محققان با ارسال فرکانسهای رادیویی به صورت بیسیم و از طریق یک لیزر نیمه هادی، نخستین سنگ بنا را برای توسعه وای فای فوق سریع گذاشتند؛ شبکهای صدها برابر سریعتر از سرویسهای فعلی!
لیزرهای مرسوم تنها قادر به فرستادن یک فرکانس نوری واحد هستند. اما با روش ابداعی محققان دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد؛ میتوان از لیزر برای ارسال ریزموجها، تنظیم و تعدیل آنها و در نهایت دریافت سیگنالهای فرکانس رادیویی استفاده کرد. امری که ایجاد شبکه وای فای فوق سریع را امکانپذیر میسازد.
این کار محققان هاروارد بر پایه پیشرفتهای آزمایشگاهی قبلی استوار بود. پیشتر مشخص شده بود که میتوان با استفاده از یک شانهی فرکانس اینفرارد در لیزرها، طول موجهای تراهرتزی با توانایی انتقال داده ایجاد کرد؛ آن هم با سرعتی صدها برابر بیشتر از آنچه که در اینترنت وایرلس امروزی شاهد هستیم.
تازهترین یافتهها، استخراج و ارسال سیگنالهای وایرلس از شانهی فرکانسی را به کمک یک آنتن امکانپذیر کرد؛ آنتنی به شکل گوشهای خرگوش که قادر به گرفتن و خواندن اطلاعات فرستاده شده از لیزر است. نخستین چیزی هم که از این طریق ارسال شد، آهنگ Volare از «دین مارتین» بود.
هاروارد بیش از یک دهه به انجام آزمایش روی لیزرهای تراهرتزی مشغول بوده است. با وجود اینکه پیشرفتهای اخیر در شکل دادن شبکه وای فای فوق سریع و آیندهی ارتباطاتِ بیسیم، نقش مهمی دارد؛ اما کاربرد واقعی تکنولوژی تراهرتز بعدها مشخص خواهد شد.
با توجه به اینکه لیزرها خود را در انتقال داده بسیار توانمند نشان دادهاند؛ شرکتهایی نظیر فیسبوک و گوگل نیز در برخی مناطق، ارائه اینترنت پرسرعت با استفاده از لیزر را امتحان کردهاند.