یکی از واحدهای توپخانه ارتش آمریکا در طی آزمایشی با استفاده از قابلیت نبرد شبکه محور ، یک سامانه پدافندی را با کسب اطلاعات هدف گیری از یک فروند جنگنده F-35 مورد هدف قرار داد.
در جریان نبرد، معمولا این هواگردها هستند که با دریافت اطلاعات اهداف زمینی، اقدام به نابودی آنها میکنند. اما بمبها و موشکهای قابل پرتاب از جنگندهها معمولا گران قیمت هستند و هزینه زیادی را به کشور کاربر تحمیل میکنند. همچنین خود جنگنده و خلبانانی که ساعتها وقت و میلیونها دلار پول صرف هزینه آموزششان شده، داراییهای با ارزشی هستند و زمانی که در فضای تحت پوشش پدافند دشمن قرار دارند، خطر سرنگونی آنها وجود دارد.
در این بین با استفاده از نبرد شبکه محور میتوان این ریسک را تا حد ممکن کاهش داد. اما نبرد شبکه محور چیست ؟ نبرد شبکه محور به معنی ارتباط و رد و بدل شدن اطلاعات بین همه واحدهای درگیر در نبرد است. از سربازان پیاده گرفته، تا تانکها و تا هواگردها.
آمریکا پیش از این تا حد زیادی موفق به ایجاد چنین ارتباطی بین واحدهای مختلف نیروی نظامی خود شده است. برای مثال جنگندههای آمریکایی قادرند با استفاده از اطلاعات رادار آواکس یا جنگندههای دیگر، با هدفی که از برد رادار آنها خارج است درگیر شوند. همچنین سامانههای ضد موشک با دریافت اطلاعات از چندین رادار در مکانهای مختلف، میتوانند اقدام به رهگیری موشکهای بالستیک کنند.
اما رد و بدل کردن اطلاعات بین دو شاخه نظامی و بین توپخانه و جنگنده پیش از این انجام نشده بود. اکنون جنگندههای پنهانکار میتوانند وارد مناطق تحت پوشش پدافندی دشمن شده و بدون پرتاب بمب که باعث کاهش رادارگریزی و شناسایی آنها توسط دشمن میشود و با ارسال اطلاعات هدف گیری به واحدهای توپخانه، اهداف با ارزش دشمن را با کمترین خطر و هزینه از بین ببرند. این مساله همچنین از این جهت حائز اهمیت است که واحدهای توپخانهای نیز روز به روز با گلولهها و راکتهای هدایت شونده دقیق تر میشوند و همچنین برد آنها نیز در آینده به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.
بنابراین در نبردهای آینده و به لطف نبرد شبکه محور، نیروهای نظامی قادر خواهند بود که اهداف را از فاصله زیاد، به شکلی دقیق، با کمترین خطر و هزینه و با احتمال پایین تلفات جانبی مورد اثابت قرار دهند.