مقایسه ال 90 با رنو ساندرو ؛ تفاوت تندر نود و ساندرو چیست؟

در این مطلب قصد داریم به مقایسه ال 90 با رنو ساندرو بپردازیم و مشخصات فنی، امکانات رفاهی و ایمنی آنها را شرح دهیم. با ما همراه باشید.

یکی از محصولات با دوامی که طی سال‌ها در بازار ایران مونتاژ می‌شد و جایگاه خوبی نیز در میان محصولات داخلی داشته و هنوز هم مشتریان خود را دارد، تندر 90 یا همان داچیا لوگان است. این خودرو در سال 1383 وارد بازارهای جهانی شد و سه سال بعد در تاریخ 1386 روانه بازار ایران گردید.

مقایسه ال 90 با رنو ساندرو

طی سال‌های اخیر ال 90 نماد یک خودروی خانوادگی و مقرون به صرفه بوده و به همین خاطر نیز تبدیل به خودرویی پرفروش شده است. پرفروش و پرطرفدار شدن تندر 90 منجر به این شد که ایران خودرو سودای تولید فیس لیفت آن را در سر بپروراند و بالاخره این نسخه جدید را تولید کند.

اواخر سال 1394 بود که گروه خودروسازی پارس خودرو ساندرو را معرفی و سپس راهی بازار داخلی کرد. همان‌طور که گفتیم تندر 90 از سال 86 در بازار ما حضور داشت، ولی ساندرو هشت سال بعد وارد بازار ایران شد. همین عامل باعث شد تا ساندرو از پلتفرم، پیشرانه و جعبه دنده تندر 90 استفاده کند. استفاده از این موارد باعث شد تا در زمان نسبتا کمی خریداران ایرانی رضایتشان جلب شود و این خودرو فروش خوبی را تجربه کند.

طراحی ظاهری تندر 90 و ساندرو

اولین چیزی که در فیس لیفت تندر 90 دچار تغییر شده، فرم سپرها در صندوق عقب و جلوپنجره است. همچنین سپرها با بدنه تغییر قاب هم‌رنگ شده‌اند و آینه‌ها و قسمت‌های کرومی نیز اضافه شده است. همان‌طور که دیده می‌شود مجموع این تغییرات خودروی مدرن‌تر و زیباتری را تحویل مشتریان داده است.

گفتنی است که فیس لیفت تندر 90 در سال 2009 و حدود یک دهه پیش تولید شده و در مقایسه با طراحی خودروهای امروزی کمی قدیمی‌تر به نظر می‌رسد. ایران خودرو می‌تواند هنوز هم که هنوز است روی طراحی این خودرو کار کند و آن را ارتقا دهد.

در آن سوی میدان باید از طراحی ساندرو صحبت کنیم. نمای ظاهری این خودرو بسیار ساده و بی‌آلایش است و این خودرو به قدری ساده طراحی شده که حتی از خطوط تیز و حجم دهنده نیز استفاده نشده است. سادگی بیش از حد ساندرو منجر به این شده که با خودرویی حوصله‌سربر مواجه شویم.

ساندرو یک تیپ دیگر به نام استپ وی (Step Way) دارد که اوضاع آن کمی بهتر از ساندرو معمولی است. این تیپ مجهز به روف رک، رکاب زیر درها، زه پلاستیکی گلگیرها و درها، کاسه چراغ مشکی و دیفیوزر عقب است و همین اجزای ساده ولی کاربردی توانسته‌اند ظاهر آن را پویاتر از قبل کنند. از دیگر تغییراتی که در بخش مشخصات فنی شاهد آن هستیم می‌توان به کوتاه‌تر شدن کورس دنده‌ها و بلندتر شدن ارتفاع خودرو اشاره کرد.

مشخصات فنی و امکانات رفاهی تندر 90 و ساندرو

پیش‌تر گفتیم که هم تندر و هم ساندرو دارای مشخصات فنی یکسانی هستند که این مشخصات در خودروی رنو مگان نیز وجود داشت. پیشرانه 1600 سی سی این دو خودرو قادر است تا 105 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند و مجموع این قوای محرکه را از طریق یک گیربکس 4 سرعته اتوماتیک به محور جلو منتقل کند.

از جمله تجهیزات ایمنی که این دو خودرو دارند می‌توان به 2 ایربگ و نیز ترمزهای ABS و EBD اشاره کرد. در این خودروها ترمزهای جلو دیسکی و ترمزهای عقب کاسه‌ای هستند. هر دو خودرو دارای 3 ستاره از موسسه ایمنی اروپایی یوروانکپ دارند و تقریبا خودروهایی امن محسوب می‌شوند.

متاسفانه نه تندر 90 و نه ساندرو در زمینه امکانات رفاهی محصولات قدرتمندی نیستند و از فقر آپشن رفاهی بهره می‌برند. در کل می‌توان گفت که هر دو خودرو امکاناتی نظیر حالت برفی گیربکس، تنظیم سیستم صوتی از پشت فرمان، تنظیم برقی آیینه‌ها، چهار شیشه برقی، تنظیم 6 حالته صندلی راننده به صورت مکانیکی، تنظیم ارتفاع نور چراغ‌ها از داخل کابین و کامپیوتر سفری دارند.

لذت و تجربه رانندگی با تندر 90 و ساندرو

با ورود به درون کابین داخلی تندر 90 اولین چیزی که حس ناخوشایندی به مشتری انتقال می‌دهد، کیفیت پایین متریال و موادی است که در ساخت بدنه به کار رفته است. درون خودرو پیچیدگی خاصی ندارد و همه چیز در عین سادگی طراحی شده است. هر جا دکمه‌ای دیده می‌شود باید بدانید که هم درشت و هم محکم و قرص جای گرفته‌اند.

شتاب اولیه تندر 90 مناسب ارزیابی می‌شود و در شتاب ثانویه هم چیزی کم نمی‌گذارد و در حد و اندازه اسم و رسمش ظاهر می‌شود. سیستم تعلیق یا فنربندی آن عملکرد مناسبی در چاله‌ها دارد و سرنشینان همه چیز را به نرمی احساس می‌کنند و کوبش زیادی را شاهد نیستیم.

یکی از مشکلاتی که درباره تندر 90 وجود دارد شیب زیاد صندوق عقب آن است. خوشبختانه به کمک آینه‌های بزرگی که در طرفین خودرو تعبیه شده می‌توان اطراف خود را به خوبی دید، ولی مشکل دید عقب است، چرا که شیب صندوق بیش از حد بوده و چیزی دیده نمی‌شود. به همین جهت ممکن است به هنگام پارک کردن موتور یا دوچرخه و افراد کوتاه‌قد را نبینید.

متاسفانه مشکل دیگر آنجاست که ایران خودرو روی چنین خودرویی سنسور پارک عقب تعبیه نکرده که اگر کرده بود به واسطه نمایشگر جلو می‌توانستیم به راحتی بخش بزرگی از ایرادها را رفع کنیم. از دیگر ایرادهایی که این خودرو دارد کمبود جا برای برخی وسایل خرده‌ریز مانند عینک و موبایل است که به مرور تبدیل به مشکلی آزاردهنده می‌شود.

خوشبختانه این خودرو به قدر کفایت دارای قدرت و گشتاور مناسب است که بتواند نیازهای درون شهری و برون شهری شما را تأمین کند. در حالت گیربکس برقی که از آن بالاتر یاد کردیم می‌توانید از هرزگردی لاستیک‌ها تا حدود زیادی جلوگیری کنید. کافی است چند ساعتی با تندر 90 در خیابان‌ها یا جاده‌ها رانندگی کنید تا متوجه شوید که چقدر موتور با گیربکس اتوماتیک هماهنگ هستند. این هماهنگی به قدری است که هنگام معکوس کردن آن متوجه عوض شدن دنده نخواهید شد. البته انتظار گیربکس یک خودروی چند میلیاردی را نباید داشته باشیم.

از دیگر مزایای ال نود می‌توان به فرمان‌پذیری عالی آن اشاره کرد که هم نرم است و هم راحت می‌چرخد. فاصله محوری این محصول این امکان را داده تا فضای کابین مناسب باشد و سرنشینان در اذیت و آزار قرار نگیرند. اما در کنار این مزیت یک ایراد بزرگ دیگر نیز دارد و آن خشک بودن صندلی‌ها است، به طوری که در سفرهای طولانی‌مدت باید به فکر کمردرد خود باشید.

ترمزها به بهترین شکل ممکن عمل می‌کنند و در سرعت‌های بالا نیز عملکرد مناسبی دارند. کولر خودرو از دیگر اجزایی است که باید به آن اشاره کرد، چرا که کیفیت خوبی دارد و پاسخگوی نیازهای کابین است. هنگام رسیدن به سر پیچ‌ها متاسفانه با مشکل پایداری خودرو روبه‌رو می‌شویم. بنابراین ممکن است گاهی اوقات در سر پیچ‌ها به شک بیفتید که آیا سرعت خود را کم کنید یا خیر!

به لحاظ رفت و آمد صدا، این خودرو در شرایط خوبی به سر می‌برد و عایق‌بندی تندر 90 به خوبی انجام شده، زیرا صدای باد در سرعت‌های 100 کیلومتر نیز شنیده نمی‌شود. شوربختانه چون این خودرو دارای گیربکس 4 سرعته است، در سرعت‌های بالای 90 کیلومتر کمی موجب دردسر سرنشینان خواهد شد.

یکی از مهم‌ترین مسائلی که باید درون کابین یک خودرو مد نظر قرار داد، دسترسی به تمامی ابزارهایی است که درون آن تعبیه شده. متاسفانه تندر 90 به گونه‌ای طراحی شده که ممکن است با این مسئله مشکل داشته باشید. مثلا بیایید از کلید شیشه بالابر حرف بزنیم که در جایی قرار گرفته که سرنشینان باید برای کار با آن تا کف خودرو دولا شوند. همچنین راننده برای این که بتواند به کلیدهای روی کنسول دسترسی داشته باشد باید از صندلی خود جدا شود و جلو بیاید.

مصرف سوخت این خودرو در صورتی که کولر آن را روشن کنید، درون شهر تا 9.5 لیتر خواهد بود و در جاده نیز ایده‌آل آن 6.5 لیتر است. اما به کابین ساندرو می‌رسیم؛ با ورود به کابین این خودرو نیز متوجه می‌شویم که هیچ تفاوتی از نظر کیفیت متریال و قالب‌گیری‌ها وجود ندارد و همه چیز با تندر نود یکی است و دقیقاً همان مشکلات و مزایا را دارد.

البته در محیط بیرونی این خودرو باید گفت که نسبت به تندر 90 صندوق عقب کوچک‌تری دارد و فضای کابین هم نتیجتا کوچک محسوب می‌شود. در کل ابعاد ساندرو در مقایسه با تندر 90 کوچک‌تر است. با راندن این خودرو خیلی زود متوجه خواهید شد که ساندرو و تندر 90 در دو مورد با یکدیگر متفاوت عمل می‌کنند.

اولین مزیتی که این خودرو دارد و دیدیم که تندر 90 از آن محروم بود، دید عقب به واسطه شیب صندوق بود. دومین موردی که در این دو خودرو با یکدیگر متفاوت است، دو مرحله‌ای بودن پدال گاز است. به عبارت دیگر اگر درون خودروی ساندرو بنشینید و سعی کنید که پای خود را بیشتر از حد نرمال روی گاز بگذارید دنده‌ها دیرتر تعویض می‌شوند. همچنین با این کار دنده معکوس‌ها عملکرد بهتری خواهند داشت و شتاب‌گیری بهتر انجام می‌شود.

سخن پایانی

بر اساس شواهد و آن‌طور که برخی از دارندگان خودروی تندر 90 گفته‌اند، تنها تعویض یک روغن و فیلتر هوا حدود 600 هزار تومان خرج بر می‌دارد. خوشبختانه دسترسی به قطعات یدکی در بازار آسان است و قیمت‌ها نیز مناسب خواهند بود. از طرفی همواره برخی از قطعات ممکن است گران‌تر از بقیه باشند و در مورد تندر 90 می‌توان به تسمه تایم و لنت ترمز اشاره کرد. در عوض طول عمر تسمه تایم و لنت بیشتر از سایر خودروهای هم رده است.

همان‌طور که در طول این مقاله دیدیم، تندر نود خودرویی اقتصادی و خانوادگی است که هم استهلاک پایینی دارد و هم فضای کافی در اختیار شما قرار خواهد داد. اگر از آن دسته مشتریانی باشید که از خودروی خود به صورت اصولی استفاده می‌کنند باید بگوییم که می‌توانید تا چند سال از آن بهره ببرید. تنها نقاط ضعف این خودرو عبارتند از: صندلی‌های خشک، هندلینگ ضعیف و ظاهر بی‌روح و ساده. بنابراین برنده این رقابت را باید خودروی ساندرو بدانیم.