محققان سیارک ها را عامل پخش حیات در کهکشان می‌دانند

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه هاروارد به این نتیجه رسیده‌اند که سیارک ها طبق فرایند پان اسپرمیا (فرضیه بذرپاشی) حیات را در سراسر کهکشان پخش می‌کنند.

بسیاری از ما زمین را میزبان حیات در جهان می‌دانیم و برای این دانسته دلایل متعددی وجود دارد، اما جهان پیرامون ما بی‌کران است و همین موضوع ثابت می‌کند که انسان‌ها تنها نیستند. در گذشته نیز دانشمندان عنوان کرده بودند عواملی که در پیدایش حیات تاثیرگذارند می‌توانند به کمک سیارک ها و ستاره‌های دنباله‌دار توسط فرایند پان اسپرمیا (Panspermia) از دنیایی به جهانی دیگر انتقال پیدا کنند. فرایند پان اسپرمیا یا بذر به فرضیه‌ای گفته می‌شود طبق آن زندگی در مکانی ایجاد نمی‌شود، بلکه در جهان وجود دارد و بذرهای آن در تمام دنیا پخش شده و همواره از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. مخاطبان این فرضیه بر این باورند که اندامگان یا همان حیات روی زمین به واسطه بذرها از فضا به زمین انتقال داده شده است.

سیارک ها عامل پخش حیات هستند

در حال حاضر یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه هاروارد احتمال فرایند پان اسپرمیا در سراسر کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار دادند که نتیجه بررسی‌های آنها نشان می‌دهد به احتمال زیاد سیارک ها عامل پخش حیات در این کهکشان بوده باشند. در گذشته دانشمندان بر این باور بودند که فرایند پان اسپرمیا در سیستم سیاره‌ای رخ می‌دهد و به همین دلیل دانشمندان برای استریل کردن فضاپیماها زمان زیادی را صرف می‌کردند تا از انتقال میکروب‌های زمین به جهان جلوگیری شود، اما بررسی‌های جدید نشان می‌دهد سیارک ها این توانایی را دارند تا این فرایند را در یک سامانه نظیر تراپیست-1 (TRAPPIST-1) که به عنوان همسایه نزدیک ما با 7 سیاره نزدیک به یکدیگر محسوب می‌شود، به سادگی انجام دهند، اما این پرسش مطرح می‌شود که آیا فرایند پان اسپرمیا می‌تواند در محدوده کهکشانی نیز کاربرد داشته باشد؟

تیم تحقیقاتی هاروارد در این خصوص عنوان کرد فرایند پان اسپرمیا این توانایی را دارد تا در محدوده کهکشانی نیز اتفاق بیفتد. طبق برآورد محققان حدود 10 تریلیون جرم با اندازه مشابه با سیارک ها در سراسر کهکشان حیات را حمل می‌کنند. هرچند اجرام با ابعاد بزرگ که حامل حیات باشند بسیار نادر بوده، اما باز هم تعداد آنها قابل توجه است. طبق برآورد محققان حدود 100 میلیون جرم آسمانی در ابعاد انسلادوس (ششمین قمر زحل) و حدود 1000 جرم به اندازه سیاره زمین قادرند حامل حیات یا ماده پروبیوتیک باشند.

ایدن گینزبرگ به عنوان نویسنده اصلی این مطالعه اظهار می‌کند برای مدت‌های طولانی بزرگ‌ترین نگرانی این بود که حیات روی این اجرام به واسطه اشعه ماورا بنفش نابود می‌شوند، اما اکنون به این دستاورد رسیده‌ایم که اگر مواد تشکیل دهنده حیات در مقایس چند اینچ در زیر یک تکه سنگ یا یخ در سیارک ها محافظت شوند، می‌توانند در برابر اشعه ماورا بنفش سالم بمانند. وی در ادامه افزود حتی شکل‌های پیچیده‌ای از حیات چون خرس‌های آبی یا خوکچه‌های خزه‌ای این توانایی را دارند تا در فضا نیز زنده بمانند. در واقع این موجودات می‌توانند به راحتی به خواب زمستانی بروند. از این رو ما به این دستاورد رسیده‌ایم که میکروب‌ها بر روی یک سیاره قادر هستند از آن خارج شده و در فضا نیز به زندگی خود ادامه دهند تا به یک سیاره جدید برسند. خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای (Tardigrada) یک جانور آبزی کوچک با 8 پا محسوب می‌شود که البته آن را به عنوان نوعی از پیچیده‌ترین انوردان شدت‌دوست می‌شناسند.

گینزبرگ در ادامه پایان خاطرنشان کرد:

منظومه شمسی که ما در آن حضور داریم نسبتا پایدار است، اما سایر مکان‌ها به خصوص مرکز کهکشان به طور کامل ناپایدار و در حال حرکت بوده و اجرام همواره در حال رفت و آمد هستند. به طور کلی در مرکز کهکشان سیاره‌ها، خرده‌سیاره‌ها، دنباله‌دارها، قمرها، سیارک‌ها به تعداد زیاد وجود دارند و به همین دلیل مرکز کهکشان می‌تواند اجرام را به سمت سایر کهکشان ارسال کند. به طور کلی این تحقیقات به ما نشان داد که پان اسپرمیا در مقیاس کهکشانی امکان‌پذیر است، زیرا تریلیون‌ها جرم آسمانی در کهکشان ما به همراه موارد مورد نیاز حیات در حال گشت و گذار هستند.