کشف گونه ای مارمولک با توانایی تنفس کشیدن در زیر آب محققان را متحیر کرد

در روزهای پایانی سال ۲۰۱۸ مشاهده گونه ای مارمولک با قابلیت نفس کشیدن در زیر آب پژوهشگران و دانشمندان را با پدیده ای جدید و غیر قابل باور مواجه کرده است.

پژوهشگران با کشف یک گونه مارمولک که می تواند در زیر آب نفس بکشد شگفت زده شده و برای یافتن پاسخی منطقی دست به گمانه زنی های مختلف برای توجیه علمی این رفتار زده اند.

این مارمولک جدید در واقع گونه ای از مارمولک هاست که به آنول های رودخانه ای موسومند. دانشمندان تصور می کردند که این مارمولک  قادر است در زیر آب تا ۱۵ دقیقه نفس خود را حبس کند. تصوری که به نظر می رسد اشتباه بوده است و گویا مارمولک از تکنیک دیگری برای ماندن زیر آب بهره می برد.

مارمولک زیر آبی می تواند در کف رودخانه نفس بکشد

توانمندی این مارمولک  برای ماندن طولانی مدت در زیر آب ربطی به مهارت مارمولک  برای حبس نفس ندارد، بلکه آنها این قابلیت را دارند تا اکسیژن مورد نیاز را ذخیره کنند و در ادامه و زمانی که زیر آب هستند از ذخیره اکسیژنی خود برای نفس کشیدن بهره ببرند.

این رفتار مارمولک در واقع یک کشف جدید به حساب می آید و تاکنون هیچ  سابقه ای از این رفتار در هیچ مدرک علمی گزارش نشده است. دو زیست شناس به نام های نیل لوسین و نیت داپن که برای آماده سازی فیلمی جهت نمایش در کانال اسمیتسونین مشغول فیلمبرداری بودند موفق شدند تا این رفتار مارمولک را در سواحل کاستاریکا با دقت مشاهده کنند.

این دو متوجه شدند که یک آنوله ماده به مدت ده دقیقه در زیر آب قرار دارد، اما نفس خود را حبس نکرده است بلکه به تنفس عادی در زیر آب ادامه می دهد و حتی حباب های بازدم این مارمولک به سطح آب می آمد.

قرار است پژوهشگران تحقیقات خود در زمینه این گونه مارمولک  را تکمیل کرده و نظریه نهایی در خصوص رفتار عجیب این خزنده در زیر آب را ارائه دهند. با این وجود به نظر می رسد عملکرد این مارمولک در زیر آب شبیه به عملکرد غواص هاست که با استفاه از کپسول های اکسیژن مبادرت به نفس کشیدن در زیر آب می کنند.

عنکبوت های زیر آبی (diving bell spider) نیز چنین رفتاری دارند و تمام عمر خود را زیر آب می گذراند. عنکبوت زیر آبی در آب های آسیا و اروپا زندگی می کند. یک سری تارهای ابریشمی در تار عنکبوت زیرآبی وجود دارد که از پایین تار به سمت سطح آن تنیده شده اند و عنکبوت از آنها به عنوان نردبان برای بالا رفتن از تار استفاده می کند.

وقتی عنکبوت از این نردبان بالا می رود و به سطح تار می رسد، نفس نمی کشد بلکه قسمت انتهایی بدنش را به سمت بالا می گیرد. وقتی عنکبوت دوباره به زیر آب بر می گردد، هوا در یک حباب که کل شکم عنکبوت را در برمی گیرد به دام می افتد. این گونه عنکبوت با پاهای عقبش این حباب را سر جای خود نگه می دارد و به کمک آن روی آب شناور می ماند. عنکبوت با کمک رشته های تار ناقوس شکلش به پایین برمی گردد و حباب را هم داخل این تار حبس می کند.

هرچند عنکبوت زیرآبی عملکردی مشابه به مارمولک یاد شده را در زیر آب از خود نشان می دهد، اما برای نخستین بار است که چنین رفتاری از سوی مهره داران مشاهده می شود. به نظر می رسد در دامن طبیعت نمونه های بسیاری از این دست وجود دارد که پژوهشگران را فرا می خواند تا با تلاش مضاعف خود آنها را کشف نمایند تا تصویر شفاف تری از طبیعت داشته باشند.