گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
چرا نام‌گذاری هواپیماهای بوئینگ همیشه با عدد ۷ شروع می‌شود. از تاریخچه این سنت تا سیستم کدهای داخلی و آینده برند بوئینگ آگاه شوید.
سال‌هاست که نام‌گذاری هواپیماهای بوئینگ از جمله 707 و 787 دریم‌لاینر، با عدد “7” آغاز می‌شود. اما رمز و راز این سنت دیرینه چیست؟
این قاعده نام‌گذاری که به امضای شرکت بوئینگ تبدیل شده، ریشه‌ای عمیق در تاریخ این غول هواپیماسازی دارد. بسیاری تصور می‌کنند این شیوه از فرمول‌های پیچیده ریاضی یا حتی تعداد سرنشینان نشأت گرفته است. اما حقیقت، بسیار ساده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد و به دوره‌های پس از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. در واقع، این یک سیستم کدگذاری داخلی بود که بعدها به یک نماد تجاری جهانی تبدیل شد.
ریشه‌های نام‌گذاری هواپیماهای بوئینگ
از دهه 1950 میلادی، سنت نام‌گذاری هواپیماهای بوئینگ با عدد ۷ آغاز شد. این امر نه به دلایل پیچیده ریاضی، بلکه به یک سیستم کدگذاری داخلی در این شرکت هواپیماسازی بازمی‌گردد. پس از جنگ جهانی دوم، بوئینگ هواپیماهای ملخی خود را در دسته‌بندی‌های 300 و 400، هواپیماهای توربینی را در دسته 500، موشک‌ها و راکت‌ها را در دسته 600، و هواپیماهای تجاری جت خود را در دسته‌بندی 700 قرار داد.
هنگامی که بوئینگ در حال آماده‌سازی اولین هواپیما جت مسافربری خود بود (نمونه اولیه 367-80)، مدیران بازاریابی شرکت احساس کردند که “707” صدایی روان‌تر و به یاد ماندنی‌تر از “700” ساده دارد. این تغییر کوچک باعث شد تا 707 نه تنها به اولین جت تجاری موفق بوئینگ تبدیل شود، بلکه الگوی نام‌گذاری تمامی هواپیماهای “7” آینده این شرکت را نیز پایه‌ریزی کند. پس از آن، مدل‌هایی مانند 727، 737 و 747 نیز با همین فرمول نام‌گذاری شدند.
- پهپاد بوئینگ 737 می‌خواهد سرنوشت جنگ‌های آینده را تغییر دهد
- با بزرگترین موتور هواپیمای جهان آشنا شوید
- خطرناک ترین هواپیماهای جهان از نظر تعداد حادثه و ایمنی پرواز
- معرفی بهترین و بدترین جنگنده های بوئینگ
- وزن یک بوئینگ ۷۳۷ چقدر است؟
کدهای اختصاصی و پسوندهای مدل‌ها
سیستم نام‌گذاری هواپیماهای بوئینگ، فراتر از ارقام اصلی، شامل جزئیات بیشتری نیز می‌شد. بین سال‌های 1956 تا 2016، این سازنده کدهای مشتری منحصربه‌فردی را پس از شماره اصلی به کار می‌برد تا شرکت هواپیمایی سفارش‌دهنده را مشخص کند. به عنوان مثال، در مدل Qantas Boeing 747-438، کد مشتری “38” مخصوص این شرکت هواپیمایی استرالیایی بود. همچنین، جت‌های بوئینگ 737 MAX متعلق به شرکت هواپیمایی ساوث‌وست با کد “H4” مشخص می‌شدند.
مدل‌های فرعی نیز پسوندهای خاص خود را داشتند. “ER” برای Extended Range (برد گسترده)، “LR” برای Long Range (برد بلند) و “F” برای نسخه‌های باربری به کار می‌رفت. به عنوان مثال، نام 747-400M نشان‌دهنده ترکیبی از خدمات مسافربری و باربری بود، در حالی که 737-800BCF به معنای “Boeing Converted Freighter” (نسخه باربری تبدیل‌شده بوئینگ) بود. این کدهای اختصاصی مشتری از سال 2016 و با معرفی 787 دریم‌لاینر به تدریج کنار گذاشته شدند. بوئینگ به جای مرتبط کردن هر مدل 787 به خطوط هوایی خاص، به نام‌گذاری‌های ساده‌تر مانند -8، -9 یا -10 روی آورد.
با توجه به نام‌گذاری‌های فعلی، کاملاً واضح است که بوئینگ در حال نزدیک شدن به پایان توالی “7X7” است. این شرکت تقریباً از تمامی اعداد بین 707 تا 787 استفاده کرده و تنها 797 باقی مانده است. پس از آن، بوئینگ با یک دوراهی مهم روبرو خواهد شد: آیا باید نام‌گذاری را با یک عدد جدید از نو آغاز کند، یا به کنوانسیون “7X7” اضافه کند؟ این شرکت پیش‌تر نیز نمونه‌هایی از افزودن عدد به ابتدای نام‌ها داشته است، مانند پروژه جت مافوق صوت لغو شده بوئینگ 2707، بنابراین گزینه دوم کاملاً خارج از بحث نیست.