گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یافته‌های جدید نشان می‌دهد بخش‌های خاصی از زمین در معرض خطر بالاتری برای برخورد با یک جسم بین ستاره‌ای قرار دارند. این اجرام فضایی می‌توانند تهدیدی جدی برای سیاره ما باشند.
تاکنون سه جرم کیهانی بین ستاره‌ای شناخته شده‌اند که از منظومه شمسی ما عبور کرده‌اند: اوموآموا، ۲آی/بوریسوف و ۳آی/اطلس. تحقیقی جدید برای درک خطر برخورد این اجرام فضایی به زمین، الگوهای توزیع آن‌ها را بررسی کرده است.
تحقیق جدید درباره خطر برخورد اجرام بین ستاره‌ای
پژوهشی با عنوان «توزیع اجرام بین ستاره‌ای برخوردی به زمین» به رهبری دارل سلیگمن، استادیار فیزیک و نجوم دانشگاه ایالتی میشیگان، به بررسی این خطر پرداخته است. این مقاله که در arxiv.org منتشر شده، به جای محاسبه تعداد اجرام بین ستاره‌ای، بر توزیع مورد انتظار آن‌ها تمرکز دارد. محققان برای شبیه‌سازی، حرکت‌شناسی ستاره‌های کوتوله M (قرمز) را به عنوان منشأ این اجرام در نظر گرفتند؛ زیرا این ستاره‌ها پرتعدادترین نوع در کهکشان راه شیری هستند. شبیه‌سازی‌ها شامل حدود ۱۰¹⁰ جسم بین ستاره‌ای مصنوعی بود که در نهایت ۱۰⁴ مورد به عنوان برخورده‌کننده با زمین شناسایی شدند.
منشأ و ویژگی‌های اجرام برخوردی
نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که اجرام بین ستاره‌ای دو برابر بیشتر از دو جهت خاص به سمت زمین می‌آیند: اوج خورشیدی و صفحه کهکشانی. اوج خورشیدی، جهتی است که خورشید در کهکشان راه شیری حرکت می‌کند و صفحه کهکشانی نیز منطقه‌ای مسطح و دیسک‌شکل است که بیشترین ستارگان در آن قرار دارند. اجرام ورودی از این جهت‌ها معمولاً سرعت بالاتری دارند. با این حال، به طور غیرمنتظره‌ای، اجرام بین ستاره‌ای که می‌توانند با زمین برخورد کنند، سرعت‌های پایین‌تری دارند. این پدیده به این دلیل رخ می‌دهد که گرانش خورشید تأثیر بیشتری بر اجرام با سرعت کمتر و گریز از مرکز پایین‌تر می‌گذارد و می‌تواند آن‌ها را به مدارهایی منتقل کند که از زمین عبور می‌کنند.
تأثیر فصول و مناطق آسیب‌پذیر زمین
فصول سال نیز بر احتمال برخورد تأثیرگذارند. اجرام با بالاترین سرعت برخورد اغلب در فصل بهار به زمین می‌رسند، زیرا زمین در این زمان به سمت اوج خورشیدی حرکت می‌کند. اما بیشترین فراوانی برخوردکننده‌های بالقوه در فصل زمستان است، چرا که زمین در جهت مقابل اوج خورشیدی (سمت دورشونده از آن) قرار می‌گیرد. زمانی که صحبت از آسیب‌پذیرترین بخش زمین در برابر برخورد جسم بین ستاره‌ای می‌شود، عرض‌های جغرافیایی پایین نزدیک استوا بیشترین خطر را دارند. همچنین، نیم‌کره شمالی، جایی که تقریباً ۹۰ درصد جمعیت انسانی زندگی می‌کنند، با خطر برخورد کمی بالاتر مواجه است.
این پژوهش تأکید می‌کند که توزیع‌های ارائه شده فقط برای اجرام با حرکت‌شناسی ستاره‌های کوتوله M معتبر است، هرچند ویژگی‌های اصلی آن احتمالاً برای سایر حرکت‌شناسی‌ها نیز صدق می‌کند.
دانشمندان انتظار دارند داده‌های رصدخانه ورا روبین (Vera Rubin Observatory) و بررسی میراث فضا و زمان (Legacy Survey of Space and Time یا LSST) در آینده، یافته‌های این مطالعه را تأیید یا رد کنند.