سیاره مشتری غول پیکرتر از چیزی است که فکرش را می کنید

ممکن است شما درباره فرود آمدن روی سطح سیاره مشتری و یا حتی اینکه مشتری به دور خورشید می‌چرخد یا نه کمی شک داشته باشید، ولی مطئمنا در مورد بزرگی بیش از حد آن نمی‌توانید تردید کنید! داشتن قطری به اندازه 143،231 کیلومتر و جرمی معادل 318 برابر جرم زمین، سیاره مشتری را تبدیل به غول‌پیکرترین سیاره منظومه خورشیدی کرده است.

فضاپیمای 4 تنی جونو که اندازه‌ای در حدود یک زمین بسکتبال دارد، در تاریخ 4 جولای 2016 به این سیاره گازی رسید. آخرین دیدار ما از این سیاره به سال 2001 برمی‌گردد، زمانی که کاوشگر فضایی کاسینی در مسیرش به سوی سیاره زحل با مشتری دیدار کوتاهی داشت.

سیاره مشتری ، عضو غول پیکر منظومه شمسی

برای درک بزرگی مشتری کافیست تا به این تصویر کاسینی از قمر گوگردی آیو که از برابر ابرهای مشتری می‌گذرد نگاهی بیندازید.

قمر آیو اندازه‌ای در حدود قمر زمین، ماه دارد و مدارش به دور مشتری از نظر بزرگی تقریبا با مدار ماه به دور زمین یکسان است. برای اینکه دید واضح‌تری داشته باشید در تصویر بعدی اندازه قمر آیو، پوشیده‌شده با صدها آتشفشان، در کنار زمین و ماه مقایسه شده است.

اندازه بزرگ مشتری آن را تبدیل به سیاره‌ای کرده که کاوش آن بسیار مشکل است، چرا که گرانش فوق‌العاده قوی آن ذراتی که از آتشفشان‌های آیو پرتاب می‌شود را از گرانش قمر خارج کرده و اینگونه این ذرات با سرعت‌های بسیار زیاد شتاب می‌گیرند که برای کاوشگران فضایی که زیاد به مشتری نزدیک شوند بسیار خطرناک خواهد بود. به همین دلیل ماموریت فضایی جونو که تا مقدار زیادی به مشتری نزدیک شده است انقلابی در این زمینه محسوب می‌شود.

طی این ماموریت فشرده یکساله، کاوشگر جونو به درون ابرهای مشتری خواهد رفت، کمربندهای تابشی‌اش را بررسی خواهد کرد، عکس‌های زیبایی از جمله شفق‌های قطبی سیاره را ثبت کرده و در پایان نشانه‌هایی که در مورد ساختار هسته مشتری بدست آورده را جمع‌بندی می‌کند.

اما توانایی جونو در جمع‌آوری اطلاعات محدود خواهد بود. دلیلش نبود منبع قدرت رادیوایزوتوپی یا باتری هسته‌ای در این کاوشگر است. مشابه مواردی که کاوشگرهای کاسینی، گالیله، وویجر و دیگر فضاپیماهای پیشین داشتند. به جای تولید الکتریسیته از طریق واپاشی پلوتونیوم-238، که تولید آن بسیار محدود است، جونو به سه پنل خورشیدی‌اش وابسته است که هرکدام اندازه‌ای در حدود یک اتوبوس دارند.

برای جلوگیری از نابودشدن این پنل‌ها با تابش، جونو مجبور است تا در طول ماموریتش حرکاتی همچون حرکات بندبازها انجام دهد. پس از پایان کاوش در سیاره مشتری نیز سرنوشت جونو چندان زیبا نخواهد بود. ناسا تصمیم دارد تا برای محافظت از موجودات فرازمینی که ممکن است در قمرهایی چون اروپا و گانیمد وجود داشته باشند، این کاوشگر یک میلیارد دلاری را به درون اعماق ابرهای مشتری سقوط دهد تا در آنجا با مرگ خود روبرو شود.