گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
کمپانی موتورولا (Motorola) امروزه به یکی از نخواستنی‌ترین و ناشناخته‌ترین برندهای بازار گجت‌های الکترونیکی تبدیل شده و این موضوع برای کاربران کم سن و سال‌تر که اکثریت دنیای فناوری را در حال حاضر تشکیل می‌دهند، بسیار هم شدیدتر است. اما اوضاع برای موتورولا همیشه این‌طور نبوده است.
زمانی بود که گوشی‌های موبایل محبوب به دو برند نوکیا و موتورولا خلاصه می‌شدند و تلفن‌های همراه مدل Razr موتورولا، ماهانه میلیون‌ها سفارش خرید را از سراسر جهان دریافت می‌کردند. حتی با عوض شدن نسل‌های تکنولوژی، باز هم این موتورولا بود که توانست پیشروی این بازار لقب بگیرد و تلفن‌های همراه دروید (Droid) این کمپانی، اولین موبایل‌هایی بودند که با نسل جدید سیستم عامل اندروید خو گرفتند و توانستند قابلیت‌های انقلابی این سیستم عامل در آن زمان را به‌خوبی معرفی کنند.
اما بعد از گذشت چند سال از آن دوره‌ی طلایی، به دلیل تصمیمات غلط مدیران و همراهی نکردن با تغییرات عظیم در سلیقه و نیاز کاربران، این برند محبوب نتوانست آن‌طور که باید و شاید در رقابت باقی بماند و رفته رفته به حاشیه‌ی میدان هدایت شد. این روند، کار را به‌جایی رساند که در سال ۲۰۱۱ میلادی و به دلیل ورشکستگی کامل، برند موتورولا به دو قسمت مجزای Motorola Solutions و Motorola Mobility تبدیل شد.
قسمت Motorola Mobility که مسئولیت تولید تلفن‌های همراه و ارائه‌ی قابلیت‌های جدید را بر عهده داشت، در اواخر همان سال به گوگل فروخته شد و گوگل نیز که از همان ابتدا به قصد سود تجاری، این قسمت را خریداری کرده بود، سرانجام در سال ۲۰۱۴ میلادی، بخش Motorola Mobility را به کمپانی لنوو فروخت. در حال حاضر هم با اینکه اکثر حق اختراعات و پتنت‌های موتورولا در اختیار گوگل قرار دارد و مالکیت حقوقی آن هم متعلق به لنوو است، اما این کمپانی به‌صورت تقریبا مستقل فعالیت می‌کند و دارای مدیریت جداگانه‌ای است.
موتورولا A920 و A925؛ اولین گوشی‌های هوشمند برند آمریکایی
بعد از بررسی قسمت‌های مهم تاریخ این کمپانی به‌صورت مختصر، حالا وقت آن است که به سراغ یکی از جذاب‌ترین بخش‌های تاریخ پر پیچ و خم موتورولا برویم. بخشی که در حدود یک دهه‌ی قبل اتفاق افتاده است و علاوه بر کاربران کم سن و سال‌تر، شاید خیلی از گیک‌های جوان نیز آن را به خاطر نیاورند: رونمایی از اولین گوشی هوشمند موتورولا در سال ۲۰۰۳!
البته در گذر زمان و به دلیل جابجایی‌های مداوم اسناد و گزارش‌های ضد و نقیض، تاریخ و روز دقیق عرضه‌ی اولین اسمارت فون این کمپانی چند ملیتی آمریکایی مشخص نیست اما به‌طور حتم این اتفاق در سال ۲۰۰۳ میلادی رخ داده است و موتورولا با معرفی گوشی هوشمند A920، به‌طور رسمی وارد این عرضه شده است؛ مدل موتورولا A925 نیز در اواخر همان سال و با تغییرات داخلی بسیار و ظاهری کاملا مدرن‌تر عرضه شد.
پنل پشتی موتورولا A925
هرچند که دو مدل A920 و A925 از اکثر موارد زائد و نقاط ضعف برای یک اسمارت فون یعنی آنتن خارجی به شکل رادیوهای قدیمی، دکمه‌های زیاد و نمایشگر کوچک رنج می‌بردند، اما همین دو مدل برای کاربرانی که حدود ۱۳ سال پیش از آنها استفاده می‌کردند و چندین سال با عرضه‌ی آیفون و اسمارت فون‌های اندرویدی فاصله داشتند، یک قطعه‌ی فضایی محسوب می‌شدند!
جالب است بدانید که علیرغم ظاهر نه چندان مدرن این دو گوشی، موتورولا قابلیت‌هایی را درون آنها قرار داده بود که همین حالا هم جزو موارد مهم نیازهای کاربران محسوب می‌شوند؛ قابلیت‌هایی نظیر پشتیبانی از اینترنت همراه 3G، دوربین VGA در پنل جلویی برای تماس‌های ویدیویی، سیستم مکان‌یابی GPS و بلوتوث!
سیستم عامل این دو موبایل شامل نسخه‌ی مخصوصی از سیمبین (Symbian) به نام UIQ می‌شد و نمایشگر غیر هادی آنها، توانایی نمایش ۶۵ هزار رنگ را داشت و از رزولوشن ۲۰۸ در ۳۲۰ پیکسل برخوردار بود. پردازنده‌ی مرکزی آنها از یک چیپست تک هسته‌ای TI OMAP تشکیل شده بود که در فرکانس ۱۶۸ مگاهرتز کلاک شده بود؛ این عدد را در کنار این موضوع نظر بگیرید که پردازنده‌های کنونی نظیر سری ۸۲۰ کوالکام در فرکانس‌هایی بیش از ۱.۵ گیگاهرتز کلاک می‌شوند!
البته نمایشگر این دو محصول هوشمند به دلیل اینکه از پنل‌های نیمه هادی تشکیل شده بود، میانه‌ی خوبی با دست و لمس کاربران نداشتند و برای کنترل المان‌های صفحه، یک قلم استایلوس مخصوص نیز عرضه شده بود تا کاربران بتوانند بدون نیاز به استفاده از دکمه‌ها نیز خیلی از کارهایشان را انجام دهند.
موتورولا A925 به همراه قلم استایلوس
مدل A920 از ۸ مگابایت حافظه‌ی رم و مدل A925 از ۱۶ مگابایت رم برخوردار بود و هر دوی آنها از یک کارت ذخیره‌‌سازی اس دی با ظرفیت ۳۲ مگابایت برخوردار بودند؛ بنابراین مشاهده می‌کنید که علیرغم ویژگی‌های هیجان‌انگیزی نظیر اینترنت ۳ جی و جی پی اس، قدرت سخت افزاری اسمارت فون‌های آن زمان بسیار پایین بود و کاربران نمی‌توانستند با سرعت و کیفیت بالایی از آن امکانات استفاده کنند.
جالب است بدانید که کاربران با خرید این اسمارت فون‌ها می‌توانستند از قابلیت‌هایی نظیر جست‌جوی وب، دریافت و ارسال ایمیل، گوشی دادن به موسیقی، مکالمات ویدیویی و مکان‌یابی جی پی اس استفاده کنند، آن هم در حالی که همین قابلیت‌ها بعدها تبدیل شدند به ویژگی‌های انقلابی اسمارت فون‌های مدرن!