یکی از مورد قبول ترین تئوری ها درباره نحوه شکل گیری ماه ، برخورد سیاره زمین با یک جرم دیگر است. اما مدل های جدید ناسا نشان میدهند که شاید این فرضیه چندان هم دقیق و درست نباشد!
فرضیه محبوبی که میان اکثر اخترشناسان مورد قبول واقع شده این است که پس از برخورد کره زمین با یک جرم دارای ابعاد مشابه سیاره مریخ، که آن هم بخشی از یک جسم بزرگتر محسوب میشده، این همسایهی مدارگرد ما متولد شده است. اما گویا ما باید در درستی این فرضیه تجدید نظر کنیم.
محققان ناسا به تازگی مدل جدیدی را توسعه دادهاند که نشان میدهد کره ماه از متریال مشابه عناصر کره زمین تشکیل شده است، نه آن جرم کیهانی که سیارهی ما به آن برخورد داشته است.
در جریان این تحقیقات، شبیهسازی پروسه شکلگیری ماه از طریق ۱۴ عنصر فرار فلز دوست که در نمونههای جمعآوری شده طی ماموریتهای آپولو وجود داشتهاند، انجام شد که نتایج آن منجر به درک مفاهیم پیچیدهای شده است که پیش از این به دست نیامده بودند. طبق گفته این دانشمندان، غلظت این مواد میتواند به طور واضح اتفاقات رخ داده را نشان دهد. نتایج شبیهسازی نشان میدهد که ارتباط و همبستگی بسیار قدرتمندی میان عناصر زمین و قمرِ ساخته شده از مواد سازنده آن وجود دارد، اما این موضوع برای ماه و جرم همسایز مریخ که به کره زمین برخورد کرده بود، صدق نمیکند.
فرضیهی قبلی تولد ماه هنوز به طور کامل رد نشده است
همچنین توضیحی برای پنج عنصر باقیمانده نیز وجود دارد: آنها دارای غلظت کمتری در این شبیهسازی بودند که باعث شد محققان به این ایدهی تئوری برسند که این مواد بعد از برخورد مجدد متراکم نشدند و از متریالی که در نهایت به کره ماه تبدیل شده بود، جدا شدند.
در انتها باید این نکته را بگویم که دانستههای قبلی دربارهی چگونگی شکل گیری ماه همچنان هم به طور کامل نقض نشدهاند و هنوز نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد تا شرایط محیط این اجرام کیهانی قبل از برخورد را درک کنیم. تحقیقات اولیه تا به حال حفرههایی که در بدنه اطلاعات علمیِ به دست آمده از زمان ۱۹۷۰ وجود داشت را پر میکند و میتواند مانند یک سکوی پرش برای تحقیقات آتی مورد استفاده قرار بگیرد. اگر آزمایشهای تکمیلی بعدی نیز فرضیههای اولیه را تایید کنند، ممکن است که دید علمی ما نسبت به کره ماه کاملا متفاوت از امروز باشد.