ادعای اختراع ماشین زمان ایرانی و بازتاب منفی آن در خبرگزاریهای جهان

این خبر البته کمی بعد، از روی خروجی این خبرگزاری برداشته شد، اما در همان مدت در شبکه‌های اجتماعی و دیگر رسانه‌ها از جمله در رسانه های خارجی بازتاب بسیاری پیدا کرد و متاسفانه باعث استفاده منفی رسانه های خبری خارجی از این خبر بر علیه ایران شد.روزنامه شرق برای پیگیری جزییات بیشتر از این ماشین زمان 500هزارتومانی، به سراغ مخترعش رفته که جزئیات آن را در ادامه با هم خواهیم خواند.

27 سال دارد و نامش «علی رازقی» است. او خود را سرپرست «مرکز هدایت راهبردی مخترعان و مبتکران کشور» معرفی می‌کند. این گفت‌وگو هم در دفتر محل کارش انجام شده، دفتر کاری که او می‌گوید هزینه‌اش را با درآمد ناشی از پیش‌بینی‌های همین دستگاه به دست آورده است! او اسم این ماشین زمان را «آریا یک» گذاشته است.
البته این ماشین زمان با تصوری که از ماشین زمان داریم، فرق دارد. این دستگاه کوچک شما را به گذشته یا آینده نمی‌برد، بلکه قرار است با پیشگویی، آینده را نزد شما بیاورد؛ البته علی رازقی، مخترع این دستگاه می‌گوید که کار ساخت ماشین زمانی که بشر با آن به آینده سفر کند را هم شروع کرده و پروژه پیشرفت خوبی داشته، اما مشکل اصلی این است که هنوز راهی برای بازگرداندن مسافران زمان، به زمان حال پیدا نکرده است.

متن مصاحبه روزنامه شرق با علی رازقی :

 او می‌گوید که من می‌دانستم این طرح مثل توپ صدا می‌کند و حالت یک بمب خبری است:

 بر اساس اخباری که منتشر شده و اظهارات خودتان، اولین ماشین زمان دنیا را شما اختراع کرده‌اید، خودتان را معرفی کنید و از سوابق تحصیلی، تحقیقاتی و کاری‌تان بگویید. شما فیزیکدان هستید؟

علی رازقی هستم، مدیرعامل مرکز هدایت راهبردی اختراعات و ابتکارات و در حال حاضر هم دارم روی راه‌اندازی مرکز کار می‌کنم. 27 سال سن دارم و حدودا 10 سال است که در زمینه اختراعات و ابتکارات کار می‌کنم.

 و سوابق تحصیلی – تحقیقاتی‌تان؟
حدود هشت سال سابقه پژوهشی دارم.

 و تحصیل؟
من هم تجربی کار کرده‌ام و هم مطالعه بالایی داشته‌ام، هروقت درباره تحصیلات از من می‌پرسند، چون ربطی به رشته‌کاری‌ام ندارد، هیچ‌وقت جواب نمی‌دهم.

 پس تحصیلات دانشگاهی دارید، اما ارتباطی با کارهای تحقیقاتی شما ندارد؟
اصلا تحصیلات ارتباطی به این مسایل ندارد، مدرک تحصیلی به درد من مخترع نمی‌خورد. اگر قدرت اختراع داشته باشم، باید این قدرت را در ثبت و ساخت اختراع خود نشان ‌دهم. خانواده هفت نفری من، همه در زمینه اختراعات فعالیت می‌کنند. اصلا منبع درآمد من همین اختراعات هستند.

 پس شما اختراع‌های زیادی در این 10 سال داشته‌اید…
من بیشتر از 180 اختراع در این 10 سال داشته‌ام. البته الان 179 مورد آنها در خاطرم هست. یکی از اختراع‌های من که رد شد و بعد اجرا شد، همین سامانه شبنم است که الان در کشور اجرا می‌شود. طرح من رد شد. من طرح را هم مکتوب و هم شفاهی به سازمان مبارزه با قاچاق کالا و و ارز دادم، آنها رد کردند، ولی بعدها دیدم طرح جلو خود من دارد اجرا می‌شود.
 اما اختراع جدیدتان «ماشین زمان» سروصداهای زیادی راه انداخته است.
این قدیمی‌ترین کار من است، اما آخر از همه به ثمر نشسته است.

 ایده ساخت ماشین زمان کی به ذهن‌تان رسید و چه زمانی تصمیم گرفتید آن را اجرایی کنید؟
من این ایده را جدی نمی‌گرفتم. طرح را باز کرده بودم اما در سه سال اول جدی نبود. کم‌کم برای خود من جا افتاد که این طرح می‌تواند اجرا شود و می‌توانم بگویم حدودا 9سال است که این طرح به صورت جدی دارد بررسی می‌شود؛ البته سه سال اول فقط بررسی کردم. حتی خود من بررسی می‌کردم ببینم آیا شدنی است؟ نشدنی است؟ اطلاعات کسب کردم مطالعه فراوان می‌خواست و این برای من دردسر‌ساز بود اما موقعی که زمان آزمایش اول رسید، دردناک بود.

 یعنی آزمایش‌تان شکست خورد؟
 نه. محاسباتی که من انجام داده بودم، درست از آب درآمد و متاسفانه یکی از عزیزان ما فوت کرد. در مرحله دوم که آزمایش کردیم باز همین اتفاق افتاد. من مرگ این اشخاص را پیش‌بینی کرده بودم. این پیش‌بینی‌ها 98درصد مطابق میانگین زمان وقوع حوادث بود. من نمی‌توانم زمان دقیق بدهم. پیش‌بینی درست بود اما زمان دقیق ندادیم.

 اختراع ماشین زمان را در کجاها ثبت کرده‌اید؟
مرکز هدایت راهبردی مخترعان و ابتکارات که البته قرار است پسوند کشوری داشته باشد، البته اگر وزارت کشور مجوز بدهد.

 همین مرکزی که خودتان مدیرعامل آن هستید؟
بله.

 درباره پروسه ساخت ماشین زمانتان بگویید، از کجا شروع شد و در ادامه چطور به نتیجه رسیدید؟
ببینید ما تقریبا همه چیز را در این کار دخیل می‌دانستیم و همه چیز را وارد بحث کردیم اما درباره جزییات آن نمی‌توانم توضیح دهم. [او در واکنش به اصرار ما می‌گوید اگر درباره این فناوری توضیح بیشتری دهد، از فردا چین شروع به تولید ماشین زمان چینی می‌کند و برای همین نمی‌تواند هیچ توضیحی درباره این دستگاه بدهد.]

 شما این دستگاه را با 500هزارتومان به نتیجه رساندید؟
این 500–400هزارتومان هزینه تولید انبوه این محصول است. ما می‌خواهیم این محصول را به جامعه ارایه بدهیم. هزینه تمام شده آن برای من خیلی بیشتر از این حرف‌هاست. به جز زمانی که برای آن گذاشته‌ام. خیلی فکر من را مشغول کرده بود و این 9، 10 سال، سال‌های خوبی نبود.

 ‌ این ماشین زمان دقیقا قرار است چه‌کار کند؟
این ماشین زمان زندگی شما تا پنج سال آینده را پیش‌بینی می‌کند. یعنی شما پنج سال آینده خود را دقیقا می‌توانید ببینید که چه اتفاقاتی برای شما خواهد افتاد. بعد هم جلوی آنها رابگیرید یا نگیرید.

 متوجه نمی‌شوم.این دستگاه به صورت یک نرم‌افزار است که داده‌هایی دریافت می‌کند، بعد براساس آنها پیشگویی می‌کند؟ مثلا دمای بدن و علوم فیزیولوژیک را می‌سنجد؟ چطور این اطلاعات را جداگانه برای اشخاص مختلف تشخیص می‌دهد؟
این مربوط می‌شود به قسمت اصلی سیستم که همه می‌خواهند بدانند که این یک نرم‌افزار است یا سخت‌افزار؟ من فقط می‌توانم بگویم این دستگاه قسمت سخت‌افزار دارد، کار می‌کند، از سیستم‌های نرم‌افزاری هم استفاده شده است و کاری که سیستم انجام می‌دهد هم نرم‌افزاری و هم سخت‌افزاری است و تا الان هم نه مشکلی پیش آمده و نه مشکلی پیش می‌آورد اما اگر ما بخواهیم می‌توانیم کاری کنیم که مشکلی هم ایجاد کند.

 یعنی قدرت دخل‌وتصرف در زمان را دارد؟ شما می‌توانید آینده را تغییر دهید؟
مطمئنا سیستمی که می‌تواند پنج سال آینده را پیش‌بینی کند، خیلی کارهای دیگر هم می‌تواند انجام دهد. مثلا شما می‌توانید جنگ‌ها را پیش‌بینی کنید. قیمت ارزهای مختلف و خیلی چیزهای دیگر را پیش‌بینی کنید. ما می‌دانیم که دلار، ماه بعد چقدر می‌شود. الان خود ما روی همین مسایل کار می‌کنیم تا مسایل مالی مرکزمان را حل کنیم.

 شما گفتید که برنامه تولید انبوه دارید؟
بله البته من که نه. من برنامه دارم این سیستم را تحویل بدهم، برود. فقط می‌خواهم به اسمم ثبت شود…

 چرا؟
راحت صحبت کنم. من دنبال دردسری برای خودم نیستم و نمی‌خواهم آن را تولید کنم. از آن می‌خواهم برای خودم استفاده کنم.

 فکر نمی‌کنید اگر سه، چهار سال دستگاه را برای خودتان نگه می‌داشتید و مخفیانه استفاده می‌کردید بیشتر به نفع‌تان بود؟
از کجا می‌دانید این کار را نکرده‌ام؟ شاید اگر شش‌ماه پیش می‌آمدید، وضعیت مالی من این نبود و مثلا دفتر مجزا برای خودم نداشتم. با این دستگاه شرایط من خیلی تغییر کرد.

 شما در زمینه فیزیک هم مطالعه کرده‌اید، نظریه‌های فیزیکی بسیاری در زمینه سفر به زمان وجود دارد، شما از آنها کمک گرفته‌اید…
متاسفانه من با انیشتین و نیوتن مشکل دارم. مشکل شخصی است البته… [عجـــــبـــــــــــــــــ!!!!] 

 می‌خواهم بدانم احیانا ماوراءالطبیعه هم در پیش‌بینی‌های شما دخیل هست یا همه چیز زمینی و علمی است؟
خیر. به‌هیچ عنوان از ماوراءالطبیعه استفاده نکردم. من ماوراءالطبیعه را نه تکذیب می‌کنم و نه تایید اما به هیچ‌وجه از نیروهای ماوراءالطبیعه استفاده نکردم. [با خنده می‌گوید که برای پیشگویی هیچ اجنه‌ای اینجا نمی‌آید.]

 اما ماشین زمان هنوز برای ما گنگ است و خیلی نقطه‌های کور دارد. شما از نظریه‌های علمی درباره سفر به آینده و پیشگویی آن استفاده کرده‌اید؟ مثلا درباره گذشته نظریه‌ای داریم که می‌گوید اگر با سرعتی بیشتر از سرعت نور از جو زمین خارج شویم، می‌توانیم گذشته زمین را ببینیم. برای پیشگویی آینده هم همچین نظریه‌هایی هست؟
نظریه خیلی‌خوبی است من هم این نظریه را داشته‌ام.

 استفاده از این دستگاه نیازمند دانش خاصی است؟ یعنی وقتی این دستگاه به تولید انبوه رسید، کاربران باید آموزش ببینند؟
نه. این دستگاه یک دفترچه راهنمای آموزشی دارد که همه می‌توانند از آن استفاده کنند.

 این دستگاه نتیجه پیشگویی‌هایش را چطور به ما نشان می‌دهد؟ مثلا یک مانیتور دارد که نتیجه روی آن نوشته می‌شود؟
شما می‌توانید نتیجه را به صورت نوشته ببینید یا بشنوید.

 شنیداری؟ یعنی این دستگاه یک سیستم هوشمند است که با توجه به موقعیت آن فرد و آینده، جمله‌سازی می‌کند و پاسخ می‌دهد؟
بله. اگر بخواهیم، می‌توانیم سیستم شنیداری را روی آن نصب کنیم.

 خب مثلا حالا من این دستگاه را خریداری کرده‌‌ام. لودینگ این دستگاه چقدر طول می‌کشد؛ یعنی چقدر بعد از خرید و راه‌اندازی برای من پیشگویی می‌کند؟
حدودا یک هفته کانکت شدن آن زمان می‌برد اما خب کانکت‌شدن آن مساوی با آینده شماست.

مثلا شما سرانجام بحران کره‌شمالی را پیش‌بینی کرده‌اید؟ تکلیف ما را روشن کنید، بالاخره کره‌شمالی، آمریکا را می‌زند یا نه؟
اتفاقا ماجرای کره خیلی برای من جالب بود [می‌خندد] چون یاد جومونگ می‌افتادم. آن را پیش‌بینی کردم اما نمی‌توانم اعلام کنم اما از نظر اقتصادی برای ایران خیلی تاثیرگذار است.

 یعنی مثلا قیمت دلار پایین می‌آید؟
نه. دیگر نمی‌توانم این چیزها را بگویم.
 وقتی این دستگاه به تولید انبوه رسید، هرکس بخواهد می‌تواند این دستگاه را تهیه کند؟ فکر نمی‌کنید دسترسی عمومی به ماشین زمان هرج‌ومرج یا مشکلاتی ایجاد کند؟
ما می‌توانیم دسترسی به آینده را محدود کنیم. یعنی با توجه به افراد، ظرفیت‌بندی کنیم و افراد فقط بتوانند شخصیت خودشان را پیش‌بینی کنند. دسترسی اطلاعات بارکدبندی است. کد باید باشد. این دستگاه برای سنین مختلف فرق می‌کند و هر ماشین زمان تنها آینده یک نفر را تا پنج سال بعد پیشگویی می‌کند.

 شما ادعا می‌کنید این دستگاه با 98درصد اطمینان و تنها دودرصد خطا آینده را پیشگویی می‌کند، صحت آزمایش‌ها، یعنی میزان اعتبار پیشگویی‌ها را چطور سنجیده‌اید؟
مثلا 10 آزمایش انجام دادیم. هشت، 9 تای آن درست بود. این دستگاه می‌تواند زمان ازدواج، زمان تولد فرزندان و جنسیت فرزندان را پیشگویی کند.

 این موضوع از نظر دینی مشکلی ندارد؟
به هیچ عنوان. من روی بحث علوم پیش رفتم. شما حتی قرآن را که ببینید، خیلی مسایل در آن هست. در اصل ماشین زمان پروژه‌ای است که من آن را از قرآن درآوردم و به آن ایمان دارم. از نظر دینی هم هیچ مشکلی ندارد چون علم و فیزیک است و چیز ماوراء‌الطبیعه‌ای ندارد.

 به این دلیل سوال می‌کنم که سرنوشت را پیش‌بینی می‌کند. بر اساس آموزه‌های دینی ما، فقط خدا از آینده آگاه است.
ما هم جانشین خدا روی زمین هستیم. منظورم انسان است. اصلا کار خلاف شرعی انجام نشده است. من با خیلی از دوستانم که شدیدا در کار دین بودند، صحبت کردم. آنها هم مخالف این مساله بودند که چنین چیزی باشد. همیشه آدم‌های مخالف و موافق وجود دارند. کسی که مخالف است را اجبار نمی‌کنم از دستگاه استفاده کند، می‌تواند ببیند بقیه که استفاده کرده‌اند، سود برده‌اند یا خیر.

 یک کاربر چطور باید درخواست‌هایش را از دستگاه بپرسد؟ منظورم دقیقا این است که چطور داده‌های مربوط به سوالمان را وارد دستگاه می‌کنیم؟
این هم از مواردی است که فعلا نمی‌خواهم بگویم. اگر این سیستم را امشب ارایه دهیم، فردا صبح در چین ساخته می‌شود.

 این دستگاه چه زمانی قرار است به طور عمومی عرضه شود؟
پنج سال دیگر. در واقع باید بگویم که بین پنج تا هشت سال دیگر اما می‌گویم که شرایط خوبی منتظر ایرانی‌هاست.

 شما در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌ها ادعا کرده‌اید که آمریکا برای ساخت این دستگاه و رسیدن به این تکنولوژی سالانه صدمیلیارددلار هزینه می‌کند و هنوز هم به نتیجه نرسیده‌است، اینها را از چه منبعی می‌گویید؟ این آمارها صحت دارد؟
بله. چیزی است که آمریکا دارد هزینه می‌کند. من حتی در یکی از برنامه‌های مستند ایران دیدم که چطور چنین هزینه‌هایی می‌کنند و به نتیجه نمی‌رسند.

 شما تک نفره، با 400-500هزارتومان این دستگاه را ساختید، از کجا می‌دانید تیم تحقیقاتی آنها با این همه هزینه به نتیجه نرسیده‌است؟
آنها نتیجه نگرفته‌اند. اگر نتیجه گرفته بودند، باید با هم برخورد می‌کردیم یا باید قبلا پیش‌بینی می‌کردند و جلوی کار من را می‌گرفتند.

————————————————————————-

در ادامه بازتاب و سوءاستفاده رسانه های خارجی از این خبر را بررسی خواهیم کرد :

پس از انتشار این خبر و مصاحبه روزنامه شرق با علی رزاقی این خبر به سرعت به میان رسانه‌های انگلیسی زبان راه یافت و در میانه جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای غرب علیه ایران، ابزار طنز و تمسخری نیز به دست این رسانه‌ها داد.

اول از همه، این روزنامه «تلگراف» بود که موضوع را مورد توجه قرار داد و با انتشار بخش‌های مورد علاقه خود از مصاحبه رازقی، هدف اصلی را ـ که اتهام زنی به ایران بود ـ ‌به خوبی انجام داد.
روزنامه «ایندیپندنت»، دیگر روزنامه انگلیسی نیز در همین راستا حرکت کرده و کار همکار خود را تکمیل نمود؛

نخست، این روزنامه بدون اینکه اشاره کند اصلاً مؤسسه‌ای به نام «مرکز هدایت راهبردی مخترعان و مبتکران کشور» ‌در ایران شناخته شده نیست، موضوع را به گونه‌ای جلوه داده که گویا این مؤسسه، از نهادهای وابسته و تحت حمایت دولت ایران است!
 
در ادامه، ایندیپندنت با انتشار بخش‌هایی از ادعاهای رازقی که گفته دستگاهش می‌تواند مورد استفاده دولت قرار گرفته و حتی جنگ‌ها و برخوردهای نظامی را پیش بینی کند، ارتباط این شخص با دولت ایران را تحکیم می‌کند.
 
در پایان آن که این روزنامه به نتیجه‌گیری از مقدمات نادرست خود می‌پردازد و با طرح این ادعا که ایران همواره تلاش داشته با انتشار تصاویر و اخبار غیرواقعی، خود را در عرصه فناوری پیشرو نشان دهد، موارد دیگری از جمله ساخت هواپیمای جنگنده توسط ایران را نیز زیر سؤال برده است. موفقیت ایران در فرستادن میمون به فضا، از دیگر مواردی است که دستمایه ابراز تردید روزنامه ایندیپندنت قرار گرفته است.

روزنامه «هافینگتون پست»، کمی علمی‌تر و منطقی‌تر با ماجرا برخورد ‌و خبر را در بخش فناوری خود ‌بررسی کرده است. این روزنامه پس از انتشار بخش‌هایی از اظهارات رازقی می‌نویسد: «متأسفانه، به نظر می‌رسد عناصر این داستان با هم جفت و جور نمی‌شوند».

نخستین دلیل این روزنامه، آن است که هیچ سابقه‌ای با نام علی رازقی در بخش انگلیسی خبرگزاری ایرانی منتشرکننده خبر وجود ندارد. دوم آن که در هیچ جای فضای مجازی، نامی از مرکز تحقیقاتی مورد ادعای این فرد به چشم نمی‌خورد؛ بنابراین، هافینگتون پست نتیجه می‌گیرد این خبر، یا صرفاً یک شوخی رسانه‌ای است و یا کار یک مخترع فریبکار است‌، که در هر دو صورت ادعای تازه‌ای نیست.

سایت تحلیلی «بیزنس اینسایدر» نیز این خبر را منتشر کرده که البته متن آن، کپی‌‌ همان گزارش «تلگراف» و «ایندیپندت» است. با این حال، این سایت اندکی بیشتر خلاقیت به خرج داده و به منظور تمسخر هر چه بیشتر داستان، تصویری از یک فیلم طنز هالیوودی مرتبط با موضوع ماشین زمان را نیز در کنار خبر منتشر نموده است؛ ‌وی در این سایت مسئول مرکز «دولتی» اختراعات راهبردی ایران معرفی شده است.

پایگاه‌های خبری مشهور به ضدیت با جمهوری اسلامی ایران، همچون سایت اسرائیلی «آروتز شوا» و شبکه خبری «العربیه» نیز چنین فرصت طلایی را از دست نداده و خبر را منتشر کرده‌اند. البته این دو پایگاه خبری، صرفاً با انتشار گزینشی مصاحبه با رزاقی، به هدف خود دست یافته و ارتباط مورد نظرشان با حکومت ایران را القا کرده‌اند.

کمی بعد خبرگزاری دولتی پرس تی‌وی ایران رسما اعلام کرد که هیچ اختراعی با عنوان ماشین زمان در ایران رسما ثبت نشده است.

همچنین محمود تولایی رئیس بسیج علمی کشور در گفت‌وگو با فارس، ‌با تشریح مراحل ثبت اختراع در کشور گفت: در ایران مراحل ثبت اختراع به این صورت است که فرد مدعی ابتدا باید ادعانامه یا اظهارنامه خود را به سازمان ثبت اختراعات ارائه دهد و پس از آن دو مرکز علمی از چند نظر ایده‌ها را بررسی می‌کنند.

وی افزود: مراحل بررسی شده توسط اساتید مجرب دانشگاه صورت می‌گیرد که این اساتید اختراعات را از دو وجه نوآوری و قابل اجرا بودن بررسی می‌کنند.

تولایی گفت: هر اختراع غیرقابل اجرا قابل ثبت نیست و از طریق سازمان ثبت مراحلی طی می‌شود که حتی ممکن است یک فرد مدعی اختراع مدت‌ها در نوبت ثبت بماند زیرا ایده‌ها باید توسط اساتید به صورت علمی کارشناسی شود.

رئیس بسیج علمی کشور با بیان اینکه ادعایی با عنوان ماشین زمان در سازمان ثبت اختراع کشور ما به ثبت نرسیده است، گفت: برخی ادعاها ممکن است به صورت ایده مطرح باشد و فرد مدعی آن را مطرح کند تا پس از آن به مراحل اجرایی برسند ولی در حال حاضر ما مرکزی را به عنوان مرکز ثبت ایده در کشور نداریم و ادعاهای غیرقابل اجرا نیز مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.

سخن پایانی :

به هر حال، آن گونه که مشخص است، این ادعا و البته دامن زدن به آن، بهانه‌ای به دست رسانه‌های غربی و مخالف ایران داده تا افکار عمومی را علیه دستاوردهای واقعی‌ و انکارناپذیر‌ ایران در عرصه فناوری تحریک کنند.

اما پرسش اینجاست که چرا باید چنین خوراک رسانه‌ای حاضر و آماده‌ای برای بالا‌تر کشیدن شعله جنگ تبلیغاتی به دست غربی‌ها داده شود؟!

بی‌‌گمان، مسئولیت این فضای شکل گرفته، بیش از آن که متوجه خود فرد مدعی باشد، از یک سو متوجه کسانی است که تریبون‌هایی در اختیار این افراد می‌گذارند و از سوی دیگر، نهادهای رسمی ذیربط که به سرعت نسبت به تکذیب این گونه ادعا‌ها و برخورد با افراد مدعی عمل نمی‌کنند.

بدون شک شمار افرادی که در توهم انجام کارهای خارق‌العاده، از دستاوردهای علمی گرفته تا کرامات و خوارق عادات هستند، در هیچ کجای دنیا کم نیست؛ بنابراین، این وظیفه مهم رسانه‌ها و نهادهای مربوطه است که با رصد دقیق اخبار و سنجش درست بودن آن‌ها، خبری را منتشر نکنند که ابزار تمسخر ایران و ایرانی را در اختیار دیگر کشور‌ها قرار دهد.

صد البته در فضایی مانند آنچه هم اکنون وجود دارد و فشارهای غرب علیه پیشرفت‌های فناورانه ایران در حوزه‌های نظامی و هسته‌ای، بازتاب‌های منفی اشتباه در این زمینه، بیش از پیش خودنمایی خواهد کرد.