مهار انرژی ستارگان بهترین گزینه برای بقا تمدن های پیشرفته

مهار انرژی ستارگان یکی از سناریو های قدرتمند برای تامین انرژی مورد نیاز تمدن های پیشرفته است. البته سناریوهای دیگری نیز مطرح شده است که در ذیل به آنها اشاره شده و در ادامه به بحث در خصوص بهترین گزینه خواهیم پرداخت.

مهار انرژی ستارگان در آینده توسط تمدن های پیشرفته یکی از محتمل ترین سناریوها جهت تامین انرژی مورد نیاز است. از سه طریق می توان بر کیهان مسلط شد. در گام اول می توان تمامی منابع انرژی سیاره را مورد بهره برداری قرار داد. در گام دوم سناریوی بهره برداری از نزدیک ترین ستاره مطرح می شود و در گام سوم البته شرایط پیچیده می شود؛ در این مرحله ابتدا می توان به بهره برداری از تمامی ستارگان داخل کهکشان پرداخت و در ادامه همین روند را در خصوص دیگر کهکشانها پیاده سازی کرد. در این صورت می توان تبدیل به ابرقدرت کیهان شد.

مراحل یاد شده در واقع بیانگر دیدگاه نیکولای کارداشف، اخترفیزیکدان روس است که این سه فاز عملیاتی را به عنوان سناریوهای های قابل پیش بینی تمدن های پیشرفته در سال ۱۹۶۲ عنوان کرد. اخیرا مقاله ای در مجله arXiv.org منتشر شده که به بازبینی مدل مطرح شده کارداشف می پردازد و آن را پیچیده تر می کند. نویسنده این مقاله دن هوپر از اساتید حوزه نجوم در دانشگاه شیکاگو است.

وی اعتقاد دارد که بهره برداری از انرژی ستاره های دور دست نه تنها بهترین راهکار برای افزایش منابع انرژی تمدن های پیشرفته است، بلکه تنها گزینه موجود برای آنهاست تا در کیهان لایتناهی تنها نمانند. هوپر می گوید وجود انرژی تاریک عامل انبساط شدید کیهانی است. این بدان معناست که در ۱۰۰ میلیارد سال آینده ستاره ها و کهکشانها از ما دور می شوند و روزی می رسد که دیگر آنها برای همیشه از دسترس خارج می شوند. ستارگانی که می شد روزگاری انرژی مورد نیاز را از آنها استخراج کرد در آن زمان دیگر نه قابل مشاهده و نه قابل دسترس خواهند بود.

مهار انرژی ستارگان قبل از ناپدید شدن آنها

هوپر در ادامه می افزاید که در چنین شرایطی تمامی تمدنهای پیشرفته به اهمیت انبساط کیهانی پی می برند. بر این اساس به هیچ عنوان منفعل نخواهند بود. آنها سعی خواهند کرد تا ستارگان دیگر کهکشان ها را شناسایی کرده و قبل از آنکه از دسترس خارج شوند به بهره برداری از انرژی آنها بپردازند. بهره برداری از انرژی ستارگان قبل از دور شدن و غیرقابل دسترس شدن، برای تمدن های پیشرفته سناریویی محتمل است که هوپر بر آن تاکید دارد.

اما چگونه می شود یک ستاره را مهار کرد؟ پاسخ احتمالی به این شکل است؛ باید یک تور عظیم را برای مهار ستاره در اطراف آن ایجاد نمود. البته این تور شباهتی به تورهای معمول ندارد، بلکه شبکه ای از ماهوره ها خواهد بود. ناوگانی از میلیوها ماهواره در اطراف ستاره به جمع آوری انرژی و ارسال آن به سیاره مادر خواهند پرداخت. شاید برای تمدن زمینی این سناریو بسیار دور از ذهن باشد، اما دانشمندان اعتقاد دارند که احتمالا تمدن های بیگانه با قدمتی به مراتب طولانی تر از تمدن زمین یا وارد این مرحله شده و یا در صدد ورود به آن هستند.

مهار انرژی ستارگان بزرگ در اولویت خواهد بود

هوپر اعتقاد دارد که ستارگان کوچک یا ستارگانی که از خورشید کوچک تر باشند برای تولید انرژی مناسب نخواهند بود. اما ستارگان بزرگتر می توانند نقش ابرباتری ها را به خوبی بازی کنند. بطور کلی ستارگانی با جرمی بین ۲۰ تا ۱۰۰ برابر جرم خورشید می توانند گزینه های مناسبی برای بهره برداری از انرژی باشند.

ستارگانی از این دست به یقین طول موج قدرتمندی از نور را در فضا منتشر می کنند و به احتمال زیاد تمدن های بیگانه هم اکنون درصدد کشف سرنخ هایی از این طول موج ها هستند. البته تمدن زمینی هم اکنون فاقد فناوری مورد نیاز برای دریافت و تحلیل طول موجهای ستارگان مناسب برای بهره برداری از انرژی آنهاست، اما انتظار می رود که در آینده قادر به توسعه فناوری مورد نیاز برای این هدف باشد.