گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
شبکه جهانی اطلاعات با همان اینترنت (Internet) که تنها با یک کلیک دسترسی به آن برای ما فراهم می‌شود، دارای زیرساخت بسیار پیچیده‌ای بوده و متشکل از شبکه کابل ارتباطی زیردریایی و دیگر روش‌های فراهم کردن دسترسی یک منطقه به این اینترنت است. کابل ارتباطی زیردریایی ، کابلی است بسیار ضخیم با ساختاری بسیار متفاوت که در بستر اقیانوس قرار داده شده و میان دو ایستگاه زمینی، انتقال سیگنال‌های مخابراتی یا هرگونه داده را در امتداد اقیانوس ممکن می‌سازد.
کابل ارتباطی زیردریایی فیس بوک و گوگل
درونی‌ترین قسمت کابل ارتباطی زیردریایی، فیبر نوری است، رشته‌ای باریک و بلند ساخته شده از یک ماده شفاف مثل شیشه یا پلاستیک که قادر است تا نور را از یک طرف دریافت نموده و از سر دیگر خود خارج کند. در مقایسه با دیگر انواع کابل‌های رایج مورد استفاده در شبکه‌های داخلی و کوچک مثل Cat5، فیبر نوری دارای پهنای باند بسیار بسیار بالاتری بوده و از همین رو برای انتقال داده در حجم و اندازه بسیار وسیع‌تر استفاده می‌شود، به طوری که می‌توان داده‌هایی مختلف همچون تصویر و صوت را به راحتی با پهنای باند چند صد گیگابایتی توسط آن انتقال داد.
حال با توجه به اهمیت گسترش شبکه جهانی و بهبود وضعیت دسترسی کاربران به آن، شرکت‌های گوگل و فیس بوک به عضویت کنسرسیومی درآمده‌اند که هدف دارد تا یک کابل ارتباطی زیردریایی را برای انتقال داده (Data) بسیار سریع در دل اقیانوس، بین هنگ هنگ و لس‌آنجلس قرار داده و توسعه دهد. این کابل در حدود 8 هزار مایل (12,874 کیلومتر) طول داشته و قادر خواهد بود تا در هر ثانیه 120 ترابایت داده را مهار کند.
بد نیست بدانید که بعد از فیبر نوری، لایه‌های بعدی کابل ارتباطی زیردریایی معمول و مورد استفاده کنونی را به ترتیب ژل نفت، لوله آلومینومی یا مسی، پلی‌کربنات، پوشش ضدآب آلومینومی، سیم استیل استاندارد، نوار مایلار و در نهایت پلی‌اتیلن تشکیل می‌دهند که سبب می‌شود تا این کابل ساختاری 8 لایه داشته باشد.