وحشناک‌ترین آزمایش های نظامی تاریخ که مرزهای انسانیت را شکسته‌اند

ارتش آمریکا سال‌هاست که در بخش تکنولوژی، تسلیحات نظامی و تحقیق و توسعه پیشگام بوده است. با پیشرفت روزافزون علم و فناوری، پروژه‌های بسیار خطرناکی در سازمان‌های نظامی دنیا شکل می‌گیرد. با در نظر گرفتن جنبه‌های خوب این آزمایش‌ها، بعضی از کشورها برای به پیش بردن اهداف مورد نظرشان خط قرمزهای اخلاقی و انسانی را رعایت نمی‌کنند. در بسیاری از این آزمایش‌ها از سربازهایی استفاده می‌شد که گاها مرگ آنها را در پی داشت. در زیر به 10 مورد از این آزمایش های نظامی اشاره می‌کنیم.

10 مورد از بی‌رحم‌ترین آزمایش های نظامی جهان

تسلیحات بیولوژیکی

تسلیحات بیولوژیکی خطرناک‌ترین آزمایش های نظامی جهان تا به امروز بوده است. دولت آمریکا در سال 1943 به دستور «فرانکلین روزولت» برنامه سلاح‌های بیولوژیکی خود را آغاز کرد. تحقیق درباره این سلاح‌ها در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم ادامه یافت و در جریان این دوران، آمریکا موفق شد انبار عظیمی از عوامل و سلاح‌های بیولوژیک به وجود آورد.

از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های آزمایش‌های سلاح‌های بیولوژیک آمریکا این بود که این کشور در سال 1956 در عملیاتی موسوم به شهر بزرگ (Big City) با اگزوز ماشین اقدام به پراکنده کردن باکتری بیماری سیاه زخم در شهرهای آمریکا کرد. تقریبا هیچ کدام از سربازان ارتش ایالات متحده علاقه‌ای به شرکت در این آزمایش‌ها نداشتند و نمی‌خواستند با ویروس‌ها و باکتری‌های کشنده دست و پنجه نرم کنند!

اما یک گروه 2300 نفره از جوانان متعلق به یک فرقه مسیحیت، که به بازگشت حضرت مسیح اعتقاد دارند و به آنها گروه “Seventh-Day Advantists” می‌گفتند، آمادگی خود را برای این امر اعلام کردند. آنها براساس برخی اعتقادات خود، اعلام آمادگی کردند  تا به جای موش‌های آزمایشگاهی، برای آزمایش واکسن‌های ضد بمب‌های بیولوژیکی مورد استفاده قرار بگیرند.

در این آزمایش های نظامی آنها برای روزهای متوالی دچار تب، افت شدید دمای بدن، استخوان دردهای شدید و … شدند. اما در این پروژه که بین سال‌‌های 1954 تا 1973 به صورت مخفیانه و با نام Operation Whitecoat در مریلند ایلات متحده صورت گرفت، کسی جان خود را از دست نداد.

داروهای توهم زا

داروهای توهم زا (hallucinogens) قادر به تولید تجربیات حسی شفاف و غیرعادی هستند. تفاوت آنان با سایر داروها این است که آنها می‌توانند آگاهی، افکار و ادراک فرد از خودش را تغییر دهند. پیش از این به آنها داروهای خیال‌زا گفته می‌شد، یعنی داروهایی که موجب ورود فرد به عالم خیالات می‌شوند. اصطلاحات دیگری نیز برای این داروها وجود دارد مثل داروهای روان گردان، و روان پریشی‌زا، که همه این اصطلاحات به توانایی این داروها در تحریف واقعیت و اثرگذاری بر ادراک حسی و آگاهی فرد اشاره دارند. امروز رایج‌ترین اصطلاح، همان داروهای توهم زا است. داروهایی چون  LSD، مسکالین و سیلوسیبین مواردی از این گونه ترکیبات هستند.

روی گروهی از داوطلبان ارتش ایلات متحده در بین سال‌های 1955 تا 1972 این داروها مورد آزمایش قرار گرفتند و نتیجه آن شد که استفاده از آنها به عنوان سلاح کارایی چندانی ندارد. با این وجود ارتش اقدام به تولید گلوله‌های توپ با استفاده از ماده Quinuclidinyl Benzilate نمود. این ماده در آزمایش‌های صورت گرفته، باعث به خواب رفتن افراد (و یا حالتی شبیه خواب) برای چند روز می‌شد. در سال 1981 آکادمی ملی علوم ایالات متحده اعلام نمود در آزمایش‌های انجام شده هیچ مورد بیماری برای داوطلبان گزارش نشده است. در سال 2007 بود که دکتر جیمز کچام در کتابی با عنوان جنگ شیمیایی و رازهای فراموش شده به انتشار اسناد و نتایج این تحقیقات پرداخت. این داروها از خاموش‌ترین آزمایش های نظامی نام می‌برند.

تکنولوژی دید در شب

نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در زمان جنگ جهانی دوم در حال کار روی پروژه‌ای برای افزایش قدرت دید سربازان در عملیات شبانه بود. آنها می‌خواستند به این وسیله با نشانه‌گذاری مادون قرمز روی اهداف، بدون جلب توجه به انهدام آنها بپردازند. اما امواج مادون قرمز برای چشمان انسان قابل دیدن نیستند، به همین دلیل دانشمندان به فکر راهی برای حل این مشکل افتادند. آنها می‌دانستند که ویتامین A یکی از اجزای تشکیل دهنده سلول‌های حساس به نور در چشم هستند و تصمیم گرفتند با تولید نوعی جدید از ویتامین A حساسیت این سلول ها را به نور افزایش دهند.

به همین علت نوعی غذای خاص به افراد داوطلب داده شد و پس از چند ماه این افراد می توانستند در شب نیز به دیدن اجسام بپردازند. هرچند موفقیت این پروژه دیری نپایید و با اختراع دوربین‌های دید در شب، این کار به فراموشی سپرده شد. البته ژاپن نیز در همان دوران روی پروژه‌ای مشابه کار می‌کرد. آنها با تغذیه خلبان خود با غذایی مخصوص، توانستند قدرت دید در شبانه آنها را تا 100 درصد افزایش دهند.

تابش پلوتونیم

زمانی که ایالات متحده در حال ساخت نخستین بمب اتمی خود بود، دانشمندان سعی داشتند تا از اثرات و خطرات پلوتونیم باخبر شوند. اولین آزمایش در سال 1945 با تزریق مقداری پلوتونیم به بدن یک قربانی حادثه رانندگی در «تنسی»، صورت پذیرفت. دانشمندان می‌خواستند بدانند چقدر طول می‌کشد بدن، این ماده رادیواکتیو را دفع نماید. البته این آزمایش های نظامی تنها یکی از 400 آزمایش انسانی صورت گرفته در این مورد بود. دانشمندان همچنین با تابش پرتوهای رادیواکتیو با دوزهای مختلف به بدن، سعی داشتند تا اثرات بیولوژیکی این امر را از نزدیک مشاهده کنند.

این آزمایش های نظامی ظالمانه به کلی سری بودند تا این که در سال 1995 وزارت انرژی ایالات متحده اسناد آن را منتشر نمود. ریسک تهدیدهای هسته‌ای با پلوتونیوم 238 وجود ندارند. زیرا ویژگی‌هایی که باعث می‌شوند پلوتونیوم 238 برای سوخت باتری اتمی مناسب باشد، یعنی انرژی ویژه آن، موجب می‌شود تا برای ساخت سلاح‌های اتمی بدون کاربرد باشد.

ابر سربازها

شاید دستیابی به دانش ساخت سوپر سربازها با توانایی‌های فوق‌العاده زیاد طول نکشد. آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) تحت پروژه‌ای با نام Inner Armor در حال کارکردن روی این امر است. فرض کنید سربازی تربیت شود که برخی از خصوصیات و توانایی‌های حیوانات را داشته باشد. توانایی‌‌هایی از جمله هماهنگ‌سازی بدن با شرایط ارتفاعات زیاد همانند غازهایی که تا 34 هزار پا از سطح زمین ارتفاع می‌گیرند!

دانشمندان حتی در حال بررسی شیرهای دریایی هستند که این شیرهای دریایی به هنگام فرو رفتن در اعماق دریاها، به طور جالب جریان خون را از اعضای غیرضروری قطع می‌کنند تا به این ترتیب مصرف اکسیژن کاهش یابد. هدف از این پروژه ساخت و تربیت سربازان همه فن حریف و ضد ضربه است. سربازانی که می‌توانند در مقابل بیماری‌های واگیردار، حملات شیمیایی، بیولوژیک، رادیواکتیو، شرایط دمایی، ارتفاعی سخت و موقعیت‌های طبیعی طاقت فرسا، از خود استقامت نشان دهند.

گاز اعصاب

خاصیت چسبندگی این ماده استفاده استراتژیک آن را جهت استفاده برای از کار انداختن پایگاه‌ها و یا فرودگاه‌های دشمن میسر می‌سازد. این چسبندگی بسیار قوی باعث مرگ نیروهایی می‌شود که قصد استفاده از پایگاههای هوایی و یا پادگان‌های آلوده به VX را داشته باشند و حرف V که پیشوند اسم آن می‌باشد به معنای ماندگاری درازمدت می‌باشد که آن را بسیار خطرناک‌تر از گازهای اعصاب دیگر مانند تابونو یا سارین می‌نماید. تهدیدات ناشی از جنگ‌های شیمیایی و بیولوژیک وزارت دفاع ایالات متحده را بر آن داشت تا در بین سال‌های 1963 تا اوایل دهه 1970 اقدام به انجام پروژه‌ای با نام Project 112 نماید.

در این پروژه روی برخی از کشتی‌های جنگی و صدها نفر از سربازان نیروی دریایی گازهای خطرناکی چون سارین و VX پاشیده شد تا به این وسیله کارایی روش‌های پاکسازی و اقدامات ایمنی در پیش گرفته شده مورد بررسی قرار بگیرند. پنتاگون تا سال 2002 حرفی از این پروژه به میان نیاورد تا این که در آن سال انجمن بازنشستگان نیروهای مسلح اقدام به بررسی اثرات مخرب این آزمایش های نظامی روی کهنه سربازان پرداخت. این آزمایش های نظامی تنها یکی از ده‌ها و یا شاید صدها آزمایش مشابهی بود که ارتش ایالات متحده در مورد گازهای کشنده از جمله گاز خردل انجام داد.

پرش با سرعت صوت

وقتی دانشمندان نیروی هوایی ارتش ایالات متحده قصد داشتند اثرات سقوط آزاد از ارتفاع زیاد را روی بدن خلبانان مورد بررسی قرار دهند، به سراغ سروان «جوزف کیتینگر» رفتند. این خلبان که به عنوان مدیر تیم تیم پرش مشغول به فعالیت بود، در دهه 1950 بارها به انجام این آزمایش های نظامی پرداخت. وی هربار با بالن‌های مخصوص به ارتفاع چند ده هزار پایی می‌رفت و به سقوط آزاد می‌پرداخت.

او در سال 1960 در یکی از صحراهای نیومکزیکو حدود 32 کیلومتر رفت و خود را پایین انداخت. در این آزمایش سرعت وی به 1050 کیلومتر بر ساعت رسید که با سرعت 1200کیلومتر بر ساعت تفاوت چندانی ندارد. در این ارتفاع وی مجبور به تحمل دمایی در حدود منفی 32 درجه سانتیگراد شد.

سربازان 24 ساعته

شاید خواب را بتوان بزرگترین دشمن یک سرباز به حساب آورد. بسیاری از عملیات در هنگام شب و موقعی که سربازان در خواب به سر می‌برند، صورت می‌پذیرد. در همین راستا نیز ارتش کشورهای مختلف از موادی چون آمفتامین‌ها برای افزایش سطح هوشیاری سربازان استفاده می‌شود. به تازگی نیز از داروهایی با نام تجاری Provigil استفاده می‌شود که بدون ایجاد بیماری برای افراد، باعث می‌شود تا آنها بتوانند به طور پشت سرهم تا 40 ساعت بیدار بمانند.

با این وجود آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) در حال کار روی روش‌های جدیدتری برای جلوگیری از خواب سربازان است. یکی از این روش‌ها Transcranial Magnetic نام دارد که به وسیله تجهیزات الکترومغناطیس انجام می‌شود.

نیروهای ماوراءالطبیعه

شاید اعتباری که مردم برای سایر پزشکان در نظر می‌گیرند به اندازه اعتباری که برای روان‌شناسان در نظر دارند نباشد، اما پنتاگون در بین سال‌های 1972 تا 1996 مبلغی بالغ بر 20 میلیون دلار روی طرح‌های خاص آنها هزینه کرد. یکی از مهم‌ترین این آزمایش های نظامی بررسی نیروی ماوراءالطبیعه و افرادی بود که از راه دور می‌توانستند به دیدن اجسام و اتفاقات بپردازند، به این افراد Remote viewer می‌گفتند. این افراد می‌توانستند با تمرکز به دیدن مکان‌هایی بپردازند که تا به حال به آنجا نرفته‌اند.

اماکنی چون تاسیسات هسته‌ای و یا پایگاه‌های نظامی کشورهای خارجی که بعدا از این اطلاعات استفاده‌های نظامی می‌شد. هرچند به دلیل تنافضات به وجود آمده با نتایج جاسوس‌های نیروهای اطلاعاتی، اختلافاتی بین سران به وجود آمد و در نهایت منجر به توقف انجام این گونه پروژه‌ها از جمله پروژه‌های Grill، Flame و Star Gate شد. در سال 2002 نیز CIA اسناد این تحقیقات را از حالت طبقه‌بندی شده خارج و در اختیار رسانه‌ها قرار داد.

سواری با موشک

یکی از عجیب‌ترین آزمایش های نظامی جهان سواری با موشک است. پیش از آنکه بشر بتواند به فضا سفر کرده و روی ماه راه برود، سرهنگ جان استپ، روی زمین، موشک سواری کرد. دانشمندان ناسا موفق به ساخت سورتمه‌های جتی شده بودند که گاه سرعت آنها به 640 کیلومتر بر ساعت می‌رسید. آزمایش‌های اولیه که اغلب با استفاده از شامپانزه‌ها صورت می‌گرفت، اغلب نتایجی مرگبار داشت و بیشتر آنها دچار صدمه‌‌های مغزی می‌شدند. اما در سال 1954 سرهنگ استپ از نیروی هوایی ایلات متحده دست به آزمایش های نظامی خطرناک زد و با سوار شدن برروی چنین موشکی، رکورد سرعت 640 کیلومتر بر ساعت را ثبت نمود.

او در این آزمایش‌ها نیروی بالغ بر 35 برابر نیروی جاذبه زمین را روی بدن خود تجربه کرد. او که خود از افسران رشته پزشکی نیروی هوایی بود، به طور داوطلبانه 29 بار در این آزمایش‌ها شرکت کرد و در این مدت چندین بار دچار بی‌هوشی، شکستگی دنده و استخوان دست و پاره شدن مویرگ‌های هردو چشم شد!