گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یاد دوران گذشته به خیر! در این مقاله به ۵ نمونه از گجتهای USB نوستالژیک میپردازیم که زمانی محبوب بودند، اما امروز دیگر جایی در دنیای تکنولوژی ندارند.
با وجود موج بازگشت برخی نوستالژیهای دیجیتال مانند صفحهگرامافون و هدفونهای سیمدار، همه تجهیزات جانبی USB قدیمی شانس بازگشت ندارند. این گجتها به دلیل نقصهای اساسی و جایگزینی با فناوریهای برتر، به سرعت منسوخ شدند و اکنون در گورستان دیجیتال به سر میبرند.
پخشکنندههای MP3 فلش USB؛ قربانی عصر گوشی هوشمند
پخشکنندههای MP3 فلش یو اس بی (USB flash drive MP3 players) برای نسل هزاره یادآور نوستالژی بسیاری هستند. این دستگاهها دقیقا شبیه فلش درایوهای USB بودند، اما با یک جک هدفون که امکان گوش دادن مستقیم به موسیقی را فراهم میکردند. این پخشکنندههای انگشتی معمولا بین ۵۱۲ مگابایت تا ۲ گیگابایت حافظه داشتند که برای ذخیره چند صد آهنگ کافی بود. کاربران برای بارگذاری آهنگ، آنها را به کامپیوتر وصل کرده و برای گوش دادن، هدفون را به سر دیگرشان متصل میکردند.
در آن زمان، این پخشکنندههای قابل حمل و راحت، روشی ساده برای داشتن موسیقی در هر مکان بهنظر میرسیدند. اما این دوران پیش از ظهور گوشیهای هوشمند بود که با نمایشگرهای بزرگتر، حافظه ابری برای هزاران آهنگ و اتصال به اینترنت برای دسترسی به سرویسهای استریم، نیاز به حمل این دستگاهها را از بین بردند. دیگر نیازی به بارگذاری دستی فایلها از طریق USB نیست، زیرا حتی پخشکنندههای اختصاصی موسیقی مانند آیپاد تاچ (iPod Touch) نیز از نمایشگر، اپلیکیشن و رابط کاربری کامل بهره میبرند.
هابهای USB-A فانتزی؛ عملکرد فدای زیبایی
در اوایل و اواسط دهه ۲۰۰۰ میلادی، تعداد زیادی هابهای USB-A فانتزی (Novelty USB-A Hubs) وجود داشتند که بهشکل اشیایی نامربوط به کامپیوتر یا ذخیرهسازی طراحی شده بودند. از مکعبهای ترانسفورماتور گرفته تا اسباببازیهای رنگینکمان و گلهای گلدانی، همه میتوانستند یک هاب USB باشند. این اشکال سرگرمکننده جذاب بودند، اما اغلب بهمعنای پورتهای بد جایگذاریشده بودند؛ بهطوری که گاهی اتصال همزمان دو یا سه USB غیرممکن میشد. بهنظر میرسید که این جذابیتهای فانتزی باعث شده بود کاربران فراموش کنند که یک هاب USB در وهله اول باید کاربردی باشد.
هابهای USB برای اتصال چندین دستگاه به برق خارجی نیاز دارند که بهمعنای کابلهای بیشتر و شلوغی میز کار است. این در حالی است که امروزه گزینههای اتصال بیسیم متنوعی در دسترس داریم. کامپیوترهای امروزی، هابهای USB اختصاصی را هم غیرعملی و هم بیمعنی کردهاند. لپتاپهای جدید پورتهای محدودی دارند و کاربران را مجبور به خرید آداپتورهای چند پورت پیچیدهتر برای حداکثر کردن عملکرد در فضای کم میکنند. برای مثال، هابهای USB-C مانند Anker USB-C Hub امکان انتقال نیرو، چندین پورت USB-A، خروجی HDMI، کارتخوان SD و اترنت را در یک مستطیل آلومینیومی کوچکتر از بسیاری از هابهای فانتزی قدیمی ارائه میدهند. با این حال، با کنار گذاشته شدن پورت USB-A در لپتاپهای جدید، هابهای پر از این پورتها هر روز منسوختر میشوند.
گرمکنها و سردکنندههای USB؛ کمتوان و ناکارآمد
یکی دیگر از گجتهای USB نوستالژیک که بعید است بازگشتی داشته باشد، گرمکنها و سردکنندههای نوشیدنی USB هستند که بهعنوان لوازم جانبی دسکتاپ حمل میشدند. این دستگاهها که به لپتاپ وصل میشدند، قهوه را گرم و نوشابه را خنک نگه میداشتند. این گرمکنها معمولا یک صفحه کوچک گرمایشی شبیه به زیرلیوانی برای ماگها داشتند و از فناوری ترموالکتریک برای گرم یا خنک کردن نوشیدنیها استفاده میکردند.
آنها کار میکردند، اما نهچندان خوب. مشکل اصلی این بود که توان استاندارد تامین شده توسط پورتهای USB در بهترین حالت هم ناچیز است. این بدان معنا بود که کارایی آنها به ضخامت یا عایق بودن لیوان یا ظرف بستگی داشت. در واقع، این مشکل چنان جدی بود که برخی تولیدکنندگان اکنون هشدار میدهند که گرمکن لیوان USB آنها زمان زیادی برای گرم کردن نوشیدنیهای سرد نیاز دارد. امروزه ما ماگهای عایق با کیفیت بالا مانند YETI Rambler یا Hydro Flask را داریم که نوشیدنیها را ساعتها در دمای دلخواه نگه میدارند، بدون اینکه به هیچ برقی نیاز داشته باشند.
درایوهای نوری USB؛ قربانی فضای ابری و دانلود دیجیتال
درایوهای نوری یو اس بی (USB optical drives) زمانی محبوب شدند که تولیدکنندگان لپتاپ تصمیم گرفتند با حذف درایوهای سیدی و دیویدی داخلی، دستگاههای نازکتر و سبکتری بسازند. این کار برای کاهش هزینههای تولید و افزایش دوام انجام شد، زیرا قطعات متحرک کمتری وجود داشت. موفقیت آنها به عصر لپتاپهای باریک و شیک برای قابلیت حمل بیشتر منجر شد، اما مردم همچنان میخواستند دیویدیهای خود را روی لپتاپ پخش کنند. این مشکلی بود که درایوهای نوری USB برای حل آن ساخته شدند.
این درایوها در ابتدا ضروری بودند، بهخصوص اگر به رسانههای فیزیکی برای نصب نرمافزار، کپی کردن موسیقی یا ذخیرهسازی داده نیاز داشتید. اما با گذشت زمان و تغییر فناوری، آنها توسط سرویسهای استریم و دانلود جایگزین شدند. امروزه، توزیع نرمافزار بهطور کامل به دانلود و دسترسی ابری منتقل شده است. برنامههایی مانند Microsoft Office و Adobe Creative Suite اکنون بهطور انحصاری از طریق سرویسهای اشتراکی یا دانلود مستقیم در دسترس هستند. این بدان معناست که خود رسانههای نوری در حال منسوخ شدن هستند و درایوهای نوری USB را نیز با خود به پایین میکشند. دیگر نیازی به چندرسانهایهای فیزیکی نیست، بهجز نیازهای نادر برای خواندن یک سیدی عکس قدیمی یا نصب نرمافزارهای قدیمی. اما این موارد توجیهی برای نگهداری دائمی آنها ندارند.
دانگلهای تیونر تلویزیون USB؛ کنار رفتن در برابر استریمینگ
یکی دیگر از قربانیان تغییر دیجیتال به سرویسهای استریم، دانگلهای تیونر تلویزیون یو اس بی (USB TV Tuner sticks) یا کارتهای تیونر هستند. در گذشته، اگر میخواستید تلویزیون زنده را روی کامپیوتر خود تماشا کنید، به یک دانگل تیونر تلویزیون USB نیاز داشتید. تیونرهای تلویزیون، دانگلهای کوچکی بودند که یک سر آن به پورت USB لپتاپ و سر دیگر آن به کابل کواکسیال (برای اتصال به جعبه کابل یا آنتن) متصل میشد. آنتن یا گیرنده کوچک معمولا در بستهبندی ارائه میشد که شامل نرمافزار رسانهای برای مدیریت تنظیم تلویزیون، اسکن کانالها و ضبط نیز بود. همه اینها به شما امکان میداد تلویزیون زنده را مستقیما روی رایانه شخصی خود استریم، پخش و ضبط کنید.
- 5 کاربرد شگفتانگیز پورت USB-C در گوشیهای اندرویدی؛ گوشی شما کامپیوتر جیبی میشود!
- 5 چیزی که هرگز نباید به درگاه USB گوشی خود وصل کنید
- هر آنچه باید در مورد انواع پورت USB و سرعت آنها بدانید
دانگلهای تیونر تلویزیون USB یا کارتهای تیونر هنوز برای برخی افراد یک گزینه قابل دوام هستند. اما در دنیایی که استریمینگ، تلویزیونهای هوشمند و تیونرهای داخلی استاندارد شدهاند، تیونرهای تلویزیون USB جایگاه برجسته و انقلابی خود را از دست دادهاند. پلتفرمهایی مانند نتفلیکس (Netflix)، هولو (Hulu) و یوتیوب تیوی (YouTube TV) تلویزیون درخواستی و زنده را از طریق هر دستگاه متصل به اینترنت ارائه میدهند. این روش بسیار راحتتر است و کیفیت تصویر بهتری را فراهم میکند.