برنامه مخفی پهپادهای آمریکا فاش شد

جزئیات برنامه مخفی پهپادهای آمریکا فاش شده است. این اسناد نشان می‌دهند که آمریکا خود را برای انجام مأموریت‌های پیچیده‌تر در نقاط مختلف دنیا آماده می‌دهد.

در اطلاعاتی که به‌تازگی منتشر شده، برنامه مخفی پهپادهای آمریکا فاش شده است که در ادامه نگاهی به جزئیات آن می‌اندازیم.

درباره برنامه مخفی پهپادهای آمریکا چه می‌دانیم؟

ظاهراً پهپاد نظارتی LEA متعلق به نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده، که بر پایه یک گلایدر موتوری غیرنظامی ساخته شده‌، قرار است توانایی پرتاب پهپادهای کوچک‌تر بدون سرنشین را کسب کند. اضافه شدن قابلیت پرتاب هوایی به این پهپادهای بسیار بی‌صدا و با ظاهری بی‌خطر، قدرت عملیاتی آن‌ها را به‌طور چشمگیری افزایش داده و زمینه‌های جدیدی برای به‌کارگیری آن‌ها، از جمله اجرای حملات نقطه‌ای، فراهم می‌کند.

فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده (SOCOM) از بودجه پیشنهادی وزارت دفاع برای سال مالی 2026، اطلاعاتی در خصوص آینده ناوگان LEA ارائه کرده است. در این چرخه مالی، SOCOM درخواست بودجه اضافی برای این برنامه نکرده و همچنین برنامه توسعه نسل بعدی پهپادهای LEA UAS را متوقف کرده است.

بر اساس اسناد بودجه‌ای SOCOM، تصمیم جدید شامل «تخصیص مجدد منابع مالی سال مالی 2025 از توسعه نسل بعدی پهپادهای LEA به سمت تهیه و یکپارچه‌سازی نمونه‌های اولیه محموله‌های Air Launched Effects (ALE) و ارتقای سیستم ارتباطی در بستر فعلی LEA» است.

این اسناد جزئیاتی از نوع محموله‌های ALE که پهپادهای LEA قادر به پرتاب آن‌ها خواهند بود، ارائه نمی‌دهند. در مفاهیم عملیاتی ارتش ایالات متحده، ALE به عنوان اصطلاحی کلی برای پهپادهای پرتاب‌شونده از هوا به کار می‌رود که می‌توانند برای مأموریت‌های شناسایی و اطلاعاتی، جنگ الکترونیک، عملیات فریب، یا به عنوان مهمات سرگردان مورد استفاده قرار گیرند.

در توصیف این پهپادها، در بودجه سال مالی 2026 SOCOM آمده است: «LEA سامانه‌ای مقرون به‌صرفه از پهپادهای بدون سرنشین برای نیروهای عملیات ویژه فراهم می‌کند تا نیازهای اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) را در محیط‌های سخت و بدون تهدید، در چارچوب عملیات جنگ نامنظم برآورده سازد». جنگ نامنظم در گذشته طیفی از مأموریت‌های کم‌شدت مانند ضدشورش، ضدتروریسم و آموزش و کمک به نیروهای خارجی را شامل می‌شده، اما می‌تواند در سناریوهای نبرد پیچیده‌تر نیز کارایی داشته باشد.

در چنین بسترهای کم‌خطری، محموله‌های ALE این قابلیت را دارند که برد حسگرهای LEA را افزایش دهند، بدون آن‌که نیاز به پرواز مستقیم بر فراز منطقه هدف باشد، که خود موجب کاهش احتمال شناسایی و آسیب‌پذیری در برابر اقدامات دشمن می‌شود. ظاهر بی‌جلب‌توجه و صدای بسیار کم LEAها آن‌ها را به گزینه‌ای مناسب برای مأموریت‌های نظارت مداوم در فضاهای امن تبدیل کرده است، جایی که امکان تحلیل الگوهای رفتاری افراد یا گروه‌های کوچک را فراهم می‌سازند.

بیشتر بخوانید

• پهپادهای روسیه به کمک هوش مصنوعی انویدیا، مرگبارتر از قبل می‌شوند
• بزرگترین حمله هوایی روسیه به اوکراین با ۷۲۸ پهپاد و ۱۳ موشک انجام شد
• این پهپاد دریایی ژاپنی، مین‌های کارگذاشته شده در دریا را بدون حضور انسان خنثی می‌کند!
• سامانه دفاعی ضد پهپاد جدید فرانسه، سربازان رباتیک جدید در میدان نبرد

به‌کارگیری ALEها زمینه انجام مأموریت‌های پیچیده‌تر ISR را نیز فراهم می‌آورد، به گونه‌ای که یک LEA می‌تواند به عنوان گره مرکزی ارتباطی برای پهپادهای کوچک‌تر ایفای نقش کند که در جهات مختلف به سوی چند هدف گسیل می‌شوند. همچنین یک LEA قادر خواهد بود ALEهایی را برای تعقیب اهداف در حال خروج از منطقه عملیات خود به کار گیرد، در حالی که خود همچنان در موقعیت باقی می‌ماند تا تحولات بعدی را زیر نظر داشته باشد. به عنوان مثال، اگر LEA در حال نظارت بر ساختمانی باشد و فرد مورد نظر محل را با خودرو یا موتورسیکلت ترک کند، حضور ALEهای همراه گزینه‌های عملیاتی بیشتری فراهم می‌کند. در غیر این صورت، تصمیم‌گیری میان تعقیب هدف یا ماندن بر فراز منطقه هدف ضروری می‌شد.

در صورت تجهیز ALEها به قابلیت حمله مستقیم، LEAها از سامانه‌ای صرفاً نظارتی به مهاجمانی پنهان تبدیل خواهند شد. علاوه بر عملیات‌های کم‌تنش، ALEها می‌توانند امکان‌ به‌کارگیری‌های بیشتری برای LEAها فراهم کنند. پهپادهای پرتاب‌شونده از هوا قبلا به عنوان روشی برای حفظ کارایی پهپادهای MQ-1C Gray Eagle و MQ-9 Reaper در عملیات‌های پیچیده‌تر آینده معرفی شده‌اند، در حالی‌که ارتش و نیروی هوایی آمریکا به‌طور همزمان در پی کاهش استفاده از این پهپادها هستند، عمدتاً به دلیل نگرانی از میزان بقاء آن‌ها در درگیری‌های پرخطر.

چشم‌انداز برنامه مخفی پهپادهای آمریکا

همه این تحولات در بحبوحه مباحثات گسترده‌تری پیرامون جایگاه پرنده‌های عملیات ویژه نظیر هواپیماهای AC-130 و هواپیمای تهاجمی جدید OA-1K Skyraider II در سناریوهای نبردهای آینده، از جمله درگیری احتمالی با چین، صورت می‌گیرد. هواگردهای عملیات ویژه و همچنین بالگردها، طی چند دهه گذشته در فضای افغانستان و عراق به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛ محیط‌هایی که بستر شکل‌گیری برنامه LEA نیز بوده‌اند.

در سال‌های اخیر، برنامه‌های دیگری برای تولید پهپادهای بسیار بی‌صدا و با ماندگاری پروازی طولانی در حال اجرا بوده است. از جمله آن‌ها می‌توان به برنامه Unmanned Long-endurance Tactical Reconnaissance Aircraft (ULTRA) نیروی هوایی اشاره کرد که طراحی آن شباهت زیادی به LEA دارد و بر اساس یک گلایدر ورزشی تجاری ساخته شده و در عملیات‌هایی در افغانستان نیز به کار گرفته شده است.

صرف نظر از اینکه SOCOM چگونه ناوگان LEA خود را به‌کار گیرد، تجهیز این پهپادها به توانایی پرتاب پهپادهای کوچک‌تر بدون سرنشین، به‌وضوح توان عملیاتی آن‌ها را به سطح جدیدی ارتقاء می‌دهد.