Excoino
سیارک

خطر از بیخ گوش زمین گذشت؛ سیارکی که از ایستگاه فضایی به زمین نزدیک تر شده بود و همه از آن بی خبر بودند!

یک سیارک به تازگی از فاصله‌ای نزدیک‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی از کنار زمین عبور کرد، اتفاقی که تا ساعت‌ها پس از آن هیچ‌کس از آن مطلع نبود.

در رویدادی که بار دیگر آسیب‌پذیری ما را در برابر اجرام آسمانی به نمایش گذاشت، سیارکی کوچک به نام ۲۰۲۵ TF از فاصله‌ای بسیار نزدیک و هم‌تراز با مدار ایستگاه فضایی بین‌ المللی از کنار زمین عبور کرد. هرچند این سنگ آسمانی به دلیل ابعاد کوچکش تهدیدی مستقیم برای ساکنان زمین محسوب نمی‌شد، اما کشف دیرهنگام آن، تنها ساعاتی پس از نزدیک‌ترین گذر زنگ خطری جدی را برای جامعه جهانی به صدا درآورد.

این اتفاق بیش از آنکه خطری برای سطح سیاره باشد، تهدید فزاینده این اجرام کوچک و ردیابی‌ نشده را برای زیرساخت‌های حیاتی و ماهواره‌های مستقر در مدار زمین آشکار می‌سازد.

سیارک ۲۰۲۵ TF: نزدیک‌ترین گذر و کشف دیرهنگام

سیارک

سیارکی که اکنون با نام ۲۰۲۵ TF شناخته می‌شود، احتمالا بین ۱ تا ۳ متر قطر دارد و در تاریخ ۱ اکتبر (۱۰ مهر) حدود ساعت ۱ بامداد به وقت جهانی (UTC)، از فاصله ۴۲۸ کیلومتری بر فراز قطب جنوب عبور کرد. این ارتفاع تقریبا هم‌تراز با مدار ایستگاه فضایی بین‌ المللی (ISS) است که بین ۳۷۰ تا ۴۶۰ کیلومتری زمین در نوسان است. با وجود این نزدیکی حیرت‌انگیز، این سیارک به دلیل اندازه کوچک خود تهدید مستقیمی برای زمین محسوب نمی‌شد و در صورت ورود به جو، احتمالا به صورت یک شهاب درخشان می‌سوخت.

نکته نگران‌کننده آن است که ستاره‌شناسان تنها چند ساعت پس از نزدیک‌ترین عبور، این سیارک را شناسایی کردند. نخستین ردیابی توسط ستاره‌شناسان رصدخانه ملی کیت پیک در آریزونای آمریکا و با استفاده از تلسکوپ بوت انجام شد.

بیشتر بخوانید

مشاهدات تکمیلی نیز از طریق کاتالینا اسکای سوروی و دفتر دفاع سیاره‌ای آژانس فضایی اروپا با استفاده از رصدخانه لس کومبرس در استرالیا صورت گرفت. ۲۰۲۵ TF پس از ۲۰۲۰ VT4 که در نوامبر ۲۰۲۰ از فاصله ۳۸۶ کیلومتری اقیانوس آرام عبور کرد، دومین سیارک نزدیک‌شونده به زمین است که تا به امروز ثبت شده است.

تهدید خاموش: چرا سیارک‌ها برای مدار زمین خطرناکند؟

با وجود اینکه سیارک‌های کوچک‌تر مانند ۲۰۲۵ TF خطری برای سیاره زمین ندارند، اما تهدید جدی برای مجموعه رو به رشد زیرساخت‌های مداری، به‌ویژه در مدار پایینی زمین محسوب می‌شوند. برخورد یکی از این اجرام فضایی که احتمالا به‌طور نسبتا مکرر رخ می‌دهد، می‌تواند آغازگر یک واکنش زنجیره‌ای باشد که به سندرم کسلر منجر شود. این پدیده به معنای ایجاد هزاران قطعه زباله فضایی است که می‌تواند برای دهه‌ها دسترسی ما به فضا را مسدود کند.

متأسفانه، ما هنوز ابزار لازم برای محافظت در برابر این گونه نفوذها به حریم فضایی زمین را در اختیار نداریم. انجام این کار نیازمند تلاش گسترده‌ای با ترکیبی از تلسکوپ‌های زمینی بیشتر و رصدخانه‌های فضایی است که به‌طور خاص برای ردیابی این اجرام کوچک، تاریک و سریع طراحی شده‌اند. با توجه به وضعیت فعلی همکاری‌های بین‌المللی و تأمین مالی در حوزه فضایی، به نظر می‌رسد دستیابی به این هدف در حال حاضر بعید است.

پاسخ بدهید

وارد کردن نام و ایمیل اجباری است | در سایت ثبت نام کنید یا وارد شوید و بدون وارد کردن مشخصات نظر خود را ثبت کنید *

*