استرایکر ام اس ال ؛ خودروی زرهی با توانایی شکار هواگردها و تانک ها!

در نشست سالانه دفاع فضایی و موشکی در شهر هانتسویل آلاباما، کمپانی جنرال داینامیکز از ورژن جدید خودرو زرهی استرایکر خود با نام استرایکر ام اس ال Stryker MSL رونمایی کرد.

در این ورژن، قسمت مخصوص سربازان که معمولا در پشت آن قرار دارد با یک برجک ضدهوایی ساخت بوئینگ جایگزین شده است.

این طرح که شبیه به سامانه ضدهوایی اونجر است، دارای یک برجک با توانایی نصب طیف وسیعی از تسلیحات است:

• موشک AI-3 که ورژن زمین پرتاب موشک هوا به هوا AIM-9 Sindewinder است و نسبت به موشک استینگر برد و ارتفاع حداکثری بیشتری دارد.
• موشک‌های هلفایر که در اصل موشک ضدتانک هستند و هم برای درگیری با اهداف زمینی و هم اهدافی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند مانند بالگردهای توپ‌دار مناسب هستند.
• راکت‌های 2.75 اینچی هدایت‌پذیر هایدرا
• مسلسل کالیبر 0.50
• و حتی لیزرهای کم‌قدرت برای از بین بردن پهپادها و کوادکوپترها

خودروی استرایکر ام اس ال که در مرکز ورنر فون براون هانتسویل به نمایش گذاشته شد، موشک‌های AI-3 در یک طرف برجک آن، موشک‌های هلفایر در طرف دیگر و سنسور الکترواپتیکال هم بر بالای آن نصب شده بود. اما این استرایکر ام اس ال تنها یکی از چندین خودروی نظامی است که کمپانی بوئینگ در همکاری با چندین کمپانی دیگر در حال توسعه ورژن ضدهوایی آن‌ها است. از خودروهایی به سنگینی خودرو شنی‌دار بردلی ساخت BAE، تا خودرو تاکتیکی سبک وزن مشترک (JLTV)، ساخت Oshkosh، همگی جزو پلتفرم‌هایی هستند که بوئینگ برای توسعه پدافند کوتاه‌برد در نظر دارد.

هدف از توسعه همه این خودروها یک چیز است: پدافند هوایی با قابلیت تحرک بالا، که بتواند پابه‌پای نیروهای خط مقدم حرکت کند و از مناطق جنگی جان به در برد. ارتش آمریکا به چنین مفهومی، پدافند هوایی کوتاه‌برد مانورپذیر یا به اختصار Maneuver SHORAD می‌گوید.

از زمانی که در سال 1953، یک هواپیمای کره شمالی، با پرواز در ارتفاع کم از دفاع هوایی آمریکا عبور کرد، هیچ حمله هوایی موفقیت‌آمیزی علیه نیروهای آمریکایی صورت نگرفته است. ارتش آمریکا با این تفکر که خلبانان نیروی هوایی، دریایی و تفنگ‌داران دریایی برتری هوایی را برای این نیرو ایجاد می‌کنند، از سال 1991 تلاش خود را بر روی دفاع موشکی متمرکز کرد.

امروزه اما دیگر نمی‌توان این گونه عمل کرد. از طرفی پهپادهای کوچکی که روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شود، بسیار کم سرعت‌تر و کم ارتفاع‌تر از آن هستند که یک جنگنده بتواند رهگیرشان کند. از طرف دیگر هم رقبایی مانند چین و روسیه، پدافندهای قدرتمندی در اختیار دارند که می‌توانند برای جنگنده‌های آمریکایی مشکل ساز شوند و همچنین جنگنده‌های جدیدی که می‌توانند خلبانان آمریکایی را برای کنترل آسمان به چالش بکشند.

هیچ ارتش نمی‌تواند در حالی که نیروهایش هر زمان که قصد حرکت دارند بمباران می‌شوند، به انجام عملیات بپردازد؛ مانند نیروهای کمکی آلمان که در سال 1944 تحت بمباران متفقین برای رسیدن به ساحل نرماندی دچار مشکل شدند.

هدف Maneuver SHORAD و خودروهایی مانند این استرایکر ام اس ال همین است. اگر جنگنده‌های خودی قادر به مهار کامل نیروی هوایی دشمن نبودند، نیروهای روی زمین خود آن‌ها را سرنگون کنند.