سریع‌ترین جنگنده‌های ناتو: ۱۰ مدل برتر براساس حداکثر سرعت

0 ارسال شده توسط: باران باستانی 10 مرداد 1404 ساعت 17:02

سریع‌ترین جنگنده‌های ناتو کدامند؟ این مقاله ۱۰ مدل برتر هواپیماهای جنگی را بر اساس حداکثر سرعت بررسی می‌کند. با این فهرست جامع، قدرت هوایی ناتو را بشناسید و از جدیدترین قابلیت‌های این جنگنده‌ها مطلع شوید.

از زمان ظهور اولین جت جنگنده در سال ۱۹۴۴، نبردهای هوایی به یکی از قدرتمندترین ابزارهای نظامی تبدیل شده‌اند. سرعت و قدرت آتش، مولفه‌هایی حیاتی برای هر کشور در زمان جنگ محسوب می‌شوند. امروزه، با تکامل چشمگیر جنگنده‌ها، این هواپیماها به بخش جدایی‌ناپذیری از زرادخانه نظامی هر کشوری بدل شده‌اند. در مواجهه با تهدیدات جهانی، کشورها در قالب ائتلاف‌هایی نظیر ناتو (سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) متحد شده‌اند تا به طور مشترک به مقابله با آن‌ها بپردازند. این سازمان که در تاریخ چهارم آوریل ۱۹۴۹ تاسیس شد، هم‌اکنون شامل ۳۲ کشور عضو از اروپا و آمریکای شمالی است.

هم‌پیمانان ناتو به برخی از برترین جنگنده‌های ایالات متحده و سازندگان اروپایی دسترسی دارند. با این حال، به دلیل سابقه و تخصص قوی آمریکا در ساخت جنگنده‌های سطح بالا، اکثر جنگنده‌های ناتو ساخت ایالات متحده هستند. طبق گزارش ۲۴/۷ Wall St، ایالات متحده ۱۰ برابر بیشتر از ترکیه، دومین متحد ناتو، جنگنده در اختیار دارد.

برخی مدل‌های خاص به دلیل قابلیت‌های هوایی متنوع خود، رایج‌تر و محبوب‌تر هستند. هواپیماهای جنگی تنها برای عملیات با سرعت‌های سرسام‌آور در هزاران متر بالای زمین ساخته نشده‌اند؛ آن‌ها می‌توانند در ارتفاعات پایین نیز پرواز کنند که نیازی اساسی برای ماموریت‌های رزمی و حملات دقیق است. این فهرست ۱۰ جنگنده برتر ناتو را بر اساس حداکثر سرعت آن‌ها رتبه‌بندی می‌کند. لازم به ذکر است که تنها جنگنده‌هایی که به صورت فعال در خدمت بوده‌اند، در این فهرست گنجانده شده‌اند.

۱. بوئینگ اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ (ماخ ۲.۵)

اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ (F-15EX Eagle II) که توسط شرکت بوئینگ (Boeing) در سال ۲۰۲۱ ساخته شد، نسخه‌ای بسیار ارتقاء یافته از مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ ایگل (McDonnell Douglas F-15 Eagle) اصلی است. از آنجایی که اف-۱۵ ایگل اصلی مورد علاقه بسیاری از کشورهاست، اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ باید انتظارات بالایی را برآورده کند. طبق گزارش‌ها، بوئینگ قصد دارد تولید اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ را سرعت بخشد. هدف این شرکت ارتقاء ناوگان نیروی هوایی ایالات متحده با جدیدترین نسل از این جت‌ها است. علاوه بر آمریکا که یکی از مصرف‌کنندگان اصلی جت جنگنده بوئینگ اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ است، چندین کشور از جمله اسرائیل، قطر، ژاپن، عربستان سعودی و حتی کشور عضو ناتو، لهستان، انتظار می‌رود به زودی تحویل این جنگنده را دریافت کنند.

بوئینگ اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل ۲ می‌تواند با دو موتور جنرال الکتریک (General Electric) مدل F110-GE-129 به حداکثر سرعت ماخ ۲.۵ دست یابد. این جنگنده دارای ظرفیت حمل ۱۳۳۸۰ کیلوگرم بار و برد عملیاتی ۴۴۴۵ کیلومتر است که از هر جت جنگنده دیگری در نیروی هوایی ایالات متحده بهتر است. اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل طولی معادل ۱۹.۴۵ متر، ارتفاعی ۵.۶۴ متری و عرضی ۱۳.۰۵ متری دارد. این جنگنده می‌تواند تا سقف ۱۸.۲۹ کیلومتر پرواز کند و وزن خالی آن در آشیانه ۱۴۳۷۹ کیلوگرم است. حداکثر بار مجاز برای برخاستن با آن ۳۶۷۴۰ کیلوگرم است.

بیشتر بخوانید

یکی از ویژگی‌های کلیدی اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل، مجهز بودن به معماری سیستم‌های ماموریت باز (Open Mission Systems – OMS) با قابلیت “وصل و اجرا” است. این قابلیت، ارتقاء یا جایگزینی نرم‌افزار، حسگرها یا تسلیحات را نسبتاً آسان می‌کند. با افزایش سرعت تولید، این جنگنده می‌تواند به یکی از سریع‌ترین جنگنده‌های ناتو تبدیل شود.

۲. مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ ایگل (ماخ ۲.۵)

با بیش از ۵۰ سال سابقه، مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ (McDonnell Douglas F-15) یکی از بهترین جنگنده‌های ناتو است که تا به حال ساخته شده است. این جت در اواسط دهه ۱۹۷۰ وارد خدمت شد و از آن زمان تا کنون، جنگنده اصلی نیروی هوایی ایالات متحده بوده است. چندین مدل از اف-۱۵ ایگل در طول عمر خود تولید شده‌اند که اولین آن‌ها اف-۱۵اِی/بی (F-15A/B) بود. بوئینگ اف-۱۵ ئی‌اکس ایگل (Boeing F-15EX Eagle) جدیدترین نسخه اف-۱۵ ایگل است که با پیشرفت‌های فنی بسیاری همراه شده است. در مورد نسخه اصلی، اف-۱۵ ایگل می‌توانست در ارتفاع ۳۰۴۸ متری به سرعت ماخ ۱.۶ و در ارتفاع ۱۳۷۱۶ متری به حدود ماخ ۲.۵ دست یابد.

اف-۱۵ ایگل توسط دو موتور توربوفن پرت اند ویتنی (Pratt & Whitney) مدل F-100 با پس‌سوز تغذیه می‌شود که هر یک ۱۱۳۴۰ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کنند. این جنگنده ۱۷.۷۴ متر طول، ۵.۰۶ متر ارتفاع و ۱۲.۸۳ متر عرض دارد و وزن خالی آن ۲۶۳۰۸ کیلوگرم است. ایگل می‌تواند به انواع تسلیحات، از جمله توپ ۲۰ میلی‌متری ام۶۱اِی۱ ولکان (M61A1 Vulcan)، موشک‌های اِی‌آی‌اِم-۷ اسپارو (AIM-7 Sparrow) و اِی‌آی‌اِم-۹ سایدوایندر (AIM-9 Sidewinder)، به همراه ۶۸۰۴ کیلوگرم موشک و بمب اضافی مجهز شود. این جت به لطف نسبت رانش به وزن بالای موتور، بردی معادل ۵۵۵۲ کیلومتر دارد.

این جنگنده همچنین به اویونیک و فناوری حسگر پیشرفته‌ای مجهز شده است. این موارد شامل نمایشگر سربالا (Heads-Up Display) قابل مشاهده در تمام شرایط نوری و سیستم رادار داپلر (Doppler radar) است که به جنگنده اجازه می‌دهد بدون گمراه شدن، به سمت بالا و پایین دید داشته باشد. اف-۱۵ همچنین دارای سیستم‌های ارتباطی، ناوبری و جنگ الکترونیک پیشرفته است که می‌تواند دشمن را به طور خودکار شناسایی کند.

۳. داسو میراژ ۲۰۰۰ (ماخ ۲.۲+)

فرانسه، عضو ناتو، در کنار ایالات متحده، کشوری مورد احترام برای تولید جت‌های جنگنده پیشرفته است. میراژ ۲۰۰۰ (Mirage 2000) یک جت جنگنده تک‌موتوره نسل چهارم فرانسوی است که توسط داسو اوییشن (Dassault Aviation) ساخته شده است. این جنگنده در حال حاضر در ناوگان بسیاری از کشورها، از جمله هند، خدمت می‌کند. اولین نمونه اولیه میراژ ۲۰۰۰ با هدف جایگزینی میراژ ۳ (Mirage III)، در تاریخ دهم مارس ۱۹۷۸ به پرواز درآمد. با این حال، شش سال طول کشید تا این جت در سال ۱۹۸۴ وارد خدمت نیروی هوایی فرانسه شود. طبق گفته داسو، از مجموع ۶۰۰ فروند میراژ ۲۰۰۰، ۵۰ درصد به کشورهایی مانند برزیل، هند، مصر، پرو، قطر، تایوان و امارات متحده عربی صادر شده‌اند.

میراژ ۲۰۰۰ یک جنگنده همه‌کاره است که در نسخه‌های مختلفی از جمله میراژ ۲۰۰۰بی (2000B)، ۲۰۰۰سی (2000C)، ۲۰۰۰ان (2000N) (نسخه هسته‌ای) و ۲۰۰۰دی (2000D) موجود است. میراژ ۲۰۰۰ که یکی از برجسته‌ترین جنگنده‌های ناتو محسوب می‌شود، می‌تواند به حداکثر سرعت بیش از ماخ ۲.۲ دست یابد. قدرت این جنگنده از یک موتور جت توربوفن اس‌ان‌ای‌سی‌ام‌ای ام۵۳ (SNECMA M53) تامین می‌شود که حدود ۹۰۷۲ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کند. این جنگنده ۱۴.۳۳ متر طول و ۹.۱۱ متر عرض دارد و می‌تواند تا ارتفاع ۱۸.۲۹ کیلومتر اوج بگیرد. میراژ ۲۰۰۰ دارای دو توپ ۳۰ میلی‌متری داخلی است و می‌تواند بار اضافی تا ۱۷۴۶۳ کیلوگرم را حمل کند.

به لطف بال‌های دلتا (delta wings) خود، میراژ ۲۰۰۰ مانورپذیری و پایداری بالایی در ارتفاعات بالا دارد. این اولین جت جنگنده فرانسوی بود که از کنترل‌های «پرواز با سیم» (fly-by-wire) استفاده می‌کرد و دکمه‌های سنتی را با سیگنال‌های الکترونیکی جایگزین می‌کرد. این جنگنده به سیستم رادار چندمنظوره تامسون-سی‌اس‌اف رادار داپلر (Thomson-CSF Radar Dopper Multifunction) مجهز بود که آن را به یک ستاره در نبردهای هوا به هوا و هوا به زمین تبدیل کرد.

۴. لاکهید مارتین / جنرال داینامیکس اف-۲۲ رپتور (ماخ ۲.۲۵)

اف-۲۲ رپتور (F-22 Raptor) که توسط شرکت لاکهید مارتین (Lockheed Martin) ساخته شده، یکی از بهترین جنگنده‌های این شرکت است. این هواپیمای جنگی رادارگریز ساخت ایالات متحده، جایگزین هواپیماهای اف-۱۵ و اف-۱۶ در اواخر جنگ سرد شد. اف-۲۲ رپتور برای اولین بار در تاریخ هفتم سپتامبر ۱۹۹۷ به پرواز درآمد. نیروی هوایی ایالات متحده هنوز هم اف-۲۲ رپتور را یک هواپیمای بی‌رقیب می‌داند. اف-۲۲ دارای یکی از پیشرفته‌ترین کابین‌های خلبانی است که تا کنون برای یک جنگنده ساخته شده است و سایبان طلایی آن به قابلیت رادارگریزی‌اش می‌افزاید و شناسایی آن را برای رادارها دشوار می‌سازد.

اگرچه کشورهای عضو ناتو از داشتن لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتور در زرادخانه خود استقبال می‌کردند، اما این جنگنده به صورت انحصاری در اختیار ایالات متحده قرار دارد. اف-۲۲ رپتور به دلیل عملکرد فوق‌العاده خود در یک رزمایش نظامی مشترک به نام “شمالی‌ترین لبه” (Northern Edge)، در سال ۲۰۰۶ جایزه معتبر کولیر (Collier Award) را دریافت کرد. جنگنده‌های نظامی رادارگریز به همان اندازه که سرعت بالایی دارند، توانمند هستند و اف-۲۲ رپتور نیز از این قاعده مستثنی نیست. دو موتور توربوفن پرت اند ویتنی (Pratt & Whitney) مدل F119-PW-100 هر یک ۱۵۸۷۶ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کنند و به اف-۲۲ کمک می‌کنند تا به حداکثر سرعت ماخ ۲.۲۵ دست یابد.

اف-۲۲ رپتور همچنین مورد علاقه هالیوود بوده و در فیلم‌هایی مانند «مرد آهنی ۲» (Iron Man 2)، «جنگ داخلی» (Civil War)، «کاپیتان مارول» (Captain Marvel)، «المپیوس سقوط کرده است» (Olympus Has Fallen)، «اثر پروانه‌ای» (The Butterfly Effect) و بسیاری دیگر حضور داشته است. اگرچه تولید این هواپیما در سال ۲۰۱۲ متوقف شد تا راه را برای اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (F-35 Lightning II) باز کند، انتظار می‌رود بسته حسگر جدید توسعه‌یافته، اف-۲۲ را تا دهه ۲۰۴۰ در خدمت نگه دارد.

۵. یوروفایتر تایفون (ماخ ۲.۰)

فقط آمریکا نیست که به فرمول ساخت برخی از بهترین هواپیماهای جنگی جهان دست یافته است. یوروفایتر تایفون (Eurofighter Typhoon) به طور رسمی پیشرفته‌ترین هواپیمای رزمی چندمنظوره جهان است. این جنگنده نتیجه تلاشی مشترک توسط کشورهای عضو ناتو، اسپانیا، آلمان، ایتالیا و بریتانیا است. این جت جنگنده ناتو که توسط ایرباس (Airbus)، بی‌ای‌ئی سیستمز (BAE Systems) و لئوناردو (Leonardo) ساخته شده، اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۴ انجام داد. بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، این جنگنده وارد خدمت نیروهای هوایی چهار کشور اصلی سازنده آن شد. اتریش اولین کشوری بود که یوروفایتر تایفون به آن صادر شد.

این جت جنگنده همه‌فن‌حریف و تمام اروپایی یوروفایتر تایفون می‌تواند به حداکثر سرعت ماخ ۲.۰ و سقف پرواز ۱۶.۷۶ کیلومتر دست یابد. این هواپیمای رزمی پر از ویژگی، با در نظر گرفتن آیرودینامیک طراحی شده است و می‌تواند با دشمنان در هوا و زمین مقابله کند. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های یوروفایتر تایفون این است که از نظر برد عملیاتی، اف-۲۲ رپتور را شکست می‌دهد. برد عملیاتی تایفون ۳۷۹۲ کیلومتر است، در حالی که برد اف-۲۲ به ۳۶۳۵ کیلومتر می‌رسد. از مجموع ۶۸۰ فروند یوروفایتر تایفون، ۶۰۳ فروند تحویل داده شده است که آن را به ستون فقرات قدرت هوایی ناتو در مرزهای شرقی تبدیل کرده است.

این جنگنده به دو موتور یورو جت ۲۰۰ (Euro Jet 200) مجهز شده است. این موتورها توسط رولز-رویس (Rolls-Royce)، ام‌تی‌یو (MTU)، اویو ائرو (Avio Aero) و آی‌تی‌پی ائرو (ITP Aero) ساخته شده‌اند و ۹۰۷۲ کیلوگرم نیروی رانش را ارائه می‌دهند. بدنه ۱۵ درصد فلزی آن، قابلیت رادارگریزی‌اش را افزایش داده و از آن در برابر شناسایی راداری محافظت می‌کند. این هواپیما دارای حسگر ای-اسکن (E-SCAN)، حسگر فروسرخ پایرت (Pirate Infrared Sensor)، سیستم دید چندمنظوره (Multifunctional DID)، زیرسیستم‌های کمک دفاعی (Defensive Aids Subsystem)، شناسایی دوست یا دشمن، نمایشگر سربالا و سایر ویژگی‌های پیشرفته است.

۶. لاکهید مارتین / جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکون (ماخ ۲.۰)

جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکون (General Dynamics F-16 Fighting Falcon)، که قبلاً لاکهید مارتین اف-۱۶ فایتینگ فالکون (Lockheed Martin F-16 Fighting Falcon) نامیده می‌شد، از زمان ورود به خدمت در سال ۱۹۷۹ بر آسمان‌ها حکمرانی کرده است. بیش از ۳۰۰۰ فروند اف-۱۶ در حال حاضر در خدمت ۲۹ کشور هستند. ایالات متحده و سایر کشورهای ناتو مانند هلند، نروژ و دانمارک، از مشتریان اصلی این هواپیما به شمار می‌روند. اف-۱۶ نتیجه یک کنسرسیوم مشترک بین ایالات متحده، بلژیک، دانمارک، هلند و نروژ بود. اف-۱۶ که با هدف چابکی، کارایی و انطباق‌پذیری بالا و در عین حال حفظ هزینه‌های نگهداری و تولید پایین‌تر نسبت به هواپیماهای موجود در آن زمان ساخته شد، در طول بیش از ۵۰ سال خدمت خود، به عنوان یکی از قابل اعتمادترین هواپیماهای جنگی جهان برای بسیاری از کشورها شناخته شده است.

لاکهید مارتین اف-۱۶ فایتینگ فالکون توسط یک موتور واحد، یا جنرال الکتریک (General Electric) مدل F110-GE-129 یا پرت اند ویتنی (Pratt and Whitney) مدل F100-PW-229، تغذیه می‌شود. یک سیستم ضدحریق نیز به عنوان بخشی از سیستم داخلی آن موجود است. این هواپیمای چشمگیر می‌تواند به حداکثر سرعت ماخ ۲ دست یابد و وزن خالی آن ۹۰۰۰ کیلوگرم است. از نظر ابعاد، اف-۱۶ ۱۵ متر طول، ۱۰ متر عرض و ۵ متر ارتفاع دارد. این جنگنده دارای حداکثر سقف پرواز ۱۶.۷۶ کیلومتر است و می‌تواند بردی تا ۲۲۶۴ کیلومتر را پوشش دهد.

بیشتر بخوانید

این هواپیما دارای یک توپ چندلول ۲۰ میلی‌متری ام-۶۱اِی۱ (M-61A1) و ایستگاه‌های خارجی برای حمل انواع مختلف موشک‌ها و بمب‌های زمینی است. این جنگنده همچنین اولین جت جنگی جهان بود که از پایه تسلیحات ای‌دو کورپوریشن بی‌آر‌یو-۵۷ (Edo Corporation BRU-57) استفاده کرد که به آن امکان حمل سلاح‌های هدایت‌شونده دقیق را می‌دهد.

۷. ساب جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن (ماخ ۲.۰)

ساب جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن (Saab JAS 39 Gripen) ساخت سوئد، که یکی از بهترین جنگنده‌های ناتو محسوب می‌شود، شاید در سطح جهانی چندان محبوب نباشد، اما تاریخچه‌اش نکات جالبی دارد. ساب (Saab) که مخفف “Svenska Aeroplan Aktiebolaget” به زبان سوئدی به معنای “شرکت هواپیمایی سوئد” است، زمانی تولیدکننده خودرو نیز بود اما در سال ۲۰۰۸ از صحنه خارج شد. ساب در طول جنگ جهانی دوم به اوج افتخار رسید و برخی از هواپیماهای جنگی شگفت‌انگیز را تولید کرد، از جمله ساب ۳۲ لنسن (Saab 32 Lansen) ساخت ۱۹۵۲. این جنگنده به قدری پیشرفته بود که ۴۱ سال (از ۱۹۵۶ تا ۱۹۹۷) در نیروی هوایی سوئد خدمت کرد.

تا سال ۲۰۲۵، جت جنگنده چندمنظوره تک‌موتوره ساب جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن توسط کشورهای ناتو مانند سوئد، جمهوری چک، مجارستان، بریتانیا (در نقش آموزشی)، به همراه برزیل، آفریقای جنوبی و تایلند استفاده می‌شود. گریپن جی‌اِی‌اس ۳۹ اصلی توسط یک موتور ولوو ائرو آر‌ام۱۲ (Volvo Aero RM12) تغذیه می‌شد، همان موتوری که اف-۱۶ هورنت (F-16 Hornet) اصلی را قدرت می‌بخشد. این جنگنده می‌تواند به حداکثر سرعت ۲۱۳۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد که معادل ماخ ۲.۰ است. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن، قابلیت پرواز و فرود آن در جاده‌ها و مناطق پوشیده از برف در باندهای پروازی به کوتاهی ۵۰۰ متر است.

با سقف پرواز بیش از ۱۵.۲ کیلومتر، این جنگنده از نظر قابلیت‌ها به اف-۱۶ فالکون (F-16 Falcon) بسیار نزدیک است. جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن در نسخه‌های تک‌نفره و دونفره موجود است و به دلیل هزینه‌های نگهداری پایین و قابلیت اطمینان بالا به طور گسترده‌ای شناخته شده است. این مشخصات، آن را به یکی از قابل اعتمادترین جنگنده‌های نظامی حال حاضر تبدیل می‌کند.

۸. بوئینگ اف/اِی-۱۸ ئی/اف سوپر هورنت (ماخ ۱.۸۹)

اف-۱۴ تامکت (F-14 Tomcat) پس از ورود به خدمت مک‌دانل داگلاس (McDonnell Douglas – اکنون بوئینگ) اف/اِی-۱۸ ئی/اف سوپر هورنت (Boeing F/A-18E/F Super Hornet) در سال ۲۰۰۱ جایگزین شد. بوئینگ اف/اِی-۱۸ ئی/اف سوپر هورنت که میراث اف/اِی-۱۸اِی/دی هورنت (F/A-18A/D Hornet) را به عنوان اولین جت جنگی تمام آب‌وهوای آمریکا ادامه می‌دهد، نسبت به هورنت اصلی برتری دارد. این جنگنده در مقایسه با اف/اِی-۱۸ هورنت، ابعاد و وزن بیشتر، موتورهای بهبود یافته برای رانش و سرعت بهتر، و قابلیت‌ها و فناوری رزمی پیشرفته‌تری را ارائه می‌دهد. سوپر هورنت در پیکربندی ۱۸ئی (E) به صورت تک‌نفره و ۱۸اف (F) به صورت دونفره در دسترس است. اگرچه بوئینگ اف/اِی-۱۸ ئی/اف سنگین‌تر است، اما نگهداری آن آسان‌تر است.

این جت جنگنده چندمنظوره می‌تواند هر مأموریتی را انجام دهد. این ماموریت‌ها شامل حملات دقیق در روز/شب، عملیات تاکتیکی، اسکورت جنگنده، سرکوب پدافند و سوخت‌گیری هوایی هستند. بوئینگ اف/اِی-۱۸ ئی/اف سوپر هورنت توسط دو موتور توربوفن جنرال الکتریک (General Electric) مدل F414-GE-400 تغذیه می‌شود که هر یک ۹۹۷۹ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کنند. این جنگنده دارای حداکثر سرعت بیش از ماخ ۱.۸، بردی ۲۳۴۶ کیلومتری و سقف پرواز ۱۵.۹۴ کیلومتر است.

این جنگنده دارای ۱۸.۳۲ متر طول، ۱۳.۶۹ متر عرض بال و ۴.۸۸ متر ارتفاع است و می‌تواند با حداکثر بار ۲۹۹۳۷ کیلوگرم برخاست کند. طراحی آن مبتنی بر رادارگریزی و استفاده از موادی است که می‌توانند از شناسایی رادارها فرار کنند. یکی از نکات برجسته هواپیمای اف/اِی-۱۸ ئی/اف سوپر هورنت این است که به رادار اِی‌ان/اِی‌پی‌جی-۷۹ (AN/APG-79) با آرایه اسکن الکترونیکی فعال (Active Electronically Scanned Array – AESA) مجهز شده است. این رادار به آن قدرت شناسایی، ردیابی و از بین بردن دقیق اهداف را در برد بلند می‌دهد.

۹. داسو رافال (ماخ ۱.۸)

داسو رافال (Dassault Rafale)، که هند اخیراً در درگیری خود با پاکستان از آن استفاده کرد، دومین جنگنده بال دلتا (delta-wing) شرکت فرانسوی پس از یوروفایتر تایفون است. رافال یک جت جنگنده همه‌کاره (omnirole) است که می‌تواند ماموریت‌های مختلفی را انجام دهد. این ماموریت‌ها شامل نبرد هوایی، گشت‌زنی هوایی، جمع‌آوری اطلاعات، بازدارندگی هسته‌ای، حملات دقیق، حملات ضدکشتی و سوخت‌گیری هوایی می‌شوند. داسو، جت جنگنده رافال را یک “چندبرابر کننده قدرت” می‌نامد. بسیاری از کشورها، از جمله هند، مصر، قطر، امارات متحده عربی، اندونزی و صربستان، در حال حاضر داسو رافال را در ناوگان نیروی هوایی خود دارند. این جنگنده همچنین مورد علاقه کشورهای ناتو مانند فرانسه، یونان و کرواسی است.

رافال در فهرست ما از بهترین جنگنده‌های جهان، در کنار یوروفایتر تایفون، اف-۱۶ فایتینگ فالکون، اف-۲۲ رپتور، اف-۳۵ لایتنینگ و ساب جی‌اِی‌اس ۳۹ گریپن قرار دارد. این جنگنده در سال ۲۰۰۴ در نیروی دریایی فرانسه عملیاتی شد و انتظار می‌رود تا پس از سال ۲۰۵۰ نیز یک هواپیمای کلیدی برای نیروهای مسلح فرانسه باقی بماند. رافال توسط دو موتور توربوفن بای‌پس اس‌ان‌ای‌سی‌ام‌ای ام۸۸ (SNECMA M88) تغذیه می‌شود که هر یک حدود ۷۵۰۰ کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کنند.

این جنگنده ناتو می‌تواند به حداکثر سرعت ماخ ۱.۸ و سرعت نزدیک شدن کمتر از ۲۲۲.۲۴ کیلومتر بر ساعت دست یابد. رافال سقف پرواز ۱۵.۲۴ کیلومتر دارد و به مجموعه کاملی از سیستم‌های حسگر مجهز شده است. این سیستم‌ها شامل سیستم ردیابی و شناسایی بالا و پایین، نمایشگر نصب‌شده روی کلاه (helmet-mounted display)، هدف‌گیری تی‌اِی‌ال‌آی‌او‌اس (TALIOS) و غلاف نشانگر لیزری (Laser Designation Pod) هستند. این تنها هواپیمایی است که نقشه سه‌بعدی بی‌درنگ برای مناطق کور تولید می‌کند.

۱۰. لاکهید مارتین / جنرال داینامیکس اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (ماخ ۱.۶)

پس از نام‌گذاری پرنده برای اف-۱۵ و اف-۱۶، یعنی ایگل (Eagle) و فالکون (Falcon)، نیروی هوایی ایالات متحده مسیر دیگری را در پیش گرفت و هواپیمای اف-۳۵ را لایتنینگ ۲ (Lightning II) نامید. این نام صرفاً برای مقاصد ظاهری نبود: این نام کاملاً برازنده هواپیمای اف-۳۵ بود. اف-۳۵ دارای ویژگی‌های پیشرفته رادارگریزی، فناوری‌های روزآمد و قابلیت حمله ویرانگر برای نابودی اهداف دشمن با نیروی بی‌رحمانه است.

اف-۳۵ لایتنینگ ۲ که توسط قدرتمندترین موتور جنگنده جهان، پرت اند ویتنی (Pratt & Whitney) مدل F135، تغذیه می‌شود، به حداکثر سرعت ماخ ۱.۶ دست می‌یابد. این جنگنده دارای تسلیحات داخلی از جمله یک توپ ۲۵ میلی‌متری جی‌اِی‌یو-۲۲/اِی (GAU-22/A)، موشک‌های هوا به هوای اِی‌آی‌اِم-۱۲۰سی/دی (AIM-120C/D) و دو بمب هدایت‌شونده جی‌بی‌یو-۳۱ جی‌دی‌اِی‌ام (GBU-31 JDAM) با وزن ۹۰۷ کیلوگرم است. اف-۳۵ پیشرفته‌ترین مجموعه حسگرهای جهان را حمل می‌کند. بر اساس وب‌سایت رسمی، این حسگرها شامل رادار با آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA)، سیستم دیافراگم توزیع‌شده (Distributed Aperture System – DAS)، سیستم هدف‌گیری الکترواپتیکال (Electro-Optical Targeting System – EOTS) و قابلیت‌های جنگ الکترونیک پیشرفته برای مکان‌یابی/ردیابی نیروهای دشمن، مسدود کردن رادارها و مختل کردن حملات هستند.

سرلشکر گینا سابریک (Gina Sabric)، فرمانده دهمین نیروی هوایی ایالات متحده، از اف-۳۵ تمجید کرد و گفت: «این جنگنده نقش “کوارتربک” کل عملیات جنگی را ایفا می‌کند.» علاوه بر ایالات متحده که بیش از ۶۰۰ فروند اف-۳۵ را در سراسر ارتش خود مستقر کرده است، چندین کشور عضو ناتو، از جمله فنلاند، نروژ، بریتانیا، دانمارک، هلند، بلژیک، آلمان، لهستان، جمهوری چک، سوئیس، ایتالیا، یونان و رومانی، نسخه‌های مختلفی از اف-۳۵ را در ناوگان نظامی خود دارند.

گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو