گروهی از دانشمندان با بررسی شهابسنگهای به دست آمده از سطح مریخ، اطلاعات جدیدی را از خشکسالی این سیاره به دست آوردند. تحقیقات نشان داد که این شهابسنگها فاقد زنگزدگی هستند و بنابراین میتوان گفت که خشکسالی در مریخ از میلیونها سال پیش اتفاق افتاده است.
یک گروه بینالمللی از دانشمندان به سرپرستی دانشگاه استرلینگ تحقیقاتی را بر روی شهابسنگهای به دست آمده از سطح مریخ انجام دادند. نتیجهی این پژوهشها منجر به کسب اطلاعاتی از خشکسالی در مریخ شده است.
در سال 2009 مریخنورد فرصت (Opportunity)، شهابسنگی را در سطح سیارهی سرخ کشف و آن را با طیفسنج اشعه ایکس ذرات آلفا بررسی کرد. این بررسی نشان داد که جنس شهاب سنگها از آهن-نیکل است و اکنون نیز دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وجود نداشتن زنگزدگی در آنها بیانگر خشکسالی بسیار قدیمی در مریخ است. با این شرایط، احتمال وجود حیات بر روی این سیاره بعید به نظر میرسد.
سیارهی مریخ یکی از اصلیترین اهداف برای جستجوی حیات فرازمینی بود و وجود داشتن آب مایع نیز از مهمترین پیشنیازهای زندگی در این سیاره دانسته میشد، اما با وجود این خشکسالی، زندگی در مریخ تا حدودی غیرممکن شده است.
دکتر کریستین شرودر (Christian Schroder)، مدرس محیط زیست و کاوشهای سیارهای در دانشگاه استرلینگ و یکی از اعضای گروه علمی ماموریت مریخنورد فرصت در این رابطه اظهار کرده است:
در حدود 3 میلیارد سال پیش در مریخ آب وجود داشت و این سیاره قابل زندگی کردن بود، اما امروزه سیارهی سرخ دچار خشکی بیاندازه شده و برای زندگی در آن لازم است که فضایی در زیر سطح و دورتر از خشکی و پرتوهای سطح سیاره پیدا شود.
خشکسالی در مریخ حتی از خشکترین مکانهای زمین هم بیشتر است
سال گذشته نیز پژوهشهایی انجام شد و دادههای مریخنورد کنجکاوی (Curiosity) از دهانهی گیل در مریخ نشان داد که آب بسیار شور در هنگام شب و در لایههای بالای خاک وجود دارد، اما این نمناکی حتی از نمناکی خشکترین مکانهای زمین نیز کمتر است.
این بار هم دانشمندان شهابسنگهایی که از فلاتی در جنوب خط استوای مریخ به دست آمدهاند را بررسی کردند و به نتایج جالبی رسیدند. این فلات در همان عرض جغرافیایی دهانهی گیل قرار دارد.
دکتر شرودر و گروهش یک نرخ هوازدگی شیمیایی را برای مریخ تعیین کردند که در آن، مدت زمان مورد نیاز برای زنگ زدن فلز آهنی شهاب سنگها محاسبه شده است. این فرایند هوازدگی شیمیایی به وجود آب بستگی دارد و برای آن چندین هزار برابر بیشتر از زمان مورد نیاز برای همین مقدار زنگزدگی در خشکترین بیابانهای زمین لازم است. به این ترتیب میتوان گفت که خشکسالی در مریخ از میلیونها سال پیش آغاز شده و ادامه دارد.