مهم‌ترین مشخصات صفحه نمایش گجت ها؛ به چه مواردی باید بیشتر توجه کرد؟

آشنایی با برخی از موارد کلیدی در مشخصات صفحه نمایش گجت ها همچون کنتراست و دامنه رنگ، تا حدود زیادی به تعیین کیفیت و مقایسه آنها کمک خواهد کرد.

پیش از هر چیز بهتر است بدانید منظور ما از مشخصات صفحه نمایش ، اعداد بالاتر مربوط به کنتراست و شدت روشنایی یا بهترین و جدیدترین فناوری های به‌کاررفته نیست؛ بلکه ما قصد بررسی ویژگی‌های اصلی آنها را داریم.

در بسیاری از موارد، ویژگی‌هایی که کاربران آنها را مهم‌ترین بخش در مشخصات یک نمایشگر می‌دانند، اهمیت چندانی نداشته و معیار مناسبی برای تعیین یک صفحه نمایش خوب نیستند. با این وجود، ما به تشریح بخش‌هایی که نیاز به توجهی بالاتری دارند، می‌پردازیم.

مهم ترین مشخصات صفحه نمایش محصولات مختلف

نسبت کنتراست

کنتراست یکی از مهم‌ترین موارد در مشخصات صفحه نمایش محصولات مختلف است. برای آشنایی با این مفهوم، کافی‌ است شدت روشنایی صفحه در یک منطقه سفید و یک منطقه سیاه را اندازه بگیرید. در حقیقت، نسبت کنتراست با نسبت این دو عدد برابر است. هر چه این عدد بزرگ‌تر باشد، نتیجه آن مطلوب‌تر خواهد بود.

یک صفحه نمایش، تنها می‌تواند بسیار درخشان شود. در این حالت، این مقدار نسبت بیشترین میزان روشنایی رنگ سفید به کمترین میزان روشنایی رنگ سیاه کامل را نشان می‌دهد.

همواره نسبت کنتراست با اندازه‌گیری میزان تیره بودن رنگ‌های مشکی به دست می‌آید. با ظهور نمایشگرهای اولد، عمیق و این میزان تیرگی می‌تواند بسیار بالا باشد. در بسیاری از موارد، رنگ مشکی به صورت کامل در این نمایشگرها خاموش می‌شود که در نتیجه آن، نسبت کنتراست نیز به شکل قابل توجهی افزایش پیدا می‌کند. برخی سازندگان گوشی های مجهز به پنل اولد ادعا می‌کنند این نسبت در گوشی آنها، چندصد هزار یا حتی یک میلیون به یک است. حتی برخی افراد، این میزان را “نامحدود” در نظر گرفته‌اند.

مشکل مربوط به این اعداد این است که چنین نسبتی تنها در محیطی کاملا تاریک و بدون کمترین میزان بازتابندگی به دست می‌آید. در حالت عادی، حتی در یک اتاق نسبتا تاریک، کنتراست واقعی اغلب صفحه های نمایش به میزان نور محیطی بازتاب‌شده توسط نمایشگر (به علاوه نور خود صفحه که از طریق محیط مشکی بر روی سطح آن بازتاب می‌شود) محدود خواهد بود؛ چیزی که واقعا شدت روشنایی رنگ مشکی را نیز محدود می‌کند. کنتراست موثر اغلب نمایشگرها در شرایطی معمولی با نور محیطی معقول، در محدوده 50:1 تا 100:1 است.

با این تفاسیر، تمام اعداد و ارقامی که توسط سازندگان اعلام می‌شود، عملا بی‌معنی هستند و برای انتخاب دستگاه بهتر، باید از آنها در دنیای واقعی، خصوصا در اتاق‌های تاریک استفاده کرد. در این حالت، هر چه میزان بازتابندگی کمتر باشد، بهتر خواهد بود.

محدوده رنگ

محدوده رنگ، یکی دیگر از موارد مهم در مشخصات صفحه نمایش محصولات هوشمند است که می‌توان گفت هرچه بیشتر باشد، بهتر است. در حقیقت، این ویژگی به طیف رنگ‌ها یا کسری از مجموع رنگ‌های مرئی مربوط می‌شود که صفحه نمایش می‌تواند تولید کند. در حالت عادی، مشخصات مربوط به محدوده رنگ را به صورت درصدی از فضای مرجع یا محدوده خاصی نشان می‌دهند. NTSC، استاندارد به‌کار گرفته شده در تلویزیون‌های رنگی ایالات متحده است که در گذشته به عنوان مرجع مورد استفاده قرار می‌گرفت. در مشخصات برخی نمایشگرها، عباراتی همچون پشتیبانی از 105 درصد استاندارد NTSC یا چیزی مشابه آن دیده می‌شود که معنای آن، پوشش رنگ‌های بیشتر از این استاندارد است.

در واقعیت، پشتیبانی از محدوده رنگ بزرگ‌تر تاثیری بر کیفیت یا دقت نمایش عکس نخواهد داشت. با این حال، هنوز هم تصاویر و ویدیوها با در نظر گرفتن مجموعه مشخصی از فضای رنگ‌ها ساخته می‌شوند. در این صورت تا زمانی که قابلیت‌های صفحه نمایش با آن مشخصه‌ها مطابقت نداشته باشد، تصویر نمایش داده شده دقیق نخواهد بود.

اگر عکسی را روی صفحه نمایشی با محدوده‌ای بزرگ‌تر از چیزی که عکس برای آن ساخته شده است، نمایش دهید، رنگ‌ها بیش از حد درخشان و کارتونی نشان داده خواهند شد.

اما چیزی که شما واقعا می‌خواهید، صفحه نمایشی با پشتیبانی از محدوده رنگ بزرگ نبوده و در عوض، اگر این دامنه با فضای مورد نظر تصاویری که تماشا می‌کنید سازگاری داشته باشد، مناسب‌تر خواهد بود. تقریبا تمام برنامه‌های تلویزیونی و تصاویر دوربین های دیجیتال، برای محدوده رنگ sRGB/Rec. 709 ساخته می‌شوند که خود آن، شامل 72 درصد از فضای NTSC است. استانداردهای جدیدتر همچون گستره رنگی DCI-P3 برای سینمای دیجیتال یا استاندارد Rec. 2020 برای تلویزیون‌های دیجیتال با پوشش دادن میزان بیشتری از فضای NTSC نیز مناسب هستند.

با این حال نباید فراموش کرد که صرفا درصد پوشش دامنه رنگ، مهم نبوده و تطابق، اهمیت بسیار بیشتری دارد.

عمق بیت رنگ

یکی دیگر از مهم‌ترین مشخصات صفحه نمایش که عمدتا اشتباه گرفته می‌شود، عمق بیت رنگ است.

از نام‌های متعددی برای این ویژگی استفاده می‌شود، با این حال، معمولا ما آن را با نام‌های «عمق بیت رنگ» و «تعداد رنگ‌ها» می‌بینیم. اما منظور از چنین عباراتی چیست؟

اگر صفحه نمایش شما قادر به مدیریت و استفاده از 8 بیت داده برای هرکدام از رنگ‌های اصلی قرمز، آبی و سبز باشد، آن‌گاه می‌توانید 256 سطح خاکستری مختلف (2 به توان 8 برابر 256 است) برای آنها بسازید. اگر این موضوع درست باشد، پس می‌توان عبارت رو به رو را بیان کرد: 256 (قرمز) × 256 (آبی) × 256 (سبز) = 16.78 میلیون رنگ مختلف!

واضح است که هر چه تنوع رنگ‌ها بیشتر باشد، نتیجه نهایی مطلوب‌تر خواهد بود. به عنوان مثال، اگر تعداد داده‌ها برای هر رنگ به 10 افزایش پیدا کند، آن‌گاه تعداد نهایی از مرز یک میلیارد عبور می‌کند.

زود قضاوت نکنید: رنگ تنها برای درک بهتر استفاده شده و چیزی‌ست که ما به کمک سیستم‌های مجازی خود می‌سازیم. به همین جهت، وجود فیزیکی یا معنای خاصی ندارد. چشم‌های ما قادر به دیدن یا تمیز دادن چند رنگ مختلف هستند؟ پاسخ این سوال، در بهترین حالت، چند میلیون است. در نتیجه از نگاه ادراکی، هرگونه ادعا مبنی بر وجود رنگ‌های متمایز بیشتر از این میزان، مهمل خواهد بود.

در پایان، باز هم تکرار می‌کنیم که کاربران بیش از توجه به مواردی همچون پشتیبانی از محدوده رنگ بزرگ‌تر، کنتراست بالاتر در فضاهای تاریک یا پشتیبانی از رنگ‌های بیشتر، باید مواردی همچون تطابق محدوده رنگ و فضایی که تصویر شما برای آن ساخته شده است، انعکاس پایین‌تر صفحه در محیط‌های تاریک و اعداد مربوط به دقت رنگ‌ها را بررسی کنند.