به نظر میرسد الکترولیت های مبتنی بر آب که اخیرا محققان موفق به طراحی و ساخت آنها شدهاند، ایمنی بالاتری نسبت به الکترولیتهای معمول دارند.
معمولا در ساخت الکترولیتها به خاطر ماهیتی که دارند، از مواد شیمیایی که به آسانی آتش میگیرند، استفاده میشود. به همین جهت شاید حل تمام مشکلات ایمنی مربوط به باتریهای لیتیوم یونی کار آسانی نباشد. ولی به نظر میرسد الکترولیت های مبتنی بر آب جدید علاوه بر توانایی مدیریت ولتاژ کافی (4 ولت)، ایمنی بیشتر باتریها را نیز تضمین خواهند کرد.
کلید این موضوع، استفاده از غلظت بالایی از نمک بود که با ایجاد لایهای محافظ همانند لایه موجود روی الکترودها (اینترفاز الکترولیت جامد) که در الکترولیتهای معمول نیز وجود دارد، از الکترودها محافظت کرده و به باتری اجازه نگهداری انرژی بیشتری را میدهد.
هرچند، در این میان یک مشکل اصلی وجود دارد: باتریهای مبتنی بر این الکترولیت های آبی طول عمر بالایی نخواهند داشت. طول عمر چنین باتریهایی تنها 70 دوره است، در حالی که بسیاری از باتری های لیتیوم یونی موجود، چندصد دوره یا بیشتر دوام میآورند. با این حال، این حقیقت که محققان بر مشکلات ولتاژ و ایمنی غلبه کردهاند دستاوردی چشمگیر محسوب میشود.
اگرچه این فناوری، ایمنی صد در صدی باتری گوشی شما را تضمین نخواهد کرد، ولی احتمالا با افتادن گوشی و یا پیش آمدن حوادث دیگر، کمی از نگرانی شما کاهش پیدا خواهد کرد.