پدیده قمر ماه به احتمال قوی در کیهان وجود دارد

پدیده قمر ماه به این معناست که ماه یک سیاره خود دارای یک ماه و قمر دیگر باشد، یعنی میزبانی اقمار کوچک تر را بر عهده بگیرد. بر این اساس سامانه ستاره ای که به آن عادت کرده ایم باید تغییر شکل بدهد.

اگر پدیده قمر ماه واقعیت عینی داشته باشد، می توانید تصور کنید که در اطراف ماهی که سیاره زمین میزبان آن است، ماه کوچکی در مدار خود در حال گردش باشد. اما آیا چنین پدیده ای در منظومه شمسی و یا کیهان وجود دارد یا اینکه تنها زاییده تخیل بشر است؟

از نظر ستاره شناسان، پدیده قمر ماه در سطح تئوری وجود دارد. بدین معنا که از منظر تئوریک نمی توان وجود چنین پدیده ای را رد کرد، یعنی می توان متصور شد که در کیهان ماه هایی وجود دارند که خود میزبانی قمر کوچکتری را عهده دار هستند و اقمار کوچکتر در مدارهای مشخص در اطرافشان می چرخند.

پدیده قمر ماه البته اسامی دیگری را نیز به یدک می کشد که در فضای وب به وفور از آنها استفاده می شود و از جمله مهم ترین آنها می توان به مونیوز، ساب مونز، ابر ماه، مااااااه و مونتس اشاره کرد.

پدیده قمر ماه در منظومه شمسی

به احتمال قوی پدیده قمر ماه در منظومه شمسی و دیگر منظومه های نزدیک به ما وجود ندارد، اما این بدان معنا نخواهد بود که نمی توان وجود آن را در دیگر منظومه ها و یا کهکشان های دیگر متصور شد.

اخیرا دو اخترشناس مطرح با انتشار مقاله ای به پدیده قمر ماه پرداخته اند و وجود این پدیده را امری ممکن توصیف کرده اند. از نظر این دو اخترشناس، ساختاری که هم اکنون برای ستاره شناسان بشدت جا افتاده است منظومه ها هستند، بدین معنا که در اطراف ستاره های بزرگ، سیارات می چرخند و در اطراف سیارات نیز اقمار کوچک در مدارها مشخصی در حال گردش هستند.

اما این سیستم در همین جا به پایان می رسد، با این وجود پدیده قمر ماه این سیستم را به چالش می کشد و لایه دیگری را به آن می افزاید. بدین معنا که در مرحله آخر که ماه بدور سیارات می چرخد خود ماه هم میزبان پدیده دیگری خواهد بود که همان اقمار کوچکتر هستند.

جونا کولمیر از موسسه کارنگی در واشنگتن دی سی در این مقاله عنوان می کند که هر چند پدیده قمر ماه در منظومه شمسی مشاهده نشده است، اما نمی توان وجود آن را منتفی دانست و وجود پدیده قمر ماه از لحاظ نظری ممکن است.

اما این پژوهشگر نمی تواند به این سوال پاسخ دهد که چرا با وجودیکه  ماه زمین که بهترین شرایط را برای میزبانی قمر کوچک تر از خود را دارد، اما شاهد وجود چنین پدیده ای نیستیم؟ هر چند کولمیر و همکارش شان ریموند نتوانستند معماها و سوالات بسیاری در این خصوص را پاسخ دهند، اما با قاطعیت این ادعا را مطرح کردند که از منظر تئوریک نمی توان وجود پدیده قمر ماه را رد کرد.

البته این دو عنوان کرده اند که یک ماه در صورتی می تواند میزبان قمری دیگر باشد که خود دارای جرم چشم گیری باشد. آنها همچنین معیارهای دیگری را برای توانمندی یک ماه برای میزبانی اقمار کوچکتر مطرح می کنند که بر اساس این معیارها برخی از اقمار منظومه شمسی توانایی میزبانی اقمار کوچکتر را دارند؛ از جمله ماه زمین، قمر تایتان متعلق به زحل و قمر کالیستو متعلق به مشتری.

همانطور که اشاره شد کولمیر و ریموند نمی توانند به این سوال پاسخ دهند که چرا ماه زمین با وجودیکه همه شرایط را برای میزبانی اقمار کوچک داراست، اما میزبانی هیچ ماهی را عهده دار نیست؟ این دو تاکید دارند که پدیده قمر ماه معمایی پیچیده است و لذا مطالعات بیشتر در این خصوص لازم است تا بتوان سوالات متعدد مربوط به این پدیده را پاسخ داد.

اگر در آینده وجود پدیده قمر ماه اثبات شود باید دید آیا ماه میزبان تنها میزبانی یک قمر را بر عهده دارد و یا اینکه اقمار متعددی را میزبانی می کند؟ همچنین از هم اکنون باید به این فکر بود که چه اسمی را باید برای این پدیده انتخاب کرد؟ اگر این وظیفه را بر عهده شما قرار دهند چه اسمی را برای پدیده قمر ماه انتخاب خواهید نمود؟