گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
حدود سه سال پیش انتظار می‌رفت که میزان استقبال از گجت های پوشیدنی با یک انقلاب رو‌به‌رو شده و به عنوان نمونه، ساعت‌های هوشمند به عنوان یکی از بزرگ‌ترین وسایل دیجیتال مورد استفاده در زندگی روزمره افراد شناخته شوند. قرار بود تا این گجت های پوشیدنی به عنوان پلتفرم آینده مد نظر توسعه‌دهندگان قرار گرفته تا اپلیکیشن‌ها و شبکه‌های اجتماعی از این پس مبتنی با آنان تولید و عرضه شوند. در واقع آن‌ها تصمیم داشتند تا ما را از چنگال گوشی‌های هوشمند رها ساخته و به عنوان ابزارهای مستقل آینده تکنولوژی را به دست گیرند، اما این اتفاق نه برای ساعت‌های هوشمند و نه برای هیچ کدام دیگر از گجت های پوشیدنی نیفتاد.
میزان استقبال از گجت های پوشیدنی چنگی به دل نمی‌زند!
نه تنها انتظارات از این دسته از گجت‌ها برآورده نشد، بلکه تقریبا نتیجه‌ای عکس به دست آمد. بازار گجت‌های پوشیدنی تاکنون سست و ناپایدار بودن خود را نشان داده و به سرعت قربانیان زیادی را به سمت ورشکستگی برده است. به عنوان نمونه، هفته گذشته پبل (Pebble) به عنوان یک استارت آپ فعال و علاقه‌مند به فعالیت در دنیای ساعت‌های هوشمند از سال 2012، به ازای مبلغ ناچیزی به تملک فیت بیت (Fitbit) درآمد. مدتی قبل از این اتفاق، پروژه‌های آتی این شرکت همه متوقف شده و پشتیبانی از محصولات پیشین فروخته شده تحت این برند زنگ‌های آخر خود را به صدا درآورد تا محصولات موجود در بازار و یا در دست کاربران بدون هیچ پشتوانه‌ای در هیاهوی بازار دیجیتال رها شوند. پبل با وجود داشتن پشتوانه مالی قوی در کیک استارتر (Kickstarter)، نتوانست انتظارات را برآورده کند.
ارائه نسخه بعدی اندروید ویر (Android Wear)، به عنوان سیستم عامل گوگل برای گجت‌های پوشیدنی، تا سال 2017 به تعویق افتاد که نشان از کاهش میزان استقبال از گجت های پوشیدنی و پایین بودن درجه اهمیت این بخش از فعالیت‌های غول دنیای اینترنت دارد. در سال جاری همچنین بسیاری از سازندگان پروژه‌های ساخت ساعت هوشمند اندرویدی خود را یا به طور کامل متوقف کرده و یا آن را تا سال(ها) آینده به تعویق انداختند. موتورولا به عنوان دیگر شرکتی که علاقه خاصی از خود در بازار ساعت‌های هوشمند نشان داده بود، از توقف ساخت این گجت پوشیدنی تا زمانی نامعلومی خبر داده است.
ساعت هوشمند به عنوان یک گجت پوشیدنی که توجه تقریبا بیشتری را نسبت به خود جلب کرد عنوان شده و دیگر دستگاه‌های قابل اتصال به بدن نیز از این موارد مستثنی نیستند. گجت‌های پوشیدنی زمان زیادی را برای اثبات خود داشته و تمام تلاش خود را برای قرارگیری به عنوان دستگاه‌هایی مستقل در دنیای دیجیتال کرده‌اند، اما نرخ جذب بازار و میزان استقبال از گجت های پوشیدنی نسبت به تکنولوژی تقریبا قدیمی به نام “گوشی هوشمند” غیر قابل مقایسه است. معدود کمپانی‌های همچون اپل و فیت بیت در زمینه ساعت‌های هوشمند و همچنین آکولوس در زمینه هدست‌های واقعیت مجازی موفق عمل کرده و سودآوری نه چندان زیادی را برای خود به ارمغان آوردند.
باید اعتراف کرد با وجود تشنگی شدید بسیار از کمپانی‌های قدیمی دنیای تکنولوژی و همچنین علاقه استارت آپ‌ها برای شروع فعالیت خود در این زمینه، گجت‌های پوشیدنی هرگز به عنوان کالایی مستقل از گوشی‌های هوشمند شناخته نشده و همواره قشر خاصی به دنبال آن بوده‌اند. ساعت‌های هوشمند یا دستبندهای ردیاب سلامت، بیشتر توسط ورزشکاران حرفه‌ای مورد استفاده قرار گرفته و دیگر وسایل همچون هدست‌های واقعیت مجازی توسط دیوانگان دنیای بازی و گیم خریداری می‌شوند.
بازار گجت‌های پوشیدنی تماما شبیه به یک ترن هوایی شده است، به این معنی که در ابتدا از هیچ شروع کرده و طی مدت زمانی (حدود سه سال پیش) به اوج خود رسید. از همین زمان سراشیبی شروع شد و بازار متزلزل این دستگاه‌ها گریبان بسیاری را گرفت. با وجود برخی قله‌های بر سر راه این بازار، هرگز مانند دوره زمانی چند سال پیش، محبوبیت مجددی کسب نشد.
به نظر می‌رسد هرگز نخواهیم توانست تا به گجت‌های پوشیدنی به عنوان دستگاه‌هایی مستقل که بخش عظیمی از بازار را در دست خود دارند نگاه کنیم، از همین رو حتی با وجود پیشرفت بیشتر این وسایل، همچنان مختص استفاده دسته‌ای منحصربه‌فرد از کاربران خواهند ماند.