گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
پس از دهه‌ها گمانه‌زنی، دانشمندان بالاخره توانستند رازهای درون ماه را بگشایند. تحقیقات جدید، ساختار هسته داخلی قمر زمین را با جزئیات بی‌سابقه‌ای آشکار کرده است.
سال‌ها بود که وضعیت هسته مرکزی کره ماه موضوع بحث و مدل‌سازی‌های مختلف علمی بود. اکنون داده‌های جدید، شواهد قاطعی برای یک هسته داخلی جامد ارائه می‌دهند که درک ما را از تاریخچه ماه و منظومه شمسی بهبود می‌بخشد.
رمزگشایی از هسته ماه: کشف شگفت‌انگیز هسته جامد!
مطالعه‌ای جامع که در می ۲۰۲۳ منتشر شد، تأیید کرد هسته داخلی ماه در واقع یک گوی جامد با چگالی مشابه آهن است. این کشف مهم به بحث دیرینه‌ای پایان می‌دهد که آیا قلب ماه جامد است یا مذاب. این یافته‌ها توسط تیمی به رهبری ستاره‌شناس آرتور بریو از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه به دست آمده است. به گفته این تیم، نتایج آن‌ها فرگشت میدان مغناطیسی ماه را زیر سوال می‌برد و از سناریوی برگشت گوشته جهانی حمایت می‌کند که بینش‌های قابل توجهی در مورد زمان‌بندی بمباران ماه در میلیارد اول سال‌های منظومه شمسی ارائه می‌دهد.
چرا کشف رازهای هسته ماه اینقدر چالش‌برانگیز بود؟
بررسی ترکیب داخلی اجرام منظومه شمسی معمولاً از طریق داده‌های لرزه‌نگاری انجام می‌شود. نحوه حرکت امواج صوتی ناشی از زمین‌لرزه‌ها در داخل یک سیاره یا قمر می‌تواند نقشه‌ای دقیق از درون آن ارائه دهد. با این حال، داده‌های لرزه‌نگاری جمع‌آوری‌شده توسط مأموریت آپولو (Apollo) وضوح کافی برای تعیین دقیق وضعیت هسته داخلی ماه را نداشت. تا پیش از این، وجود یک هسته بیرونی سیال تأیید شده بود، اما محتویات داخلی آن مورد بحث بود و مدل‌های هسته داخلی جامد یا کاملاً سیال هر دو با داده‌های آپولو سازگار بودند.
- پایان ۴۰ سال شک و تردید؛ ویدیوی 4K ناسا به توطئه فرود بر ماه خاتمه می‌دهد؟
- آیا ماموریت آپولو 17 ناسا واقعا یک هرم را روی ماه کشف کرد؟
- نورهای مرموز که گاهی اوقات روی ماه دیده می‌شوند، چه چیزی هستند؟
- تصاویر ناسا از سازه‌های بیگانه روی ماه؛ آیا پایگاه‌های فرازمینی واقعیت دارند؟
چگونه این راز بزرگ فاش شد؟ روش تحقیق و نتایج شگفت‌انگیز
برای حل این معما، بریو و همکارانش داده‌هایی از مأموریت‌های فضایی و آزمایش‌های اندازه‌گیری لیزر ماه جمع‌آوری کردند تا پروفایلی از ویژگی‌های مختلف ماه از جمله میزان تغییر شکل آن توسط گرانش زمین، تغییرات فاصله آن از زمین و چگالی‌اش را بدست آورند.
آن‌ها سپس با انواع مختلف هسته، مدل‌سازی‌هایی انجام دادند تا نزدیک‌ترین تطابق را با داده‌های مشاهداتی بیابند. این مدل‌سازی‌ها چندین کشف جالب به همراه داشت. اولاً، مدل‌هایی که بیشترین شباهت را به آنچه از ماه می‌دانیم داشتند، نشان‌دهنده «برگشت فعال» در اعماق گوشته ماه بودند. این به معنای آن است که مواد چگال‌تر در درون ماه به سمت مرکز سقوط می‌کنند و مواد با چگالی کمتر به سمت بالا حرکت می‌کنند. این فعالیت مدت‌هاست به عنوان راهی برای توضیح حضور برخی عناصر در مناطق آتشفشانی ماه پیشنهاد شده است.
آن‌ها همچنین دریافتند که هسته ماه بسیار شبیه به هسته زمین است؛ با یک لایه بیرونی سیال و یک هسته داخلی جامد. بر اساس مدل‌سازی آن‌ها، هسته بیرونی شعاعی در حدود ۳۶۲ کیلومتر و هسته داخلی شعاعی در حدود ۲۵۸ کیلومتر دارد که تقریباً ۱۵ درصد از کل شعاع ماه را شامل می‌شود. تیم تحقیقاتی همچنین چگالی هسته داخلی را حدود ۷,۸۲۲ کیلوگرم بر متر مکعب تخمین زد که به چگالی آهن بسیار نزدیک است.
رازهای ماه به تأیید نهایی رسید: چشم‌اندازی به آینده
جالب اینجاست که در سال ۲۰۱۱، تیمی به رهبری رنه وبر، دانشمند سیاره‌شناسی ناسا مارشال، با استفاده از تکنیک‌های لرزه‌نگاری پیشرفته آن زمان بر روی داده‌های آپولو، به نتایج مشابهی در مورد هسته ماه دست یافته بود. آن‌ها شواهدی از یک هسته داخلی جامد با شعاع حدود ۲۴۰ کیلومتر و چگالی حدود ۸,۰۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب پیدا کرده بودند.
بریو و تیمش معتقدند که نتایج آن‌ها تأییدی بر یافته‌های قبلی است و شواهد بسیار قوی‌ای برای وجود یک هسته ماه شبیه به هسته زمین ارائه می‌دهد. این موضوع پیامدهای مهمی برای فرگشت ماه دارد. ما می‌دانیم که کمی پس از تشکیل، ماه دارای یک میدان مغناطیسی قدرتمند بود که حدود ۳.۲ میلیارد سال پیش شروع به ضعیف شدن کرد. چنین میدان مغناطیسی‌ای توسط حرکت و همرفت در هسته تولید می‌شود، بنابراین ترکیب هسته ماه ارتباط عمیقی با چگونگی و چرایی ناپدید شدن میدان مغناطیسی آن دارد. با توجه به امید بشر برای بازگشت به ماه در آینده‌ای نزدیک، شاید برای تأیید لرزه‌نگاری این یافته‌ها مجبور نباشیم طولانی منتظر بمانیم.