استرس شدید تا سال‌ها میل ما به پرخوری را تحت تاثیر قرار می‌دهد

استرس شدید گریبان گیر بسیاری از انسان‌های مدرن بوده و به تازگی اعلام شده که مشکل مورد نظر می‌تواند میزان هورمون‌های پرخوری را در بدن ما تا سال‌ها بالا نگه دارد.

استرس شدید موضوع تازه‌ترین تحقیقات دانشمندان در رابطه با بحث پرخوری و مشکلات عصبی ناشی از زندگی مدرن بوده که اطلاعات جالب‌توجهی را در مورد تاثیرات بلند مدت استرس مزمن روی بدن ما آشکار کرده است.

در واقع تحقیق جدید ارتباطی بین تجربه کردن استرس مزمن، افزایش هورمون‌های اضطراب مربوط به شدیدتر شدن اشتها و همچنین افزایش احتمال بروز اختلال استرسي پس از حادثه (PTSD)، کشف کرده است. این تحقیقات در دانشگاهی در نیویورک آمریکا انجام شده و دانشمندان می‌گویند که به احتمال قوی تا سال‌ها پس از بروز حادثه‌ای پراسترس در زندگی فرد، احتمال بالا ماندن هورمون‌های استرس و پرخوری در خون او وجود خواهد داشت.

استرس شدید و تبعات بلند مدت

تمامی ما در طول زندگی خود با شرایط استرس‌زا مواجه شده‌ایم و کمتر کسی وجود دارد که تا به حال چنین حسی را تجربه نکرده باشد؛ با این حال برخی شرایط و اتفاقات باعث تجربه کردن مقدار بسیار زیادی استرس و اضطراب در فرد می‌شوند و در نهایت، مشکلاتی مانند اختلال استرسی پس از حادثه را به وجود می‌آورند. در اختلال مورد نظر فرد تا مدت‌ها پس از بروز مشکل، همچنان دچار اضطراب می‌شود و کنترل خودش را از دست می‌دهد. اتفاقاتی مانند مشاهده مرگ عزیزان، بزرگ شدن کودک در محیطی مسموم و تجربه‌های شدید و مخرب مشابه می‌توانند باعث بروز PTSD شوند.

در همین رابطه، محققان دانشگاه نیویورک در تازه‌ترین تحقیقات خود دریافته‌اند که نوجوانان دارای تجربه استرس شدید در برخی موارد مقدار زیادی هورمون اسیل گرلین (acyl-ghrelin) را در خون خود خواهند داشت. این هورمون در جامعه علمی به واسطه ارتباطش با افزایش اضطراب و همچنین تمایل فرد به پرخوری، شناخته می‌شود.

دانشمندان با دنبال کردن زندگی این نوجوانان، دریافتند که تا سال‌ها پس از بروز حادثه اولیه و استرس شدید مورد نظر، میزان اسیل گرلین خون داوطلبان همچنان بالا بود. به علاوه، دیده شد که ریسک بروز نوع شدیدی از اختلال استرسی پس از حادثه در همین نوجوانان دارای مقادیر زیاد اسیل گرلین نسبت به سایرین، بدتر بود. متاسفانه اختلال PTSD یکی از مشکلات روانی بوده که درمان آن فوق‌العاده سخت و چالش‌برانگیز است.

جزئیات و نتایج تحقیقات

به علاوه قرار گرفتن در معرض خطر ابتلا به PTSD، می‌توان گفت که این داوطلبان به نسبت هم سن و سالان خود که در معرض استرس شدید نبوده‌اند، بیشتر پرخوری می‌کنند و شانس ابتلای آن‌ها به چاقی مفرط هم بیشتر است. به بیان دیگر هورمون افزایش یافته در خون نوجوانان مورد آزمایش هم باعث طولانی‌تر شدن اضطراب آن‌ها در طول زندگی می‌شود و هم اشتهای آن‌ها را بیشتر خواهد کرد. در همین رابطه می‌توان به تحقیقات دیگری اشاره کرد که در مورد ارتباط چاقی مفرط با بیماری‌های روانی دیگر، منتشر شده‌اند.

محققان نیویورکی در مقاله خود تاکید کرده‌اند که افزایش میزان هورمون اسیل گرلین در خون افراد به تبعات مورد نظر در مورد چاقی و بروز PTSD ارتباط داده شده و این مسئله ارتباط چندانی با هورمون معروف کورتیزول و استرس بروز کرده در اثر ترشح آن ندارد. به همین دلیل بوده که می‌توان با اندازه‌گیری میزان اسیل گرلین خون افراد امکان وجود اختلال استرسی بعد از حادثه در آن‌ها را بررسی کرد و یا پیش‌بینی کرد که در آینده این افراد دچار PTSD می‌شوند یا خیر.

در تحقیق اخیر، دانشمندان نیویورک 49 فرد حادثه دیده که قربانی اتفاقات تروریستی بودند را مورد بررسی قرار دادند. هرکدام از این افراد استرس شدید را به نوعی تجربه کردند؛ آن‌ها یا در حوادث مورد نظر زخمی شده بودند و یا والدین، اعضای خانواده یا دوستان خود را در این حوادث از دست داده بودند.

برای بررسی دقیق وضعیت این 49 نوجوان، محققان میزان هورمون‌های خون آن‌ها و داده‌های جمع‌آوری شده را با اطلاعات مربوط به 39 نوجوان دیگر که تجربه‌ای از استرس شدید نداشتند، مقایسه کردند.