انجام جراحی جمجمه فرایندی بسیار پیچیده و نیازمند مهارت، دانش و فناوری های پیشرفته حتی در عصر حاضر است؛ اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید اینکاها حدود هزار سال پیش، جراحی جمجمه را با نرخ مرگ و میر ۱۵ درصد انجام می‌داده‌اند.

انجام جراحی جمجمه از حساسیت خاصی برخوردار است، زیرا این بخش از بدن از حیاتی ترین عضو انسان یعنی مغز محافظت می کند. اما به نظر می رسد جراحی جمجمه و تکنیک های آن قدرتی نیست که تنها تعلق به تمدن مدرن داشته باشد و اینکاهای آمریکا جنوبی نیز در حدود هزار سال پیش مبادرت به انجام جراحی جمجمه می کردند.

شاید آشنایی شما با اینکاها کم باشد، اما یقین داشته باشید آنها دارای چنان تمدن پیشرفته ای بودند که ارزش مطالعه کردن برای ساعت های طولانی را دارد، زیرا آنها تمدنی شگرف، حیرت انگیز و اعجاب آور داشتند.

اینکه اینکاها دقیقا در چه زمانی تمدن خود را در آمریکای جنوبی بنا نهادند مشخص نیست، اما در طی قرون ۱۵ و ۱۶ شاهد اوج گیری تمدنی هستیم که بسیاری از کشورهای حال حاضر آمریکای جنوبی را شامل می شد.

تمدن بزرگ اینکا تمامی نمادها و ویژگی های یک تمدن بزرگ باستانی را داشت و شهر کوزکو که معنای لغوی آن ناف جهان است در مرکز این تمدن دارای چنان شکوهی بود که قرن ها پس از سقوط اینکاها، همچنان به عنوان یک شهر اسطوره ای از آن یاد می شود.

انجام جراحی جمجمه با تکنیک های پیشرفته

هر قدر تحقیقات در خصوص این تمدن توسعه می یابد، انسان مدرن بیشتر از قبل به عظمت آن پی می برد. یک تحقیق جدید نشان می دهد که انجام جراحی جمجمه یکی از کارهایی بوده است که متخصصان اینکایی قادر به انجام آن بوده اند.

کارشناسان حتی پا را از این فراتر گذاشته و مدعی شده اند که تکنیک های بکار رفته در انجام جراحی جمجمه آنچنان پیشرفته بوده است که نمی توان آن را با انجام جراحی جمجمه در زمان جنگ داخلی آمریکا مقایسه کرد.

به نظر می رسد انسان مدرن باید کمی از غرور خود کاسته و برای تمدن های پیشرفته گذشته احترام بیشتری قائل باشد، زیرا چه بسا در موارد متعددی تمدن های باستانی از دانش و فناوری به مراتب پیشرفته تری نسبت به تمدن مدرن بهره مند بوده اند. بطور مثال باستان شناسان معتقدند که شهرهای متعلق به تمدن آزتک و نیز مایاها آنچنان پیشرفته بودند که حتی قابل قیاس با شهر های اروپایی هم دوره خود نبوده اند.

انجام جراحی جمجمه به منظور درمان بیماری های مغز و اعصاب

برای پزشکان اینکایی، برش دادن، تراشیدن و سوراخ کردن جمجمه به شکل کاملا حرفه ای امری متداول بوده است. آنان با انجام چنین اعمال بر روی جمجمه قصد داشتند تا بیماری هایی نظیر تروما، سردرد، اختلالات روانی و مشکلاتی نظیر حملات صرعی را درمان کنند.

یکی از کارهای متداول در زمان انجام جراحی جمجمه پرداختن به مقوله سوراخ کردن جمجمه بوده است. در طول تاریخ و در تمدنهای مختلف، عمل سوراخ کردن جمجمه به کرات مشاهده شده است وتصور می شود این اقدام پزشکی در جهت درمان بیماری هایی نظیر میگرن، اختلالات روانی و حتی افیسردگی های ناشی از ابتلا به بیماری دو قطبی باشد.

به هر حال انجام جراحی جمجمه در قالب سوراخ کردن، تراشیدن و یا برداشتن بخشی از جمجمه در سابقه تمدن های باستانی مشاهده می شود، اما این تمدن اینکا بود که جراحی از این دست را به اوج رساند. هر چند نباید فراموش کرد که پزشکان اینکایی در زمینه آناتومی جزء برترین پزشکان در میان تمدن های باستانی بوده اند.

راز موفقیت در انجام جراحی جمجمه

باستان شناسان به منظور درک بهتر از مهارت در انجام جراحی جمجمه در تمدن اینکا به مطالعه بر روی ۸۰۰ جمجمه در یک بازه زمانی هزار ساله پرداختند. جمجمه هایی که بر روی آنها عمل جراحی صورت گرفته بود. آنان در برآورد نهایی خود اعلام کرده اند که نرخ مرگ و میر در میان بیمارانی که جراحی جمجمه بر روی آنها صورت می گرفت در حدود ۱۷ تا ۲۵ درصد بوده است.

این در حالی است که در زمان جنگ داخلی آمریکا نرخ مرگ و میر در همین حوزه در حدود ۴۶ تا ۵۶ درصد بوده که نشان از پیشرفت اینکاها و فنون پیچیده آنان در انجام جراحی جمجمه دارد.

از نظر باستان شناسان یکی دیگر از رازهای موفقیت اینکاها در زمان جراحی جمجمه، اشراف کامل آنها بر اهمیت میکروب زدایی و رعایت موازین بهداشتی در زمان جراحی بوده است. اینکاها می دانستند که در صورت شکل گیری عفونت در زمان جراحی، احتمال زنده ماندن بیمار بشدت کاهش می یابد.

هر چند با اطمینان نمی توان گفت که اینکاها با استفاده از چه روشی، اصول بهداشتی در زمان جراحی را رعایت می کردند، اما هر روشی که در پیش گرفته اند در جلوگیری از ایجاد عفونت و ورود میکروب به بدن بیمار بسیار موثر بوده است.