مدیریت کرد و اجرای آن‌ها را به دست Cron سپرد.

کاربران ویندوز، اجرای امور خودکار را به دست Task Scheduler می‌سپارند. این محیط تماما گرافیکی بوده و نیازی به دست بردن به محیط کامندی ویندوز نیست. هر دستور را باید از طریق طی کردن یک سری از مراحل پشت سر هم به دست Task Scheduler سپرد، برای همین کار کردن با آن حتی برای افراد مبتدی نیز آسان خواهد بود.

محیط‌های متنی

به نظر می‌رسد توسعه‌دهندگان اصلی پشت هر سیستم عامل، مدتی است برای افزایش همکاری با یکدیگر تلاش می‌کنند. در حال حاضر نه تنها نرم افزارهای کاربردی، بلکه برخی از مهمترین قسمت‌های سیستمی هر سیستم عامل را نیز می‌توان در دیگری استفاده کرد. به عنوان نمونه باید به محیط‌های متنی لینوکس و ویندوز اشاره کرد که به ترتیب Bash و PowerShell نام داشته و مدت‌ها است می‌توان هر یک را بر روی سیستم عامل دیگر نیز استفاده کرد.

کاربران حرفه‌ای ترجیح می‌دهند تا کار با ماوس و رابط گرافیکی را کنار گذاشته و از طریق محیط متنی کارهای خود را پیش ببرند، به همین دلیل امکان استفاده از PowerShell بر روی لینوکس و همچنین Bash بر روی ویندوز می‌تواند بهترین خبر برای آن‌ها باشد. اگرچه هر یک از آن‌ها مزایا و معایب خود را دارند، اما با نصب هر دو بر روی یک سیستم عامل، دیگری نیازی به مهاجرت به پلتفرم دیگر تنها برای استفاده از محیط متنی آن نخواهد بود.

به عنوان یکی دیگر از مواردی که به افزایش شباهت های لینوکس و ویندوز کمک می‌کند باید به فریم ورک متن باز Net.سال 2014 مایکروسافت اشاره کرد که با استفاده از آن می‌توان اپلیکیشن‌هایی با قابلیت استفاده بر روی پلتفرم‌های مختلف ایجاد کرد.

سرورها و دسکتاپ‌ها

یکی از مهم‌ترین شباهت های لینوکس و ویندوز امکان استفاده از هر دو در دسکتاپ و یا سرور است

بیشتر افراد معتقدند لینوکس بیشتر برای سرور و ویندوز بیشتر برای دسکتاپ مناسب است. اگرچه این عقیده‌ای اشتباه نیست، اما یکی از مهم‌ترین شباهت های لینوکس و ویندوز این است که می‌توان هر یک را به جای دیگری مورد استفاده قرار داد. کاربران بسیار زیادی در سراسر دنیا وجود دارند که تنها کار روزانه آن‌ها با سیستم کامپیوتری، ارسال چند ایمیل و همچنین تایپ کردن چندین متن است. برای چنین کاربرانی دلیلی برای نصب ویندوز با آن همه ابزارهای داخلی بر روی دسکتاپ وجود ندارد.

از طرفی دیگر با نسخه‌‌های مختص سرور ویندوز مواجهیم که در چند سری اخیر و مخصوصا در ویندوز سرور 2012 به ابزارهای بسیار قدرتمندی مجهز شده‌ و در ویندوز سرور 2016 به بهترین وجه ممکن در آمده است. اگرچه به عقیده برخی کاربران نسخه‌های دسکتاپ ویندوز در برخی مواقع کرش کرده و به نوعی بی‌ثبات به نظر می‌آیند، اما نسخه‌های مخصوص سرور آن‌ها شدیدا پایدار هستند. به عنوان نمونه می‌توان به ویندوز سرور 2003 اشاره کرد که همچنان بر روی تعداد زیادی از سرورهای جهان سوار است.

آسیب پذیری‌های امنیتی

عقیده به برتری محض یکی از این دو سیستم عامل در زمینه امنیت اشتباه است. اگرچه برای چندین سال امنیت لینوکس بیشتر از ویندوز تلقی می‌شد، اما مدتی است هر چند وقت یک بار وجود یک باگ امنیتی اساسی در لینوکس مشخص می‌شود. همچنین مدت‌ها است ویندوز دیگر همان سیستم عامل مملو از رخنه امنیتی گذشته نیست و در نسخه‌های جدید بر روی امنیت آن بیشتر کار شده است.

یک نکته مهم درباره امنیت این دو سیستم عامل وجود دارد. از آنجایی که 90 درصد دسکتاپ‌ها از ویندوز استفاده می‌‎کنند، خرابکاران سایبری بیشتر این سیستم عامل را هدف گرفته و برای آن بدافزار تولید می‌کنند. وحود بدافزار بیشتر، سبب افزایش احتمال آلودگی سیستم‌های کامپیوتری می‌شود. پس طبیعی است که آسیب‌پذیری این سیستم عامل بیشتر به نظر برسد. شاید نتوان شباهت های لینوکس و ویندوز از نظر رخنه‌های امنیتی را به طور دقیق بررسی کرد، اما آن چه واضح است، آسیب‌پذیری هر دو و نیاز به استفاده از آنتی‌ویرویس فارغ از سیستم عامل مورد استفاده است.

نسخه‌های 32 و 64 بیتی

یکی دیگر از شباهت های لینوکس و ویندوز عرضه هر دوی آن‌ها در نسخه‌های 32 و 64 بیتی است. کاربران می‌توانند بر روی سیستم‌های کامپیوتری قدیمی از نسخه 32 بیتی یکی از انواع سیستم عامل‌های این دو پلتفرم استفاده کنند. اما در دستگاه‌های جدیدتر و دارای حافظه رم بیشتر از 4 گیگابایت، به منظور دسترسی به کل حافظه مجبور به استفاده از نسخه 64 بیتی هستید.

یکی دیگر از مزایای مهم استفاده از نسخه 64 بیتی، پردازش و نگاشت حافظه سریع‌تر است. از طرفی ممکن است حین نصب برنامه‌های مختص نسخه‌های 32 بیتی، که تعداد آن‌ها زیاد است، به مشکل برخورد کنیم.

اگر شباهت های لینوکس و ویندوز در بخش‌هایی است که شما بیشتر با آن‌ها سر و کار دارید، دستتان برای انتخاب باز است و می‌توانید یکی از آن‌ها را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید برای تنوع، برای مدتی کوتاه به پلتفرمی دیگر سفر کرده و تجربه خود را بیشتر کنید. با استفاده از هر دوی آن‌ها متوجه می‌شوید شباهت لینوکس و ویندوز حتی بیشتر از ده مورد اصلی ذکر شده است.