قیام رباتها بر ضد انسان غیر ممکن است!

قیام رباتها بر ضد انسان امری غیر محتمل است. بشر می‌تواند نفس راحتی بکشد، زیرا به نظر نمی‌رسد که نسل ربات‌های پیچیده و پیشرفته آینده به گونه‌ای توسعه پیدا کنند که درصدد حمله به انسان‌ها و قیام بر علیه آنها باشند.

قیام رباتها بر ضد انسان و خالق خودش همواره یکی از تم‌های هیجان‌انگیز و تامل‌برانگیز فیلم‌ها و رمان‌های علمی تخیلی بوده است. اما مطالعات اخیر دانشگاه استانفورد بیانگر آن است که دلیلی برای نگرانی در خصوص تهدید هوش مصنوعی برای بقا و سلامت انسان وجود ندارد. این دانشگاه در حال کار بر روی پروژه‌ای است که دانشمندان هوش مصنوعی در آن مشغول به فعالیت هستنند.

در گزارش منتشر شده از این پروژه که به AI100 موسوم است، به تفاوت بین زندگی و رفاه مردم آمریکا در زمان فعلی و آمریکای سال 2030 اشاره شده که در آن شاهد تفاوت‌های فاحشی خواهیم بود که همه آنها بازتاب استفاده و بهره‌گیری از هوش مصنوعی هستند.

قیام رباتها بر ضد انسان یا مساعدت در رفاه بشر؟

در آمریکای سال 2030 بسیاری از حوزه‌های زندگی شامل حمل و نقل، سلامت، آموزش و موارد دیگر متاثر از توسعه و پیشرفت هوش مصنوعی خواهد بود.

حمل و نقل یکی از نخستین حوزه‌هایی است که جامعه را در تعامل با هوش مصنوعی قرار خواهد داد. انسان‌ها می‌بایست خود را به ایمنی و توانمندی هوش مصنوعی بسپارند تا آنها را در مکان‌های مختلف جابجا کند.

همچنین ارتباط بین هوش مصنوعی و حوزه سلامت نیز تنگاتنگ خواهد بود. هوش مصنوعی بسیاری از پزشکان را در تحلیل داده‌های بی‌شمار و حجیم یاری خواهد کرد و در گرفتن تصمیم‌های حیاتی و حساس به کمک حوزه سلامت خواهد آمد. از سوی دیگر ربات‌ها قادر خواهند بود در ارسال تجهیزات پزشکی، دارو و غذا به مناطق دور، تیم‌های پزشکی را یاری کنند.

هوش مصنوعی در اعمال نظم و قانون نیز به انسان کمک خواهد کرد. هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد تا به اسکن، طبقه‌بندی و ارزیابی حجم بسیار بزرگی از دیتاها در زمان محدود بپردازد و پلیس را در زمینه اعمال نظم و قانون کمک کند.

بر این اساس، رباتها و هوش مصنوعی آینده نزدیک نه تنها تهدیدی برای بشر نخواهند بود، بلکه در ارتقای سلامت و رفاه زندگی انسان نقش موثری خواهند داشت. این در حالی‌ست که تصور عموم بر آن است که در آینده نزدیک، رباتها و هوش مصنوعی به چنان سطحی از توانمندی می‌رسند که می توانند زمام امور را در دست گرفته و خود به جای انسان تصمیم‌گیری کنند.

این گزارش می‌پذیرد که فناوری همواره دارای دو وجه خیر و شر است و انسان‌های شرور می‌توانند از پتانسیل تهدیدآمیز فناوری در جهت تخریب و نابودی زندگی انسان بهره منفی ببرند، اما این‌که خود هوش مصنوعی به مرحله تصمیم‌گیری خودکار برسد و بخواهد با تفکر مستقل خود، خالقش را نابود کند، غیر محتمل خواهد بود.