با وجود پیشرفتهای چشمگیر در هوش مصنوعی، یکی از محدودیت های ChatGPT، ناتوانی آن در تشخیص دقیق زمان و تاریخ کنونی است که کاربران بسیاری را سردرگم کرده است.
این دستیار هوشمند، که قرار بود همچون یک دستیار شخصی کارآمد عمل کند، در تشخیص زمان کنونی ضعفهایی نشان میدهد. این مسئله که سالها پس از عرضه مدل بزرگ زبانی (LLM) همچنان پابرجاست، نشاندهنده چالشهای مهم در آپدیت اطلاعاتی ChatGPT و دسترسی آن به دادههای لحظهای است.
چرا ChatGPT نمیداند ساعت چند است؟
مدلهای هوش مصنوعی مولد مانند ChatGPT، Gemini و Claude، برای هدفی کاملاً متفاوت ساخته شدهاند. این سیستمها بر اساس دادههای آموزشی ثابت خود، به پرسشهای کاربران پاسخ میدهند و پاسخی را پیشبینی میکنند. این دادهها شامل بهروزرسانیهای مداوم و لحظهای در مورد زمان نمیشود، مگر اینکه مدل بهطور خاص برای این اطلاعات به اینترنت متصل شده یا جستوجو کند.

ایروانت کولباشیان، کارشناس رباتیک هوش مصنوعی، که در سال ۲۰۲۴ درباره مفهوم زمان از دیدگاه هوش مصنوعی نوشت، به ورج میگوید: «یک مدل زبانی در فضای خود از زبان و کلمات کار میکند. این مدل تنها به چیزهایی اشاره دارد که وارد این فضا شدهاند.» این مانند فردی است که در جزیرهای دورافتاده با مجموعهای عظیم از کتابها زندگی میکند، اما ساعتی برای تشخیص زمان ندارد. گاهی اوقات، چتجیپیتی به صراحت اعلام میکند که به ساعت دستگاه یا مکان شما دسترسی ندارد و تنها تاریخ سیستم خود را بیان میکند؛ برای مثال، در یک مورد تاریخ ۲۰۲۵-۱۱-۲۰ را ذکر کرده بود. این ناتوانی، موضوعی رایج در انجمنهای کاربری ChatGPT و پلتفرمهایی مانند ردیت است.
راهکارها و محدودیتهای دسترسی به زمان در هوش مصنوعی
آیا OpenAI نمیتواند صرفاً دسترسی ChatGPT را به یک ساعت سیستمی فراهم کند؟ پاسخ کوتاه این است که بله، میتواند. پاسکواله مینروینی، محقق پردازش زبان طبیعی در دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند، میگوید: «اگر به آن دسترسی به یک ساعت بدهید، میتواند زمان را تشخیص دهد.» برای مثال، در نسخه دسکتاپ چتجیپیتی او که قابلیت «Search» فعال بود، زمان دقیق میلان، ایتالیا را به درستی نمایش داد. سخنگوی OpenAI، تایا کریستیانسون، نیز تأیید کرد: «مدلهای قدرتبخش ChatGPT به زمان فعلی دسترسی داخلی ندارند، بنابراین برای حقایق بهروز، ChatGPT گاهی نیاز به فراخوانی قابلیت جستوجو برای دستیابی به جدیدترین اطلاعات دارد.»

با این حال، دسترسی مدلهای بزرگ زبانی به زمان نیز دارای محدودیتهایی است. فضای پنجره زمینه (context window) در این چتبات هوش مصنوعی، یا همان بخشی از اطلاعاتی که در هر لحظه «بهخاطر سپرده میشود»، محدود است. هر بار که ChatGPT به یک ساعت سیستمی مراجعه میکند، یک قطعه اطلاعات به این پنجره اضافه میکند. کولباشیان توضیح میدهد که این مانند افزودن یک ساعت متوقفشده به میز کار در هر ثانیه است؛ در نهایت، اطلاعات قدیمیتر کنار گذاشته میشوند. بهروزرسانی مداوم زمان میتواند به یک «شلوغی» اطلاعاتی تبدیل شود و باعث سردرگمی سیستم هوش مصنوعی شود. در مقابل، افزودن اطلاعاتی مانند تاریخ به «درخواست سیستمی» در ابتدای چت نسبتاً آسانتر است.
- آیا ابزارهای تشخیص هوش مصنوعی واقعا میتوانند متن های ChatGPT و GPT-4 را شناسایی کنند؟
- تغییر بزرگ در ChatGPT؛ همزمان هم حرف بزنید، هم بخوانید!
- پنج کاربرد روزمره و شگفتانگیز ChatGPT که از آنها بیخبرید
کاربران ChatGPT میتوانند با درخواست مستقیم از چتبات برای جستوجوی زمان، این مشکل را حل کنند؛ برخی چتباتها مانند گوگل جمنای (Google Gemini) نیز بهطور خودکار زمان را جستوجو میکنند. اما باید توجه داشت که فرستادن مدلهای هوش مصنوعی برای جستوجو در وب یا دسترسی به دادههای شخصی، خطراتی مانند تزریق دستورات مخرب را در پی دارد. مینروینی همچنین به سایر نقاط کور زمانی ChatGPT اشاره میکند؛ برای مثال، مدلها در خواندن موقعیت عقربههای ساعتهای آنالوگ و کار با تقویمها مشکل دارند. کریستیانسون از OpenAI اعلام کرد که این شرکت «در حال بهبود مداوم نحوه تشخیص زمان و انجام این کار بهطور یکپارچه است.»
گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 





