این روزها نمیتوان تاثیر سورئالیسم (Surrealism) را در سینما منکر شد. کارگردانان و نویسندگان علاقه پایان ناپذیری پیدا کردهاند تا مرزهای نامرئی میان رویا و واقعیت را به یکدیگر نزدیک کنند. برخی از آنها همچون «دیوید لنچ» و تا حدی «کریستوفر نولان»، در چند دهه اخیر حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و به معنای سورئالیسم جان تازهای بخشیدهاند، به طوری که این مهم به عضوی جدا نشدنی از کالبد سینما و هنر مدرن تبدیل شده است.