ایران در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات چه جایگاهی دارد؟

وزارت ارتباطات ایران گزارشی را در مورد آخرین وضعیت کشورمان در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات با توجه به شاخص های اتحادیه جهانی مخابرات منتشر کرده است.

بر اساس گزارش وزارت ارتباطات کشورمان، ایران در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات ، هشتاد و نهمین کشور جهان است و در زمینه توسعه دولت الکترونیکی نیز در جایگاه 106 جهان قرار دارد. همچنین سرانه هر ایرانی از پهنای باند اینترنت بین الملل 15 کیلوبیت بر ثانیه عنوان شده است. در این گزارش،‌ وضع موجود بخش ICT کشور تحلیل شده و آخرین وضعیت بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران به مجلس شورای اسلامی ارائه شد.

در شاخص جهانی توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات (IDI) که توسط اتحادیه جهانی مخابرات مورد ارزیابی قرار گرفته،‌ ایران تا پایان سال 1395 در رتبه شانزدهم منطقه و 89 جهان جای گرفته است. این در حالیست که ایران در شاخص توسعه دولت الکترونیکی (EGDI) که توسط سازمان ملل بررسی شده در رتبه 14 منطقه و 106 جهان است.

همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد که‌ پهنای باند اینترنت بین الملل به ازای هر کاربر 15 کیلوبیت بوده و 45 درصد کل جمعیت کشور تحت پوشش اینترنت پهن باند تلفن همراه و سیار قرار دارند. طبق این گزارش،‌ سهم بازار فناوری ارتباطات 72 درصد و سهم بازار فناوری اطلاعات و کاربردها و محتوا 19 درصد از کل بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات است. در همین حال،‌ محصولات الکترونیکی،‌ نوری و کامپیوتری، 8.5 درصد سهم و بخش انتشار نرم افزار نیز حدود نیم درصد سهم را در اختیار دارند. در همین راستا،‌ مقایسه آماری سهم بازار و سهم ارزش افزوده مطرح شده نشان می‌دهد فعالیت‌های زیربخش فناوری اطلاعات و کاربردها و محتوا به دلیل پایین بودن مصارف واسط،‌ جزو فعالیت‌های با ارزش افزوده بالا تلقی می‌شود و می‌تواند به عنوان محور اصلی توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات قرار بگیرد.

عوامل بحرانی در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات

این گزارش در تحلیل عوامل بحرانی موفقیت (CSFs) بر اساس بررسی‌های به عمل آمده و مطالعه مستندات و شواهد و نظرات خبرگان، چهار عامل به عنوان عوامل بحرانی توفیق و توسعه بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام شده است. این عوامل شامل گزینه‌های زیر می‌شود:

1. عدم توسعه زیربخش فناوری اطلاعات،‌کاربردها و محتوای بومی متناسب با توسعه زیربخش مخابرات

2. عدم توسعه متناسب لایه دسترسی در زیربخش مخابرات

3. ضعف مهارتی نیروی انسانی در توسعه و کاربرد فناوری اطلاعات

4. پایین بودن سرعت و کیفیت خدمات پهن باند و بالا بودن قیمت آن با توجه به مدل توزیع