گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
به عقیده باستان‌شناسان، نئاندرتال‌ها حدود ۱۲۵ هزار سال پیش با خردکردن و جوشاندن استخوان حیوانات چربی استخراج می‌کردند.
یافته‌های باستان‌شناسی اخیر از یک محوطه کلیدی در آلمان، پرده از یکی از شگفت‌انگیزترین توانایی‌های نئاندرتال‌ها برداشته است. شواهد به‌دست‌آمده از این سایت باستانی نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها با استفاده از استخوان‌های حیوانات بزرگ، فرآیندی چند مرحله‌ای شامل خرد کردن دقیق استخوان‌ها و سپس جوشاندن آن‌ها در ظروف اولیه را به کار می‌گرفتند تا بتوانند چربی مغز استخوان را استخراج کنند.
طبق اطلاعات بدست آمده از علم باستان‌شناسی، قدمت استخراج و استفاده از چربی حیوانی به روش‌های پیچیده به حدود ۱۲۵ هزار سال پیش بازمی‌گردد. این کشف مهم، تاریخچه فناوری پردازش غذا را تقریباً ۱۰۰ هزار سال جلوتر از تصورات پیشین می‌برد و درک ما را از هوش مهارت‌های ابزارسازی و سازماندهی اجتماعی نئاندرتال‌ها به کلی متحول می‌سازد.
فناوری شگفت‌انگیز استخراج چربی نئاندرتال‌ها
یک تیم بین‌المللی از باستان‌شناسان با مطالعه یک محوطه باستانی در منطقه نویمارک-نورد آلمان به شواهدی برجسته دست یافته‌اند که نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها به مراتب زودتر از آنچه که پیشتر تصور می‌شد، به فناوری پیچیده استخراج چربی دست یافته بودند. این کشف، که قدمت آن به حدود ۱۲۵ هزار سال پیش بازمی‌گردد، به‌عنوان اولین مدرک قطعی از این نوع فرآوری پیشرفته غذا توسط نئاندرتال‌ها در تاریخ باستان به ثبت می‌رسد.
رژیم غذایی نئاندرتال‌ها که در واقع انسان‌های شکارچی-گردآورنده بودند، به شدت به پروتئین حاصل از شکار حیوانات بزرگ وابسته بود. شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که آن‌ها برای تأمین نیازهای تغذیه‌ای و بقا در شرایط سخت محیطی، از منابع غذایی متنوعی استفاده می‌کردند.
- ۱۰ راز باستانی از جهان نئاندرتال‌ها؛ از شاهکارهای هنری تا آشپزی دریایی
- قدیمی‌ترین عکس سلفی جهان؛ ردپای یک هنرمند 43 هزار ساله نئاندرتال
- راز صورت‌های کوچک انسان‌های مدرن در مقایسه با شامپانزه‌ها برملا شد
با این حال، بدن انسان و نئاندرتال‌ها در هضم پروتئین محدودیت‌هایی دارد و مصرف بیش‌ازحد پروتئین (بیشتر از حدود ۱۲۰۰ کالری در روز) می‌تواند منجر به یک مسمومیت کشنده به نام «گرسنگی خرگوش» شود. این پدیده، که به دلیل استفاده غیرمتوازن از منابع غذایی در دوران‌های سخت بوجود می‌آید، می‌تواند با از دست دادن کنترل بر مصرف پروتئین ایجاد شود.
بنابراین برای تأمین کالری مورد نیاز برای بقا، به‌ویژه در فصول سرد سال که گیاهان غنی از کربوهیدرات به‌سختی قابل دستیابی بودند، دسترسی به منابع پرانرژی چربی امری کلیدی به شمار می‌آمد. این چربی‌ها علاوه بر اینکه به عنوان یک منبع انرژی غنی عمل می‌کردند، می‌توانستند از بدن در برابر شرایط سخت و سرد محافظت کنند. با توجه به این کشف به‌نظر می‌رسد که نئاندرتال‌ها نه تنها به شکار و گردآوری مواد خوراکی می‌پرداختند.
نئاندرتال‌ها و هنر بهره‌وری از منابع غذایی
در محوطه باستانی مورد بررسی در نویمارک-نورد آلمان، یافته‌های باستان‌شناسی حاکی از کشف بقایای حداقل ۱۷۲ حیوان بزرگ است که تصویر یک محل کشتار صرف را مخدوش کرده و بیشتر به یک «کارخانه چربی» سیستماتیک شباهت دارد. شواهد به‌دست‌آمده نشان می‌دهند که نئاندرتال‌ها با دقت هزاران قطعه استخوان را خرد کرده‌اند تا به مغز استخوان که منبع غنی چربی است، دسترسی پیدا کنند.
تحلیل دقیق استخوان‌های یافت‌شده نشان می‌دهد که اغلب آن‌ها مربوط به بخش‌های غنی از چربی بدن حیوانات، مانند استخوان ران و فک بوده‌اند. در مقابل، استخوان‌های کم‌چرب‌تر مانند استخوان پا به‌ندرت در میان این یافته‌ها دیده می‌شوند. این گزینش هدفمند بخش‌های پرچرب به‌وضوح نشان‌دهنده اولویت نئاندرتال‌ها در بهره‌برداری حداکثری از منابع غذایی با کالری بالا است.
- چین گنجینه‌ای باستانی رو کرد: ابزارهای چوبی متعلق به 300 هزار سال پیش
- تصویری نایاب که جنجال به پا کرد؛ آیا مجسمه ابوالهول مصر ورودی مخفی دارد؟
- 8 داستان مرموز تاریخ که هنوز هم بی‌جواب هستند؛ از سیگنال Wow تا حادثه وحشتناک دیتلوف
علاوه بر این، بسیاری از این قطعات استخوانی نشانه‌هایی از قرارگرفتن در معرض حرارت دارند که به‌طور قابل توجهی فرضیه جوشاندن استخوان‌ها برای استخراج چربی را تقویت می‌کند. محققان معتقدند که نئاندرتال‌ها این استخوان‌های خردشده را در آب می‌جوشاندند تا چربی مغذی درون آن‌ها را آزاد کنند. پس از آن، چربی شناور روی سطح آب را برای مصرف یا ذخیره‌سازی جمع‌آوری می‌نمودند.
هرچند هیچ ظرفی از آن دوران به‌طور مستقیم کشف نشده است، اما محل قرارگیری این بقایا در نزدیکی منابع آب و زغال‌سنگ‌های باستانی، این نظریه را پشتیبانی می‌کند. این کشف، جدول زمانی شناخته‌شده برای استخراج چربی توسط انسان‌ها را به‌طور چشمگیری تغییر می‌دهد. تا پیش‌ازاین، قدیمی‌ترین شواهد مربوط به این فرآیند به حدود ۲۸ هزار سال پیش و به انسان‌های مدرن (هوموساپینس‌ها) نسبت داده می‌شد. یافته‌های جدید در نویمارک-نورد، این تاریخچه را تا حدود ۱۰۰ هزار سال به عقب می‌برد.
