بشر سودای سفر به مریخ را در سر دارد و بهرغم اینکه هنوز چندین دهه با ساخت اقامتگاه های مریخی فاصله داریم؛ اما تصور اینکه روزی چنین امری محقق شود دور از ذهن نیست. در همین راستا کمپانی HP رقابتی را ترتیب داد تا علاقهمندان بتوانند طرحهای پیشنهادی خود را ارائه دهند.
پیش از سفر به مریخ باید تمهیداتی قابل اجرا برای زنده ماندن و بقا در سیاره سرخ اندیشیده شود. چه بسا اقامتگاه های مریخی ما در آینده مشابه آنچه باشند که ناسا در قالب پروژه Habitat Demonstration Unit (واحد مسکونی شبیهسازی شده) تدارک دیده است. این تاسیسات به منظور تست و توسعهی سکونتگاههای فضایی طراحی شدهاند و دارای امکانات کاملی برای گذران زندگی فضانوردان هستند.
تا آن هنگام اما رویاپردازی درباره خانههای مریخی بشر همچنان ادامه دارد و مسابقه HP Mars Home Planet Challenge هم دقیقا به همین موضوع اختصاص داشت. این مسابقه که با حضور خیل عظیم علاقهمندان برگزار شد به تازگی برندگان خود را شناخته و طرحهای آیندهنگرانه و خیرهکنندهی آنها را به نمایش درآورده است.
موضوع چالش این بود که چنانچه بشر به مریخ برسد، چنانچه موفق به ساخت سکونتگاههایی در آنجا شود و با فرض بر اینکه جامعهای متشکل از یک میلیون نفر تشکیل دهد، این شهر مریخی چه شکل و شمایلی خواهد داشت؟
رقابت در سه مرحله اجرا شد: در دور نخست، 464 شرکتکننده حضور داشتند که بهترین طرحهای مفهومی در نوامبر 2017 برگزیده شدند. در چالش ارائهی مدلها سهبعدی، 332 شرکتکننده به رقابت با یکدیگر پرداختند و برندگان در ماه مارس سال جاری میلادی مشخص شدند. اما در دور نهایی مسابقه که به معرفی برندگان در تاریخ 14 آگوست انجامید، از 177 شرکتکننده دعوت به عمل آمد تا تصویری از آنچه که یک کلونی انسانی در مریخ میتواند به آن شبیه باشد، ارائه دهند.
البته این ایدهپردازی تنها در قوهی تخیل شرکتکنندگان خلاصه نمیشد؛ چرا که مریخ قطعا میزبان خطرناکی برای بشر خواهد بود و اقامتگاه های مریخی باید با درنظر گرفتن این نکته مهم طراحی شوند. در نتیجه 25 درصد از امتیاز کل به همین موضوع و مباحث فیزیکی طرحها اختصاص داشت. اصالت، خلاقیت و کیفیت رندرهای ارائه شده، سه فاکتور دیگری بودند که در امتیازدهی (هر کدام 25 درصد) مورد توجه قرار گرفتند.
از جمله خطرات سیاره سرخ، اتمسفر نازکتر آن نسبت به زمین است که اجازه عبور پرتوهای خورشیدی بیشتری را میدهد؛ بنابراین در اقامتگاه های مریخی به سازهها و تجهیزاتی نیاز داریم که به طور دائم از ما در برابر اشعه فرابنفش محافظت کنند. همچنین مریخ مستعد وقوع طوفانهای گرد و خاک سهمگینی است که میتوانند کل سیاره را درنوردند. از طرفی جاذبه در سطح مریخ نیز کمتر است و با 37.6 درصد از جاذبهی سطح زمین برابری میکند.
با این اوصاف یک طراحی برنده، میبایست منطقهای مسکونی را درون فضایی سرپوشیده و گنبدی شکل به تصویر میکشید؛ آن هم به گونهای که در عین مصون بودن از پرتوهای خورشیدی و طوفان شن، دارای اتمسفر قابل تنفس باشد.
همچنین وسایل نقلیه و امکانات ترابری، تاسیساتی نظیر توربینهای بادی و نیروگاههای ژئوترمال که قادر به تولید برق از منابع طبیعی مریخ باشند، ژنراتورهای اکسیژن و لباسهای محافظی که امکان خروج سکنه از محیط امن محصور را فراهم کنند نیز دیگر مواردی بودند که شرکتکنندگان میبایست در طرحهای پیشنهادی خود میگنجاندند.
برخی از بهترین شرکتکنندگان این رقابت چندی پیش در جریان کنفرانس SIGGRAPH ونکوور، طرحهای خود را در یک محیط واقعیت مجازی نیز به نمایش گذاشته بودند.
ناسا درصدد اعزام فضانوردان به کره مریخ در سال 2030 یا چند سال پس از آن است؛ البته تا آن زمان باید راهکار غلبه بر مشکلات بسیاری را بیابد. اول اینکه سفر به مریخ 9 ماه به طول میانجامد و بازگشت از آن نیز همین اندازه زمان میبرد؛ اما قرار داشتن در جاذبه صفر برای این مدت طولانی میتواند سلامت افراد را تهدید کند.
مشکل دیگر به فرود روی مریخ مربوط میشود؛ چرا که اتمسفر نازک این سیاره، کنترل فضاپیما برای یک فرود بیخطر را به امری بسیار مشکل تبدیل میکند. شاید شرایط برای نشستن رباتها روی مریخ مناسب باشد اما فرود آمدن یک ماژول که پر از افراد مضطرب است داستان دیگری دارد.
از طرفی نیاز است که فضانوردان مدتی را در مریخ سپری کنند؛ آن هم نه تنها به خاطر پیشبرد علم، بلکه به این دلیل که تبدیل شدن این سیاره به خانه دوم بشر لااقل چند ماه زمان میبرد. بنابراین آنها باید بتوانند در این مدت خود را با منابع محدود آب و غذا، در صحراهای پر از گرد و غبار مریخ زنده نگه دارند.
محدودیت دیگری که در این راه وجود دارد، سوخت است که نه تنها باید کفاف پرتاب راکت به فضا و رساندن سرنشینان به مقصد را بدهد، بلکه باید به اندازهای ذخیرهسازی شود که امکان گریز از سرعت چرخش مریخ برای بازگشت به زمین را نیز فراهم کند و این یعنی حمل بار اضافه!
تمامی این موانع سبب میشوند که هنوز فاصله زیادی بین خود و مناطق مسکونی در مریخ احساس کنیم؛ اما تماشای این طرحهای مفهومی و رویاپردازی در این مورد لذت خاص خود را دارد.
یاد فیلم مرخی افتادم چقدر قشنگ بود
ولی اون ماکته که دارن طرح هارو روش نشون میدن اون واقعیه یا اونم کامپیوتریه تو فیلمه؟
هی چند وقت پیش گفتن که امکان زندگی رو مریخ منتفی شد
حالا شاید اینده بشه مثلا 200 سال دیگه
واقعا یه لحظه به کارایی که اونا دارن انجام میدن و کارایی که ما داریم انجام میدم توجه کنید اونا کجا و ما کجا
من خودم برای خودم همیشه جالب بود که چرا بک نخبه ایرانی وقتی توی ایران درس میخونه و از امکانات ایران استفاده میکنه میره توی یک کشور خارجی زندگی میکنه و علمشو تقدیم اونا میکنه
تا این که با یکیشون بالاخره حرف زدم رتبه 7 کشور رشته ریاضی فیزیک که خودش میخواست از ایران بره و دانشگاه کلمبیا امریکا درس بخونه
میگفت:من کسیم که عاشق درس خوندنه و از طرفی هم باید ازدواج کنه و خونه زندگی تشکیل بده من اگه تو ایران وایسم 4 سال بعد که مدرک بگیرم یا نهایتا 6 سال بعد باید جذب بازار کار بشم تا خانواده خودمو تشکیل بدم و دیگه نمیتونم درس بخونم یا شرایطش برام خیلی سخت میشه ولی اگه برم خارج کشور اونا میگن بیا یکی از لوکس ترین خانه اامون برای تو ماشین مدل بالا و حقوق عالی و تو فقط درس بخون من اونجا میتونم تا 4 15 سال دیگه درس بخونم و وقتی از دانشگاه با یه مدرک عالی بیام بیرون اونوقت میتونم علم رو به جلو ببرم خوب مسئولین عزیز تعداد این جور افراد مگه چن نفره نهایتا سالی 50 نفر کسی ناراضی نمیشه اگه اینجوری به اینا برسین درامد یک روز فروش نفت تو سال هم نمیشه بجایی این که بزاریدش تا بقیه اختلاصش بکنن
امیدوارم پروژه باشکست روبرو بشه تا بشریت به افق های دورتر بی اندایشد 50 سال مارا با پروژه ماه سر گرم کردن 50 سال دیگه با پروژه اسکان در مریخ
الان تو سر گرم چی شدی دقیقا؟؟ تو کاری انجام دادی مگه
خخخخ اینه راس میگه اقا رضا واسه ماه برنامه داشتن برنامه هاشون منتفی شده اخی