کشف فسیل حشره باستانی مدفون شده در یک سنگ اوپال

اخیرا یک سنگ اوپال بسیار زیبا کشف شده است که فسیل یک حشره باستانی را در داخل خود به تله انداخته و آن را برای نسل ما به خوبی محافظت نموده است.

فسیل یک حشره باستانی در حالی کشف شده است که در داخل  یک سنگ اوپال بسیار زیبا برای همیشه مدفون شده و با ظاهری مناسب برای نسل ما باقی مانده است.

سال گذشته برایان برگر که یک جواهر شناس است در سفر خود به جاوا در اندونزی متوجه یک سنگ اوپال بسیار زیبا شد که فروشنده آن قصد داشت تا سنگ را در بازار به فروش برساند. اگر چه در نگاه اول این جواهرشناس تنها به خاطر زیبایی منحصر به فرد و رنگ های خاص سنگ اوپال مبادرت به خرید آن کرد، اما بعدها متوجه شد که فسیل یک حشره باستانی در داخل این سنگ اوپال به تله افتاده است.

حشره یاد شده به زیبایی در میان سنگ اوپال جا خوش کرده است. در نگاه نزدیک می توان مشاهده نمود که دهان حشره باز است و به خوبی تمامی اجزا آن باقی مانده است. به نظر می رسد این حشره در دوران باستان ابتدا در داخل مردابی از صمغ درختان گرفتار شده و جان خود را از دست داده است. در ادامه و طی سالهای طولانی و تحت فشار و درجه حرارات شدید، صمغ بتدریج به کهربا تبدیل گشته است.

این فرایند ممکن است میلیون ها سال طول کشیده باشد و برای شکل گیری کامل سیکل این فرایند باید شرایط خاصی وجود داشته باشد. حال اگر در داخل صمغ یک موجود اورگانیک هم گرفتار شده باشد فرایند به مراتب پیچیدتر خواهد شد.

کشف یک سنگ اوپال با پیشینه ای مرموز و پیچیده

البته وجود حشرات و یا اورگانیزم هایی که قبلا زنده بوده و با گرفتار شدن در صمغ در نهایت به کهربا تبدیل شده اند، امری عادی است. در واقع کهرباهای بسیاری را شاهد بوده ایم که اجزایی از موجودات اورگانیک باستانی را برای سالیان متمادی در داخل خود حفظ کرده اند، اما این سنگ متفاوت از آنهاست زیرا تنها به فرایند تبدیل شدن از صمغ به کهربا بسنده نکرد و در ادامه به سنگ اوپال تغییر شکل داده است.

در واقع پس از شکل گیری کهربا، فرایند اوپالیزاسیون شروع شده که باعث می شود تا سنگ در نهایت رنگ و بافت سنگ اوپال را به خود بگیرد. سنگ اوپال یکی از کانی های بسیار معروف است که به خاطر رنگ های متنوع آن، در ساخت جواهر و لوازم تزیینی کاربرد بسیار دارد.

اوپال یاد شده شفاف بوده و به آسانی می توان حشره مدفون شده در داخل آن را مشاهده کرد. در حال حاضر دانشمندان اطلاعات چندانی در خصوص فرایند شکل گیری سنگ اوپال  ندارند. اما فرایند اوپالیزاسیون شامل تغییر مواد به کانی سیلیکا است که این تغییر از طریق دی اکسید سیلیکون و با آب صورت می گیرد. فرایند اوپالیزایسون می تواند بر روی چوب، سنگ و حتی استخوان فسیل شده دایناسورها صورت گیرد.

این سنگ نادر است، زیرا سه ویژگی منحصر به فرد دارد؛ در ابتدا اینکه فسیل ارزشمندی از یک حشره را در خود جای داده است. دوم اینکه در ابتدا تنها یک کهربا بوده و در نهایت سومین ویژگی آن است که از فاز کهربایی رد شده و به سنگ زیبای اوپال تبدیل گشته است.  این فرایند ها آن هم به طور متوالی بندرت رخ می دهد و این سنگ موفق شده کلیه آنها را یکجا در خود داشته باشد.

برایان برگر برای رفع تمامی شبهات در خصوص جعلی بودن سنگ، آن را به انستیتوی جواهر شناسی در آمریکا فرستاد و تاییدیه این نهاد را دریافت نمود. او این کار را انجام داد، زیرا در بازار سنگ های اصلاح شده اوپال بسیاری یافت می شوند که ارزش آنها به مراتب کمتر بوده و قابل قیاس با سنک طبیعی اوپال نیستند.

برای برایان این سنگ یک دارایی معمولی نیست که بتواند بر روی آن قیمت بگذارد و خود وی سنگ اوپالش را غیر قابل قیمت گذاری عنوان کرده است. او به هیچ قیمتی حاضر به فروش این سنگ اوپال نیست، اما حاضر است آن را به موزه ای معتبر برای نمایش عموم اهدا کند. زیرا از نظر برایان بهترین استفاده ای که می توان از چنین دارایی های ارزشمندی داشت این است که فرصت مشاهده چنین پدیده های نادری را در اختیار دیگران نیز قرار دهیم.