قبل از معرفی ساعت هوشمند سامسونگ شایعات موجود خبر از عدم استفاده از این گجت جدید بهعنوان تلفنهمراه داده بود و آن را فقط یک ساعت هوشمند خوانده بودند، اما با معرفی گجت جدید سامسونگ، میتوان به جرات گفت که این محصول جدید یک ساعت هوشمند نیز نمیباشد.
یک ساعت مچی باید دارای قابلیتهای زیر باشد :
- باتری آن بتواند در یک بازهی چندین روزه تا چندین ساله با استفاده از شارژ باتری یا تعویض آن و یا بصورت مکانیکی نیرو ساعت را تامین نماید. برخی از ساعتهای مچی نیز قابلیت تامین انرژی خود را برای سالهای متمادی از طریق ساختار مکانیکی دارند که با تکانهای دست تغذیه میشود. سامسونگ و البته دیگر تولیدکنندگان ساعت های هوشمند امروزی میتوانستند از این ساختار برای تامین انرژی ساعت هوشمند خود بهره بگیرند در حالی که با تعبیه یک باتری قابل شارژ، عمر آن را پس از هر بار شارژ یک روز کامل بیان کرده است. مطمئنا استفاده از این باتری برای وسیلهای همچون یک ساعت نمیتواند گزینهی مناسبی باشد.
- قابلیت نمایش اطلاعات به صورت مداوم و کاملا خوانا. با توجه به این واقعیت می توان نتیجه گرفت که چرا ساعتهایی همچون Pebble و MetaWatch از صفحات نمایش دورنگ استفاده میکنند، چراکه صفحات نمایش رنگی انرژی بسیار بالایی را مصرف میکنند و با توجه به استفاده از ویژگی پردازش تصویر برای ارائه تصاویر بهتر در طول شبانه روز، مصرف انرژی این صفحه نمایش بهمراتب بالاتر است.
- قابلیت تعویض بند. ساعت مچی به دلیل اینکه یکی ابزارهای کاربردی مورد استفاده است، باید قابلیت تعویض و تغییر برخی ویژگیهای آن همچون تعویض بند به راحتی وجود داشته باشد. برای مثال اگر بخواهید بندی با رنگی دیگر را استفاده کنید باید پروسهی تعویض به باز و بسته کردن چند پیچ ساده خلاصه شود در حالی که در ساعت هوشمند سامسونگ این کار را به دلیل تعبیه یک دوربین در روی بند به پروسهای پیچیده تبدیل کرده است.
ساعت مچی باید دارای ظاهری جذاب و گویای سبک زندگی کاربر باشد، باید احساس یک ساعت مچی را به شخصی که آن را میبندد منتقل نماید.
به اعتقاد بسیاری ساعت هوشمند سامسونگ را نمیتوان یک ساعت هوشمند نامید، چراکه فاقد ویژگیهای منتسب به یک ساعت مچی در درجهی اول و فاقد امکاناتی برای هوشمند برشمرده شدن در درجهی دوم است. به اعتقاد بسیاری شرکتهای پیشرو همچون سامسونگ که محصولاتی را در قالب ساعتهای هوشمند عرضه میکنند باید با کمپانیهای بزرگ ساعتسازی همکاری نمایند چراکه ساخت ساعت درای پروسهای پیچیده است و شرکتهای کامپیوتری به تنهایی قادر به طی آن نیستند.
نمیتوان Galaxy Gear را یک ساعت هوشمند نامید، بهتر است آن را یک گجت هوشمندپوشیدنی نامید که در قالب یک ساعت به بازار عرضه شده است. این ساعت هوشمند دارای ویژگیهای محصولات گلکسی در قالبی کوچکتر است که میتوان عمدهترین ضعف آن را نسبت به سایر محصولات سری گلکسی عمر پایین باتری آن نامید.
در کنفرانس معرفی این محصول سامسونگ نیز از آن بهعنوان یک گجت پوشیدنی نامبرده شد که نمایش ساعت نیز بخشی از امکانات آن میباشد.
اما هنوز یک سوال باقی مانده است :
چرا سامسونگ یک دوربین با کیفیت بسیار پایین را برروی این ساعت که دارای پردازندهای 800MHz است تعبیه کرده است ؟
{photo}92/06/14/samsung-galaxy-gear{/photo}
منبع : theverge
Samsung's Galaxy Gear isn't really a smartwatch
Prior to the reveal of the Galaxy Gear today, we'd reported that it wouldn't be a standalone phone. After today's announcement, I can conclusively say it's not a smartwatch, either.
A smartwatch is, quite literally, a smart wristwatch. It's a timepiece with a brain, capable of processing and displaying information above and beyond what you'd expect of an ordinary clock. But there are fundamental tenets of the term "wristwatch" that the Galaxy Gear violates.
A good wristwatch:
Last for several days to several years between charges, windings, or battery replacements. And automatic movements — in which the user's natural wrist motions keep the watch functional — have existed both in mechanical and electrical forms for many years. The Galaxy Gear promises "more than a day" on a charge, something in the vicinity of 25 hours. When you take typical manufacturer optimism into account and a battery technology that naturally deteriorates over its lifespan, users could struggle to get from morning to night. That's just not acceptable for a watch.
Always displays its information, legibly and without drama. This is why devices like Pebble and MetaWatch continue to use monochrome displays: full color takes lots of power, and you lose maximum daylight viewability in the process with a technology like Gear's AMOLED.
Has a replaceable band. A wristwatch is the most expressive and individualized piece of technology most of us will ever wear, and as such, it needs an unusually flexible level of customizability. If I want a rubber or leather band, it should be no more difficult than removing a couple screws or a spring-loaded pin. The Gear, meanwhile, is locked into its band by virtue of the bizarre low-megapixel camera integrated into it.
And perhaps most importantly, a good wristwatch looks and feels like a wristwatch. It's a part of you. It matches your style. It doesn't stand out (unless you want it to). It evokes emotion.
I can't say that the Galaxy Gear does any of those things. In fact, I'm not entirely convinced the first smartwatch has even been made yet. I'll keep using the term — as will everyone — for lack of a better one, but I believe true smartwatches will grow out of a resurgent watch industry in cooperation with technology companies, not out of the tech sector alone. Put simply, they'll look like watches; they'll just do more than they used to.
""
I'm not necessarily saying the Galaxy Gear is a bad product; I haven't used it, much less tried to live with it for days or weeks on end. But what this does mean is that the Galaxy Gear is a wearable computer, not a smartwatch. Like other portable computers, the Galaxy Gear is a high-power machine that attempts to clone the functionality of larger devices. It's infinitely extensible and exhaustively feature-packed at the expense of battery and, I believe, livability.
Fortunately, Samsung's press release for the Gear sticks to the much safer, more generic "wearable device" moniker, only briefly mentioning that it also functions as a "standalone watch." That's a start. "Wearable device" is a term I'm comfortable with for this product.
But ultimately, it still means that I'm left wondering what Samsung could do if it didn't feel compelled to put a camera in the strap and an 800MHz processor under the hood.