سیارک بنو دارای آب بوده است!

به نظر می رسد انتخاب ناسا برای اعزام کاوشگر به سیارک بنو (Bennu) انتخاب درستی بوده است، زیرا شواهدی دال بر وجود آب بر روی این سیارک در زمان های دور مشاهده شده که می توان آن را یکی از مهمترین یافته های جدید عنوان کرد.

هفته پیش بود که کاوشگر اوزیریس رکس (OSIRIS-REx’s) پس از یک سفر طولانی موفق شد خود را به نزدیکترن فاصله با سیارک بنو  برساند. گویا این کاوشگر موفق شده تا شواهدی مبنی بر وجود آب بر روی سیارک بنو در زمان های دور پیدا کند. سیارکی که ۵۰۰ متر پهنا داشته و فاصله نزدیکی با زمین دارد.

ناسا اعلام کرده که سیارک بنو بخشی از یک سیارک بزرگتر بوده که در زمان های باستان این سیارک بزرگتر آب بسیاری را در خود ذخیره کرده است. دانشمندان و کارشناسان ناسا احتمال می دهند سیارک بزرگتری که بنو از آن جدا شده ۱۰۰ کیلومتر پهنا داشته و در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری قرار داشته است. گویا میلیون ها سال پیش بخش بزرگتر سیارک بنو توسط یک جرم سماوی متلاشی شده است.

سیارک بنو و معمای منشا حیات بر روی زمین

کاوشگر اوزیریس رکس ماموریت مهمی را در پیش دارد. یافته های این کاوشگر به دانشمندان کمک می کند تا درک شفاف تری از شکل گیری منظومه شمسی داشته باشند و نقش سیارک ها در انتقال آب به زمین و شکل گیری اولین بلوک های شیمایی ایجاد حیات بر روی سیاره زمین داشته باشند. بر این اساس اثبات وجود نشانه هایی از آب بر روی سیارک بنو می تواند سرنخی جدید و بسیار مهم باشد.

هر چند ناسا تاکنون به نشانه های اروگانیک بر روی سیارک بنو دست نیافته است، اما به نظر می رسد با یافته های جدید، ناسا منابع مالی خود برای انجام این ماموریت خطیر را هدر نداده و مسیر درستی را در پیش گرفته است.

ناسا برای انجام موفقیت آمیز ماموریت اوزیریس رکس هزینه های بالایی را متحمل شده است. در مجموع این ماموریت که از سال ۲۰۱۶ آغاز شده برای ناسا در حدود ۸۰۰ میلیون دلار هزینه داشته است.

تجهیزات اوزیریس رکس نشان داد که بر روی سیارک بنو مولکول های در بردارنده هیدروکسیل وجود دارد. هیدروکسیل به مولکولی گفته می‌شود که از یک اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن که با پیوند کووالانسی به هم مرتبط شده‌اند ساخته شده باشد.

گویا هیدروکسیل در سراسر سیارک بنو پراکنده شده است و در داخل خاک سیارک محبوس شده باشد. سیارک بنو پوشیده از سنگ های تیز و صخره های بزرگ است که این خود می تواند فرایند نمونه بردای از روی سیارک را با چالش های جدی مواجه کند.

فراموش نکنیم که ناسا زمان زیادی را برای یافتن بهترین مکان جهت نمونه بردای در نظر گرفته است و به نظر می رسد تا آن زمان تیم دانشمندان ناسا موفق به یافتن چنین مکان مناسبی برای نمونه برداری شوند. نمونه های جمع آوری شده با قرار گرفتن در یک کپسول مخصوص و در سال ۲۰۲۳ به زمین بازگردانده خواهند شد.

دانشمندان در سراسر جهان می توانند نمونه ها را با تجهیزات مختلف آزمایشگاهی بررسی کنند و مشاهدات و یافته های خود را به اشتراک بگذارند تا در نهایت به سوالات متعدد پاسخ داده و ابهامات را از بین ببرند.

به عنوان مثال، این ماموریت می تواند به پژوهشگران کمک کند تا فهم دقیق تری از پتانسیل  های سیارک هایی به مانند بنو داشته باشند که آیا آنها به اندازه کافی از منابع آب برخوردار هستند یا خیر. همچنین یافته های این کاوشگر جزئیات کلیدی در مورد نیروهایی که مسیر سیارک ها را عوض می کنند در اختیار ناسا قرار خواهد داد که این خود می تواند ناسا را قادر سازد تا پیش بینی های دقیق تری از مسیر سیارک ها و نیز احتمال خطر برخورد آنها با زمین داشته باشد.