تلویزیون های سه بعدی رسما به زمان مرگ خود نزدیک شده‌اند

گاهی اوقات دنیای تکنولوژی و صنایع فعال در آن اقدام به تولید و فروش محصولاتی می‌کنند که شاید در نگاه اول برای‌ همه‌ی ما جذاب به نظر برسند، اما در واقع آنها پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یکی از اجزای زندگی روزمره‌ی کاربران را ندارند و همین هم باعث می‌شود که رفته رفته و طی یک روند نامحسوس، آنها از جریان سبد خرید مردم حذف شوند. تلویزیون های سه بعدی (3D TV) نیز یکی از محصولاتی به شمار می‌روند که رسما در حال پیوستن به این دسته هستند.

تلویزیون های سه بعدی در ابتدا به عنوان یکی از جذاب‌ترین محصولات دنیای تکنولوژی محسوب می‌شدند و کمپانی‌های مختلف در رقابتی هیجان‌انگیز، سعی می‌کردند هر روز محصول جدیدی را در این رده عرضه کنند و بازار را به دست بگیرند. اما رفته رفته این رقابت رو به سردی رفت و حالا با توجه به این که تقریبا هیچ‌کدام از تولیدکنندگان عمده‌ی بازار تلویزیون های هوشمند و نمایشگرها علاقه‌ی چندانی به فعالیت در این حوزه ندارند، می‌توانیم بگوییم که زمان مرگ تلویزیون های سه بعدی فرا رسیده است.

طبق گزارشی که ساعاتی پیش در خبرگزاری معتبر Cnet منتشر شده است، دو کمپانی ال جی و سونی که تنها بازیگران باقی‌مانده در این میدان محسوب می‌شدند، به تازگی اعلام کرده‌‌اند که قصد تولید هیچ مدل جدیدی را در این دسته ندارند و در سال جاری میلادی، تلویزیون های سه بعدی جدیدی از سوی این دو برند در بازار مشاهده نخواهید کرد.

البته این دو کمپانی نیز تا به همین جا صبر زیادی داشته اند و سازندگانی نظیر شارپ، Vizio و تی سی ال، مدت ها قبل از سونی و ال جی، تکنولوژی نمایش تصاویر سه بعدی را از محصولات خود حذف کرده بودند. در سال ۲۰۱۰ و بعد از نمایش فیلم آواتار که با فروشی افسانه‌ای، در جمع پرفروش‌ترین فیلم‌های تمام تاریخ سینمای جهان قرار گرفت، کمپانی‌های سازنده از استقبال مردم نسبت به این فیلم استفاده کرده و کمپین‌های بازاریابی گسترده‌ای را برای تولید و فروش تلویزیون های سه بعدی خود به راه انداختند.

اما هفت سال پس از آن جریان عظیم، اینها جملاتی هستند که توسط یکی از مدیران بخش تولید محصول ال جی به خبرنگار Cnet گفته شده‌ است: “قابلیت نمایش تصاویر سه بعدی هیچگاه به معنای واقعی توسط کمپانی‌های حاضر در این صنعت به عنوان یک محصول برای استفاده‌ی خانگی پذیرفته نشد و به بیان ساده‌تر، این قابلیت به عنوان یکی از فاکتورهای کلیدی در هنگام خرید یک تلویزیون جدید به شمار نمی‌رود.”

در حال حاضر سازندگان اصلی بر روی ارائه‌ی قابلیت‌هایی نظیر رزولوشن 4K، پردازش گرافیکی تصاویر به صورت HDR و امکانات هوشمند برای تلویزیون‌های خود تمرکز کرده‌اند تا بتوانند خریداران را برای تعویض محصول قدیمی و خرید یک محصول جدید، مجاب کنند. جالب است بدانید که طبق نتایج منتشر شده توسط گروه صنعتی NPD، تلویزیون های سه بعدی در سال ۲۰۱۲ تنها ۲۳ درصد از تمام هزینه‌هایی که برای خرید یک تلویزیون جدید شده است را به خود اختصاص داده‌اند و این رقم تا به این لحظه شدیدا کاهش یافته است.

در حال حاضر هم این محصول به طور جدی در سبد خرید محصولات الکترونیکی کاربران قرار ندارد و تنها آن دسته از افرادی که به قابلیت‌های فانتزی و جدیدتر دنیای فناوری نظیر واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و گجت‌های پوشیدنی علاقه دارند، از خریداران اصلی این تلویزیون‌ها محسوب می‌شوند.

در انتهای گزارش نیز دلایلی که احتمالا باعث نزول تلویزیون های سه بعدی و عدم دریافت بازخورد مناسب برای آنها در بازار شده است، توضیح داده می‌شود که مهمترین آنها را در زیر مشاهده می‌کنید:

دلایلی که باعث عدم موفقیت تلویزیون های سه بعدی در بازار شدند

• نبود محتوای باکیفیت به میزان مناسب. به طور مثال شبکه‌های DirecTV و ESPN که طرفداران زیادی داشتند نیز از سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ پخش تصاویر خود به صورت سه بعدی را قطع کردند.
• عینک‌ها و تجیهزاتی که برای تماشای تصاویر سه بعدی نیاز بود، طراحی مناسب و ظریفی نداشتند و باعث از بین رفتن تمرکز کاربران می‌شدند.
• اکثر تلویزیون های سه بعدی ، قابلیت‌‌های بسیار قدرتمند و جذابی هم برای نمایش تصاویر به صورت دو بعدی داشتند و به همین دلیل کاربران ترجیح می‌دادند که در اکثر مواقع، از تصاویر به همان شکل دو بعدی لذت ببرند.
• فیلم های سه بعدی باکیفیت به شدت وابسته به دیسک‌های بلوری بودند و این در حالی اتفاق افتاد که محبوبیت پخش آنلاین تصاویر و ویدیوها به صورت استریم اینترنتی شدیدا در حال رونق گرفتن بود.
• تلویزیون های سه بعدی برای نمایش تصاویر باکیفیت، نیاز به تنظیمات دقیق و پیچیده‌ای داشتند و اکثرا موجب فشار به چشم و خستگی کاربران می‌شدند.
• نمایش تصاویر به صورت سه بعدی (در خانه) هرگز نتوانست از یک ترفند فانتزی و تبلیغاتی فراتر برود و به یک تجربه‌ی واقعا جذاب برای کاربران تبدیل شود. در واقع بسیاری از کاربران نتوانستند نیاز به استفاده از این قابلیت را در خود احساس کنند و تجربه‌ی تماشای فیلم‌های سه بعدی در خانه به حدی جذاب نبود که آنها را برای استفاده از این حالت (با تمام محدودیت‌ها و نکات منفی مطرح شده در این لیست) قانع کند.