تعامل بی سیم مغز و نخاع ، سامانهای جدید برای درمان بیماران مبتلا به آسیب های نخاعی است. آسیب دیدگی نخاع میتواند به فلج شدن فرد مصدوم منجر شود، زیرا ارتباط مغز و پاها از بین میرود و فرد دیگر قادر به راه رفتن نخواهد بود.
هماکنون پژوهشگران با استفاده از سیستم تعامل بی سیم مغز و نخاع درصدد هستند افراد دارای مصدومیت نخاعی را درمان کنند. در این سامانه کورتکس مغز به صورت بی سیم با نخاع پایینی مرتبط میشود. پژوهشگران با استفاده از این روش میمون فلج را قادر به حرکت ساختند.
طی سالهای گذشته تلاشهای بسیاری توسط پژوهشگران صورت گرفت تا به افرادی که از آسیبهای نخاعی رنج میبرند، امکان حرکت دادن مجدد اعضا بدن خود را بدهند.
در برخی از این تحققیات، پژوهشگران درصدد برآمدند با استفاده از ایمپلنتهایی، شبکه عصبی قسمت پایین نخاع را تحریک کنند. در روشهای دیگر محققان توانستند سیگنالهای مغزی کنترلکننده اعضا را از قسمتهای آسیب دیده نخاع بگذرانند و ماهیچهها را قادر به حرکت سازند. در این زمینه شاهد موفقیت برخی از افراد دارای آسیب نخاعی در به دست آوردن برخی قابلیتها در اعضای فلج خود بودیم. آنها میتوانستند دستهای خود را حرکت داده و یا از قاشق استفاده کنند.
در این موارد یک آرایه الکترودی به اندازه یک قرص در کورتکس کاشته میشد که میتوانست امواج مغزی مربوط به حرکات بدن را بخواند و آنها را به یک رایانه بفرستد، اما مشکل اینجا بود که برای انتقال داده از سر به رایانه باید بین این دو یک کابل متصل میشد.
تعامل بی سیم مغز و نخاع در میمونها
اما در پژوهش اخیر این مشکل حل شده است. در این روش میتوان با استفاده از یک حسگر عصبی بیسیم، امواج و اطلاعات مغز را به صورت وایرلس به رایانه منتقل کرد، این اطلاعات در رایانه رمزگشایی شده و دوباره برگردانده میشود، اما این بار اطلاعات به دیوایسی که به قسمت پایین نخاع بیمار وصل شده است ارسال میگردد. در آنجا یک ژنراتور پالسی، سیگنالهای دریافتی را به پالسهای الکترونیکی تبدیل میکند و این پالسهای الکترونیکی در واقع همان پیامهای مغز به ماهیچهها هستند.
دیوید بوتون یکی از محققین این طرح پژوهشی در این خصوص میگوید:
سامانهای که موفق به توسعه آن شدهایم، بسیار کارآمد است و میتواند سیگنالهای کورتکس مغز را مورد استفاده قرار داده و پس از استفاه از آنها، عصبهای نخاعی مسئول حرکت را به صورت الکترونیک تحریک کند.
محققان برای اولین بار این سامانه جدید را بر روی میمون فلج و دارای آسیب نخاعی آزمایش کردند. آنها با آزمایش این سیستم برای اولین بار شاهد حرکت پاها در این حیوانات بودند.
هر چند گامهای بزرگی برداشته شده است، اما پژوهشگران اعتقاد دارند نمیتوان به سرعت از این سیستم در درمان قطعی انسان استفاده کرد.