محققان چهار دانشگاه آمریکایی، ایرلندی و فنلاندی در جدیدترین تحقیقات خود، راز تشکیل سیاهچاله های بزرگ را کشف کردند و یافتههای جدیدی را در مورد تولد نخستین سیاهچاله بزرگ به دست آوردند. ستاره شناسان، حدود یک دهه پیش توانستند سیاهچالههای بسیار بزرگی را کشف کنند که انگار درست پیش از تشکیل جهان به وجود آمده بود.
دانشمندان پس از تحقیقات بسیار، موفق شدند معمای چگونگی تشکیل سیاهچاله های بزرگ را کشف کنند. پیش از این، آنها معتقد بودند که میلیاردها سال طول میکشد تا این سیاهچالهها به وجود بیایند اما اکنون حداقل بیست مورد از آنها مشاهده شده که تنها 800 میلیون سال پس از تشکیل جهان ساخته شدهاند.
یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه دوبلین در ایرلند جنوبی، دانشگاه کلمبیا و جورجیا تک در آمریکا و دانشگاه هلسینکی در فنلاند با بهکارگیری شبیهسازیهای رایانهای سعی داشتند تا این معما را کشف کنند. نتیجه بررسیهای آنها نشان داد که اگر یک کهکشان نتواند ستاره بسازد، به تدریج بزرگ شده و در نهایت از هم فرو میپاشد و به این ترتیب منجر به ایجاد سیاهچاله میشود. این سیاهچالهها شامل گاز، گرد و غبار، ستارههای در حال مرگ و حتی سیاهچالههای دیگر است؛ به گونهای که حجم آن حدود یک میلیون برابر حجم خورشید میشود.
از هم پاشیدن کهکشان و تشکیل سیاهچاله های بزرگ
یکی از استادان رشته ستاره شناسی در دانشگاه کلمبیا آمریکا به نام زولتان هایمن (Zoltan Haiman) در این رابطه اظهار کرد:
از هم پاشیدن کهکشان و تشکیل سیاهچاله های بزرگ با حجم یک میلیون برابر حجم خورشید، حدود صد هزار سال طول میکشد اما این مدت زمان در جهان هستی بسیار کوتاهتر است. چند میلیون سال بعد، این سیاهچالهها بسیار بزرگتر میشوند و حجم آن به یک میلیارد برابر حجم خورشید میرسد.
دانشمندان همچنین بر این باورند که علت تشکیل نشدن ستاره، وجود کهکشانی درخشان در نزدیکی آن است. کهکشان درخشان، اشعههایی منتشر میکند که مولکول هیدروژن را تقسیم کرده و موجب ساخته شدن اتمهای هیدروژن میشود و این امر از ایجاد ستاره در کهکشانهای مجاور جلوگیری میکند.
پیش از این، تحقیقات دانشمندان نشان داده بود که کهکشانهای نزدیک باید حداقل 100 میلیون برابر خورشید، حجم داشته باشند تا اشعههای آنها مانع از تشکیل ستارهها بشوند؛ اما مطالعات جدید محققان نشان داد که کهکشان مجاور کوچکتر و نزدیکتر که اشعه ساطع میکند نیز مانع از تشکیل ستارهها میشود.