نگاهی به تاریخچه و سیر تکاملی گوشی های اچ تی سی

پیش‌تر گوشی های اچ تی سی از جمله بهترین موبایل های اندرویدی و به صورت کلی، بهترین‌های بازار بودند. به همین بهانه، در ادامه نگاهی به سیر تکاملی گوشی های HTC خواهیم داشت.

پیش از هر چیزی، اغلب مردم بر اساس طراحی یک گوشی هوشمند آن را قضاوت می‌کنند. در دنیای واقعی نیز نظرهای افراد مختلف بر اساس شکل ظاهری بیان می‌شود. اگر ظاهر چیزی مناسب نباشد یا ارزان‌قیمت به نظر رسد، نظرات کاربران منعکس‌کننده این موضوع خواهد بود. بدون شک، تجربیات اولیه از هر دستگاهی اهمیت بسیار زیادی دارد. به همین دلیل است که طراحی یک موبایل می‌تواند نقشی پررنگ را در دست‌یابی آن به موفقیت ایفا کند.

طی چندین سال، اچ تی سی بابت طراحی بسیار خوب و چشمگیر محصولاتش مورد ستایش قرار گرفت. اگرچه در این سال‌ها شاهد کاهش سهم این شرکت از بازار و کم شدن فروش محصولات آن هستیم، فلسفه‌ای که HTC به‌کار گرفته، هم‌چنان در موبایل هایش وجود دارد. تنها یک طی دهه گذشته، این کمپانی تایوانی موفق به تولید اسمارت فون هایی با طراحی به یاد ماندنی شده است؛ طراحی‌هایی که حتی برخی از آنها می‌توانند در رقابت با محصولات امروزی نیز حاضر باشند.

به بهانه نزدیک شدن به زمان معرفی پرچمدار جدید تایوانی‌ها، در ادامه نگاهی به گذشته پرفراز و نشیب و جذاب گوشی های اچ تی سی خواهیم داشت. بررسی یک به یک موفقیت‌ها و محصولات خلاقانه کار دشواری است، به همین جهت ما تنها به موارد برجسته‌تر اشاره می‌کنیم.

سیر تکاملی گوشی های اچ تی سی

شروع با ویندوز موبایل

همه ما می‌دانیم که دوران خوب اچ تی سی با پلتفرم ویندوز موبایل مایکروسافت آغاز شد؛ یکی از فراگیرترین سیستم عامل های تلفن های هوشمند طی دهه 2000 میلادی. طی آن سال‌ها، بسیاری از گوشی های هوشمند اچ تی سی با یک نام جدید توسط شرکت‌های دیگر، اغلب اپراتورها، به فروش می‌رسیدند. به عنوان نمونه، HTC Apache یکی از گوشی های هوشمندی بود که با نام Sprint PPC6700 توسط اسپرینت و یا Verizon XV6700 توسط ورایزن روانه بازار شد.

گوشی HTC Apache که با نام Sprint PPC6700 به فروش می‌رسید

طراحی این گوشی های هوشمند در مرحله اول ناامیدکننده بود. طراحی بدنه پلاستیکی این گوشی ها که روی آنها می‌توانستیم برآمدگی‌هایی برای آنتن را ببینیم، یادآور کامپیوترهای قدیمی دهه 1990 بودند. از اواسط دهه 2000، موبایل هایی همچون “Wizard” و “Tytn” یا گوشی “P3600 Trinity” از محصولاتی بودند که طراحی آنها باز هم مورد استفاده قرار گرفت. در دوره‌ای که گوشی های تاشو بر بازار تسلط داشتند، تنها دلیلی که به حفظ جایگاه اچ تی سی کمک می‌کرد، نمایشگرهای لمسی بزرگ و اندازه مشابه آجر آنها بود.

از چپ به راست، اچ تی سی Wizard، اچ تی سی Tytn و اچ تی سی P3600 Trinity

ورود “Touch” و عرضه محصولات متفاوت

همه چیز واقعا با تغییر زبان طراحی اچ تی سی و عرضه گوشی “HTC Touch” در سال 2007 شروع به تغییر کرد. این همان سالی بود که نسل اول از گوشی آیفون نیز به صورت رسمی معرفی شده بود. با این حال، “HTC Touch” زبان طراحی کاملا متفاوتی را ارائه کرد و سبب جلب توجه مصرف‌کنندگان شد. با عرضه محصولات اولیه، شما می‌توانید بگویید سازندگان به دنبال تقلید از طراحی لپ تاپ بودند؛ موضوعی که به خوبی از کیبورد فیزیکی و کلیدهای متعدد آن مشهود است. هرچند، اچ تی سی با استفاده از دکمه‌های کمتر، همه چیز را ساده کرد و در نهایت به پیاده‌سازی سیستم لمسی روی آورد.

علاوه بر آن، سال 2007 را می‌توان نقطه عطف گوشی های اچ تی سی در نظر گرفت چرا که ما شاهد جهشی قابل توجه بودیم. قاب پلاستیکی نقره‌ای گوشی های اچ تی سی تغییر کرد و از مواد دیگر استفاده شد. نه فقط همین، بلکه اندازه محصولات این کمپانی نیز کاهش پیدا کرد و ما شاهد عرضه محصولاتی با ابعاد کمتر بودیم. این زبان طراحی جدید در سال 2007 و با عرضه محصولات دیگری همچون “Touch Dual” ،”Touch Cruise” و “HTC Phoebus” (که با نام متسعار “T-Mobile Shadow” هم شناخته می‌شود) رونق گرفت.

تولد طراحی‌های صنعتی

در سال 2008، شهرت HTC در حال افزایش بود چرا که آن سال، همان زمانی بود که بسیاری از کاربران تمجید از اچ تی سی به عنوان طراح برتر را آغاز کردند. عبارت “industrial design” به لطف گوشی های هوشمند “Touch Diamond” و “Touch Pro” که در سال 2008 معرفی شدند، وارد واژگان شد.

این گوشی ها از ویندوز موبایل به عنوان سیستم نرم افزاری بهره می‌بردند، اما طراحی آنها غیر قابل باور بود چرا که پیش‌تر نمونه آنها را ندیده بودیم. این طراحی‌های صنعتی شامل فریم فلزی، طراحی منعکس‌کننده و برش‌های زاویه‌دار می‌شدند که همین موارد ساده، نتیجه‌ای فوق‌العاده داشت: یک طراحی نفیس و کاملا جدید که غیبت آن در گوشی های دیگر شدیدا دیده می‌شد. این دگرگونی اینجا به این موضوع وابسته بود که چگونه “Motorola RAZR” به طراحی سنتی گوشی های تاشو که دوست‌داشتنی، شیک و جذاب بودند، پایان داد. به اعتبار اچ تی سی، آنها نیز به استفاده از طرح‌های دقیق‌تر و استادانه‌تر روی آوردند.

اولین روزهای ورود به دنیای اندروید

جالب است بدانید که موفقیت اچ تی سی در طراحی گوشی ها، با پیوستن این شرکت به کنسرسیوم “OHA” آن‌گونه که باید ادامه پیدا نکرد. اگرچه گوشی “T-Mobile G1” (که با نام مستعار “HTC Dream” هم شناخته می‌شود) و “HTC Magic” که پس از آن عرضه شدند، به برقراری اچ تی سی در پلتفرم جدید گوگل یعنی اندروید طی سال‌های 2008 تا 2009 کمک کردند، ولی می‌توان گفت طراحی محصولات این شرکت به اندازه آخرین گوشی های مجهز به سیستم عامل ویندوز موبایل که شاهد عرضه آنها بودیم، برجسته نبودند.

این گوشی های اندرویدی جدید، با طراحی خود منحصرا شیک‌ترین یا پیشرفته‌ترین نبودند، اما روی آوردن دوباره سازندگان به طراحی‌های قدیمی بسیار جالب بود. با این حال، ستاره این نمایش یعنی سیستم عامل اندروید، توجه بسیاری را به خود جلب کرده بود.

همکاری موفق با مایکروسافت

در حالی که گوشی های اندرویدی اچ تی سی آن‌گونه که باید ظاهر نشدند، اما تلفن های هوشمند مبتنی بر ویندوز موبایل که طی سال‌های 2008 و 2009 زیر چتر این کمپانی عرضه شد، باز هم مرزها را گسترش می‌دادند. موبایل های موفقی همچون “Touch Diamond2” و “Touch Pro2″، با فلسفه طراحی صعنتی خود سبب رشد دوباره تایوانی‌ها شدند. فراتر از آن، اچ تی سی طراحی کیبوردهای خود را کامل‌تر از همیشه کرد؛ چیزی که در “Touch Pro2” به خوبی می‌توانستیم ببینیم. به علاوه، آنها حتی نشان دادند که ما می‌توانیم کیبوردهای “QWERTY” را روی موبایل خود داشته باشیم؛ درست همانند گوشی اچ تی سی “Snap”.

علی‌رغم پایان قریب‌الوقوع سیستم عامل مایکروسافت، اچ تی سی یکی از بهترین و فوق‌العاده‌ترین طراحی‌های خود برای این پلتفرم را در قالب دستگاهی با نام HD2 پیش روی کاربران قرار داد.

این موبایل جذاب با ابعادی کوچک و ترکیب بدنه خمیده با ترکیب پلاستیک مات و کاور متالیک، یقینا ظاهر فوق‌العاده زیبا و جذابی داشت. با داشتن همین حس پیچیدگی، HTC HD2 به این کمپانی کمک کرد تا همراه با پلتفرم مایکروسافت، به جایگاه فوق‌العاده‌ای دست پیدا کند.

بسیاری از افراد موافق بودند که گوشی مبتنی بر ویندوز موبایل HTC HD2 در بالاترین سطح طراحی‌های صنعتی محصولات این شرکت قرار می‌گیرد

قهرمان اینجا وارد می‌شود

دو گوشی اندرویدی اول اچ تی سی، لزوما فلسفه‌های طراحی این شرکت که را که در گوشی های قبلی ویندوز موبایلی آن دیده بودیم، منتقل نکردند. اما همه این موارد با معرفی سومین گوشی اندرویدی تایوانی‌ها تغییر کرد.

“HTC Hero” که در بهترین زمان ممکن از راه رسید، برخی از مشخصه‌های طراحی صنعتی که این شرکت با آنها شناخته می‌شد را به همراه داشت. به علاوه، این دستگاه با داشتن ویژگی‌هایی همچون پوشش تفلون، به عنوان محصولی منحصر به فرد شناخته می‌شد.

Hero

یک سال بعد، ما یکی دیگر از دستاوردهای اچ تی سی در طراحی را در سال 2010 و با عرضه “Google Nexus One” دیدیم که به صورت اختصاصی توسط گوگل به فروش رسید. تخصص و تجربه اچ تی سی یک بار دیگر همراه با “Nexus One” نمایان شده بود. اگرچه حالا سازندگان، برش‌های زاویه‌دار محصولات قبلی را حذف کرده بودند، بدنه خمیده‌تر آن از یک فریم فلزی و دو سطح پلاستیکی بزرگ تشکیل شده بود. در واقع شکلی که این دو متریال در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند، سبب تمایز موبایل جدید اچ تی سی و ساخت بسیار خوب آن شده بود.

Google Nexus One

با استفاده از این زبان طراحی به عنوان طرح اصلی، در نهایت شاهد تبدیل آن به سبک اختصاصی گوشی های اچ تی سی بودیم و سازندگان از آن در دیگر محصولاتی که در سال 2010 عرضه کردند هم بهره بردند. از جمله این اسمارت فون ها می‌توان به اچ تی سی اسمارت، دیزایر، وایلدفایر، “EVO 4G” و “Droid Incredible” اشاره کرد. در همین زمان، سازندگان نهایتا دستگاهی دیگر با نام “HTC Legend” را به عنوان جایگزین “Hero” در اختیار کاربران قرار دادند. این گوشی با ظاهر مینیمالیستی‌تر خود، به شکلی هوشمندانه برخی از صفات طراحی گوگل نکسوس وان را با خود به همراه داشت.

دوران عرضه گوشی های “One”

تحول بزرگ دیگر در سیر تکاملی طراحی گوشی های اچ تی سی ، در سال 2013 دیده شد؛ جایی که سازندگان از پلی‌کربنات به عنوان متریال اصلی برای تولید پرچمدار خود یعنی اچ تی سی وان ایکس استفاده کردند. اگرچه استفاده از پلاستیک برای برخی افراد چندان خوشایند نبود، اما باز هم طراحی مینیمالیستی دقیقا چیزی بود که سبب موفقیت این گوشی هوشمند شد. طبیعتا، این زبان طراحی جدید به استاندارد طراحی و تولید دیگر گوشی های اچ تی سی تبدیل شد که از جمله آنها می‌توان به اچ تی سی “EVO 4G LTE”، دیزایر V، دیزایر X، وان +X و وان XV اشاره کرد.

اچ تی سی باز هم از نام “One” برای محصولات خود استفاده کرد و سال 2014، گوشی هوشمند اچ تی سی وان (M7) به عنوان پرچمدار جدید این شرکت و یکی از بهترین طراحی‌ها در میان همه اسمارت فون ها، رسما رونمایی شد. ترکیب صفحه‌های آلومینیومی با لبه‌های پخ و کمی خمیدگی قاب پشتی، سبب ایجاد یک طراحی متقارن شده بود تا باز هم شاهد خلاقیت بالای طراحان این کمپانی باشد.

اگرچه تقریبا هر کسی به تمجید از این گوشی می‌پرداخت، اما طراحی نفیس آن در دیگر محصولات شرکت همچون “One mini” و “One Max” دیده نشد. به دنبال عرضه نسل‌های بعدی یعنی M8 و M9 نیز طراحی جذاب گوشی های اچ تی سی با درجه‌ای پایین تکامل پیدا کردند. در مجموع، این گوشی های فلزی همگی مشابه یکدیگر با تغییراتی جزئی بودند. با این حال، موضوع چندان شدیدی در رابطه با آنها وجود نداشت.

HTC One M7

امتحان راه‌های دیگر

تنها چون اچ تی سی به دنبال کیفیت‌های بسیار بالا برای پرچمداران خود بود، این موضوع مانع آزمایش سایر متریال‌ها در دیگر محصولات این شرکت نشد. این موضوع را در محصولات سری “Desire” همچون دیزایر 700، 816 و 820 می‌توان دید. اگرچه این تلفن های هوشمند فاقد طراحی نفیس بودند، اما کیفیت جذاب آنها و البته استفاده از رنگ‌های درخشان سبب جذب مخاطبان جوان شد.

در حالی که اچ تی سی به لطف طراحی بسیار خوب محصولاتش مورد تحسین افراد مختلف قرار می‌گرفت، همواره یک شکایت معمول وجود داشت و آن، عدم مقاومت محصولات این شرکت در برابر آب بود؛ چیزی که رقبایی همچون سامسونگ و سونی آن را همراه با پرچمداران خود ارائه می‌دادند. خوشبختانه خریداران “HTC Butterfly 2” از این قابلیت برخوردار شدند. شاید این موبایل پلی‌کربناتی را به یاد نداشته باشید، ولی از آنجایی که مقاومت در برابر آب را به محصولات اچ تی سی اضافه کرد باید به آن اشاره کنیم.

HTC Butterfly 2

آخرین پرچمدار با بدنه تمام‌فلزی

افزایش رقابت و معرفی دهمین پرچمدار اصلی سبب قرارگیری اچ تی سی در جایگاهی جدید شد. سازندگان با حذف نام “One”، گوشی جدید خود را با نام HTC 10 روانه بازار کردند. طراحی این گوشی باز هم بسیار خوب بود، اما پایین‌تر از انتظارها ظاهر شد. به علاوه، این گوشی آخرین پرچمدار اچ تی سی با بدنه تمام‌فلزی بود.

HTC 10

زمانی که شما به گذشته گوشی های اچ تی سی در دنیای اندروید و عرضه “HTC Hero” و چیزی که در سال 2016 عرضه شد نگاه می‌کنید، دو موضوع توجه شما را به خود جلب می‌کند. نخست آن‌که این گوشی های هوشمند با بدنه فلزی تولید شده بودند تا همواره شاهد عرضه محصولاتی باکیفیت باشیم. دوم، طراحی‌های صنعتی دقیق را در هر دوی این موبایل ها می‌توان پیدا کرد. این موارد سبب منحصر به فرد شدن گوشی های اچ تی سی شدند و شاید بتوان آنها را از مهم‌ترین دلایل عدم تغییر طراحی عنوان کرد.

پیروی از سایر سازندگان

در سال 2017، بسیاری از گوشی های هوشمند با پنل‌های پشتی شیشه‌ای و فریمی فلزی تولید شدند. اچ تی سی نیز با عرضه گوشی جدید U Ultra به سایرین پیوست و موبایلی بزرگ با ترکیب شیشه و فلز را پیش روی کاربران قرار داد. اگرچه HTC از رنگی جذاب که با تغییر زوایه تغییر می‌کرد بهره برده بود، اما این موبایل به علت هدر دادن فضا مورد انتقاد قرار گرفت. برای دستگاهی بسیار بزرگ، خبری از جک 3.5 میلی‌متر صدا نبود و سازندگان تنها از یک باتری 3 هزار میلی‌آمپر ساعتی استفاده کرده بودند.

همراه با دو گوشی U11 و +U11، خبری از طراحی همیشگی گوشی های اچ تی سی نبود و این موبایل ها بیشتر مشابه رقبای خود بودند. سازندگان از طراحی ساندویچی با پنل پشتی شیشه‌ای استفاده کردند و به نظر می‌رسد از این پس نیز قرار است پرچمداران این شرکت با این فرمت عرضه شوند.

به هر صورت، ما امیدواریم نسل جدید گوشی های اچ تی سی ، به بازگشت این کمپانی به موقعیت قبلی خود کمک کنند. تصور می‌کنید پرچمدار بعدی با چه ویژگی‌های خاصی به فروش می‌رسد؟

نگاهی به گوشی های سال‌های اخیر HTC