به تازگی یکی از مقامات سابق وزارت دفاع آمریکا صحبتهای جالبی را در مورد چگونگی پرواز یوفوها یا همان اشیا ناشناس پرنده مطرح کرده است؛ با ما همراه باشید.
مدتی پیش خبرهای جالبی از پروژه سری مرکز وزارت دفاع امریکا، پنتاگون، برای بررسی موضوع اشیا ناشناس پرنده یا همان یوفوها (UFO) منتشر شد که توجه زیادی را به خود جلب کرد. این پروژه 22 میلیون دلاری به نام «برنامه شناسایی تهدیدهای پیشرفته هوایی» (AATIP) شناخته میشود و اخیرا مسئول انجام آن صحبتهای جالبتوجهی را در مورد چگونگی پرواز یوفوها مطرح کرده است.
مقام سابق وزارت دفاع که اطلاعات مربوط به پروژه AATIP را منتشر کرد، لویس الیزوندو (Luis Elizondo) نام دارد و تحقیقات مخفیانهای هم که توسط او هدایت میشد، حدودا 5 سال طول کشید و از سال 2007 آغاز شده بود. با این تفاسیر، سه سال پس از پایان AATIP اتفاقی شگفتانگیز رخ داد؛ در سال 2015 تعدادی از خلبانان نیروی هوایی آمریکا با چند یوفو برخوردی نزدیک داشتند و ویدویی را هم از این اتفاق ثبت کردند.
بر اساس گزارشها، پرواز یوفوها به شکل خاصی انجام میشد و سیستم پیش رانه آنها حرکاتی را در خلاف جریان قدرتمند باد به وجود میآورد که تا به حال در هیچ هواپیمای دیگری دیده نشده بود.
با این وجود، الیزوندو به تازگی به صورت مفصلتری در مورد قابلیتهای عجیب اشیا ناشناس پرنده صحبت کرده و در یکی از مصاحبههایش گفته است که به زودی ماهیت فیزیکی پرواز یوفوها مشخص خواهد شد.
در ابتدا توجه شما را به ویدیو سال 2015 از برخورد خلبانان نیروی دریایی آمریکا با تعدادی یوفو جلب میکنیم؛ در این تصاویر میبینیم که اشیا ناشناس در ارتفاع 24 کیلومتری زمین ظاهر میشوند و پس از پرواز با سرعتی باورنکردنی به سمت دریا، در ارتفاع 6 کیلومتری توقف میکنند.
دیوید فراور (David Fravor)، فرمانده تیم پروازی که با این یوفوها مواجه شد، میگوید که با نزدیک شدن هواپیماهای ارتش، این اشیا ناشناس پرنده با شتاب بسیار زیاد از آنها دور شدند.
الیزوندو میگوید که در موارد مختلف برخورد با یوفوها صحبتهای مشابهی از این اشیا مطرح میشوند که اکثرا شامل شتاب گرفتن ناگهانی یوفوها و رسیدن اشیا به سرعتهای مافوق صوت شده و از دشواری رویت این اجسام ناشناس، طی شدن مسافتهای کوتاه توسط آنها و قابلیتهای ضد گرانشی یوفوها خبر میدهند. او معتقد است که تمامی این ویژگیها نشاندهنده یک نوع خاص از تکنولوژی هستند و همگی از طریق فناوری که به احتمال قوی برای دانشمندان شناخته شده است، امکانپذیر شدهاند.
بر طبق نظرات دانشمندان شرکت هوافضای بیگلو (Bigelow Aerospace) که عملا بخش عمدهای از پروژه AATIP به وسیله کارشناسان آن انجام میشد، یوفوها برای انجام حرکات گزارششده توسط خلبانان نیروی دریایی ارتش آمریکا و دیگر کسانی که با اشیا ناشناس پرنده برخورد داشتهاند، نوعی حباب فضا-زمان ایجاد میکنند؛ الیزوندو اظهار کرده است که پرواز یوفوها با سرعتهای باورنکردنی به مقادیر شگفتانگیزی از انرژی و قابلیت پیچاندن تار و پود فضا-زمان وابسته است.
با وجود پیچیدگی مفهوم فضا-زمان نمیتوان گفت که صحبتهای این مقام امنیتی سابق به صورت کامل از اسرار حرکت اشیایی که به موجودات فضایی نسبت داده میشوند، پرده برداشته است، اما عملا این اولین باریست که فردی با سابقه کار اجرایی در یک سازمان امنیتی، چنین صحبتهایی را در مورد پرواز یوفوها مطرح میکند؛ نادیده گرفتن ادعاهای شیفتگان دنیای اشیا ناشناس پرنده و طرفداران فرضیات حضور فرازمینی ها در میان انسانها کار چندان سختی نیست، اما نمیتوان به راحتی از کنار صحبتهای الیزوندو و اسناد منتشرشده از تحقیقات رسمی دولت آمریکا در مورد یوفوها گذر کرد.