ارتش آمریکا در حال کار بر روی موشک هوا به هوا جدیدی است که برای حفظ برتری آمریکا در نبردهای هوایی طراحی شده است.
موشک هوا به هوا جدید که هنوز نامی برای آن انتخاب نشده، جایگزین موشک آمرام (AIM-120 AMRAAM) خواهد شد. آمرام موشکی بلند برد بود که در دهه 80 میلادی معرفی شد. بر اساس خبری که وبسایت فلایت گلوبال منتشر کرده، پنتاگون دو سال است که پروژه توسعه این موشک که به اختصار LREW نام دارد را آغاز کرده است.
کمپانی دفاعی قدرتمند ریتیان، از زمانی که آمرام در دهه 80 وارد خدمت شد، آن را به شکل مستمر بهبود بخشیده و ارتقاء داده است. آخرین ورژن این موشک که AIM-120D نام دارد، دارای بردی در حدود 100 مایل (160 کیلومتر)، هدایت GPS، زاویه جستوجوی بیشتر رادار و دیتا لینک دو طرفه است.
علیرغم برخورداری از همه این خصوصیات، این موشک فاقد تکنولوژیهای پیشرفته دیگری است که در 30 سال اخیر به وجود آمدهاند. یکی از این نوآوریها افزایش توان کشف موشک، با استفاده از رادارهای آرایه فازی فعال جدید است. موشک هوا به هوا AAM-4B ساخت کشور ژاپن به این گونه رادارها مجهز است. همچنین برخی موشکها به جای استفاده از پیشران راکتی، از موتور رمجت بهره میبرند. یک نمونه از آن موشک هوا به هوا متئور بریتانیایی است که سرعتی بالغ بر 4 برابر سرعت صوت دارد و خلبان دشمن زمان بسیار کمی برای فرار از دست آن خواهد داشت.
رقبای آمریکا، یعنی روسیه و چین نیز در حال رقابت با غرب برای ساخت موشکهایی با قابلیتهای مشابه هستند. اگرچه تعداد جنگندههای نسل پنج این کشورها بسیار کم است که البته به پیشرفتگی نمونههای آمریکایی هم نیستند، اما آنها در تلاش هستند که این ضعف را با توسعه موشکهایی که توانایی نابودی جنگندههای آمریکایی را داشته باشند جبران کنند. موشک روسی K-77M که قرار است توسط جنگنده سوخوی 57 حمل شود دارای رادار آرایه فازی فعال است و موشکهای PL-12D و PL-21 چین نیز دارای پیشران رمجت هستند.
مراحل بررسی طراحی و الزامات مهندسی موشک هوا به هوا جدید آمریکا در سال گذشته پایان یافته، اما نتایج حاصل از آن سری است. برخورداری از پیشران رمجت و رادار آرایه فازی فعال اولویتهای اصلی ارتش آمریکا هستند. دارا بودن بردی بیشتر یا برابر با AIM-120D و توانایی قرار گرفتن در محفظه داخلی تسلیحات جنگندههای F-35 و F-22 نیز جزو خصوصیات این موشک خواهند بود.