گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
انستیتو فرانهور به طراحی جدیدی از باتری خودروهای الکتریکی دست پیدا کرده است که می‌تواند منجر به طی مسافتی 1000 کیلومتری در هر بار شارژ آنها شود.
یکی از سدهای بزرگی که از پذیرش مقیاس گسترده‌تر خودروهای الکتریکی توسط مردم جلوگیری می‌کند، اضطراب مسافت کم قابل طی توسط این اتومبیل‌ها است. با یک برد میانگین 160 کیلومتری در هر بار شارژ، تمامی خودروهای الکتریکی هنوز نمی‌توانند به عنوان رقبای جدی خودروهای سوخت فسیلی قد علم کنند؛ به خصوص آنکه اگر به چراغ‌ها، برف پاک‌کن‌های شیشه جلو و یا کولر نیاز باشد. انستیتو آلمانی فرانهور (Fraunhofer) برای افزایش سطح این دسته از سخت افزار مشغول کار بر روی طراحی جدید باتری خودروهای الکتریکی است که می‌تواند برد آنها را به 1000 کیلومتر ارتقا ببخشد.
خودروهای الکتریکی از یک باتری قدرت نمی‌گیرند، بلکه پکیجی از باتری‌ها که مجموعا صدها یا هزاران سلول باتری در کنار یکدیگر را تشکیل می‌دهد، قدرت رسان این وسایل نقلیه است. هر سلول باتری به صورت جداگانه نیازمند فضایی برای ترمینال‌ها، سیم کشی، کابل‌ها و مانیتورهای الکترونیکی است که همگی جمعا 50 درصد فضای یک پکیج را تشیکل می‌دهند.
انستیتو فرانهوفر با همکاری شرکت های مهندسی ThyssenKrupp System و IAV Automotive در درسدن آلمان، برای کمپانی‌های Ceramic Technologies و Systems IKTS نسل جدیدی از باتری‌های EMBATT را توسعه داده‌اند که با کاهش تعداد کابل‌ها و سیم‌های ارتباطی بین سلول‌ها و همچنین استفاده از این فضا جهت به کار گرفتن سلول‌های باتری بیشتر، موجب افزایش ظرفیت پکیج باتری‌ها خواهند شد.
باتری خودروهای الکتریکی فرانهور از ساختار ساده‌ای برخوردار است
سلول‌هایی که در باتری‌های EMBATT مورد استفاده قرار گرفته‌اند، دقیقا مثالی عالی برای یک منبع انرژی الکتریکی با سلول‌های سوختی هستند. سلول‌های سوختی با ترکیبی از اکسیژن و یک گاز نظیر هیدروژن یا متان که در یک غشا نفوذپذیر قرار گرفته‌اند به تولید برق می‌پردازند. یکی از مولفه های کلیدی سلول‌ها، صفحه‌ی دوقطبی است. این صفحه دوقطبی هر دو سمت سلول‌ها را پوشش می‌دهد و دارای قابلیت‌های فراوانی است، اما هدف اصلی آن جمع آوری الکترون‌ها در یک طرف به عنوان آند و در طرفی دیکر به عنوان کاتد است. ایده‌ی فرانهوفر در طراحی جدید باتری های خودروهای الکتریکی استفاده از باتری هایی با صفحات مشترک به جای استفاده از باتری هایی مجزا است که در آن به جای قرار گرفتن سلول های باتری در کنار هم، آنها به صورت مستقیم در بالای یکدیگر قرار می‌گیرند تا باتری یک پارچه بزرگی شکل گرفته و دیگر نیازی به اتصالات و همچنین کابل‌کشی‌های ارتباطی نباشد. به لطف این روش نه تنها در کلیات طراحی ساده سازی نیز اعمال می‌شود، بلکه تا حد زیادی باعث کاهش مقاومت در زمان تولید الکتریسیته شده که در نتیجه توان باتری را افزایش می‌دهد.
در طراحی فرانهوور، این صفحه دوقطبی در یک نوار فلزی قرار گرفته است که هر دو طرف آن پوشیده شده از ترکیب سرامیک با پلیمر و رسانای الکتریکی است. در واقع سرامیک به عنوان یک منبع انرژی ایفای نقش می‌کند تا عمر این باتری طولانی‌تر از باتری‌های دیگر باشد. در نهایت این طراحی باعث می‌شود اتومبیل های الکتریکی آینده به باتری‌های بزرگتری مجهز شده و با هر بار شارژ قادر به طی مسافت 1000 کیلومتری باشند. ظاهرا این باتری‌ها تا سال 2020 میلادی رسما وارد صنعت اتومبیل می‌شوند.