سیاه چاله های پنهان کار رمزگشایی خواهند شد

سیاه چاله های پنهان کار برای مدت‌های طولانی جزو معماهای قدیمی و پیچیده دنیای نجوم بوده‌اند. بر اساس برآوردهای تلسکوپ هابل در حدود 100 میلیون از این سیاه چاله های پنهان کار در گستره کهکشان ما قرار دارند، اما به دلیل آنکه از نیروی جاذبه بالایی برخوردارند، نور نمی‌تواند از تله جاذبه آنها عبور کند.

بر این اساس می‌توان مدعی شد که کشف بسیاری از سیاه چاله های پنهان کار و سرگردان در داخل کهکشان‌ها میسر نخواهد بود، حتی اگر دانشمندان از آخرین فناوری‌های پیشرفته موجود بهره‌مند باشند.

با این وجود تیمی از پژوهشگران دانشگاه “کی یو” در ژاپن قصد دارند معادلات موجود در کشف و شکار این اجرام سحابی غول‌آسا را بر هم بزنند.

رونمایی ازسیاه چاله های پنهان کار

تیم یاد شده در ابتدا درصدد مشاهده گاز مولکولی اطراف باقی‌مانده یک ابرنواختر به نام W44 برآمد که 10 هزار سال نوری با منظومه شمسی فاصله دارد. پژوهشگران پس از به‌کارگیری تلسکوپ ASTE در شیلی و رادیو تلسکوپ 45 متری رصد خانه رادیویی نوبیاما در ژاپن، حرکات مشکوک و غیر معمولی را در ابر مولکولی اطراف باقی‌مانده ابر نو اختر یاد شده کشف کرده و یک نام جالب برای آن انتخاب کردند؛ گلوله.

سرعت گلوله بالغ بر 223694 مایل در ساعت بود. تیم یاد شده فرضیه مهمی را مطرح کرد که بر اساس آن چنین تغییرات و حرکات غیر معمولی را به وجود سیاه چاله ها نسبت می‌داد.

ماسایا یامادا که هدایت تیم یاد شده را بر عهده دارد در این خصوص می‌گوید: بسیاری از گلوله‌ها دارای سرعتی در حدود 50 کیلومتر در ثانیه هستند، اما نوک گلوله سرعتی در حدود 120 کیلومتر در ثانیه دارد؛ حرکت سریع چنین ابری از انرژی در یک محیط معمولی غیر ممکن است.

پژوهشگران یاد شده دو سناریوی احتمالی را برای وجود چنین شرایط غیر عادی ارائه دادند. در سناریو اول، گاز فشرده نزدیک به سیاه چاله جرقه یک انفجار بزرگ را روشن می‌کند و نیروی ناشی از این انفجار گازهایی با سرعت بالا را به سمت ما می‌فرستد. در سناریو دوم، این خود سیاه چاله است که طوفان‌های گازی با سرعت بالا را منجر می‌شود.

محققان این طرح تحقیقاتی امیدوارند با شیوه جدید مطالعاتی خود در خصوص جنبش‌های داخل ابرهای گازی، به کشف و آشکارسازی سیاه چاله های مختلف کمک کنند، زیرا در حال حاضر راه دیگری برای اثبات وجود آنها نیست.

نظر شما چیست؟ آیا شیوه مطالعاتی پژوهشگران دانشگاه “کی یو” در ژاپن می‌تواند ما را در کشف این غول‌های خزنده و مخفی کار در کهکشان راه شیری کمک کند؟