گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
امواموا (Oumuamua) یک سنگ آسمانی مرموز و بیگانه در منظومه شمسی بوده که به تازگی نظریه جدید دانشمندان، بسیاری از سوالات بی‌پاسخ مربوط به آن را برطرف می‌کند. در بررسی این نظریه با ما همراه باشید.
امواموا (Oumuamua) یک جرم آسمانی شگفت‌انگیز بوده که به عنوان اولین شیء بین ستاره‌ای شناخته شده در منظومه شمسی، نظریه‌های زیادی در مورد ارتباط آن با موجودات فضایی به وجود آمده است؛ با این تفاسیر دانشمندان تئوری جدید را مطرح کرده‌اند که به بسیاری از سوالات مطرح شده و ابهامات موجود در رابطه با این سیارک پاسخ می‌دهد. در ادامه با ما همراه باشید.
کشفیات جدید در مورد امواموا
اولین بار در سال 2017 بود که یک سیارک استوانه‌ای شکل عجیب در منظومه شمسی کشف شد که بر اساس بررسی‌های ستاره شناسان و با توجه به جزئیات چرخش و سرعت حرکت نسبت به خورشید، از فضای بین ستاره‌ای و دنیای خارج از منظومه ما آمده بود. از همان زمان تاکنون بسیاری ادعا کرده‌اند که موجودات فضایی این شی آسمانی را برای جاسوسی فضایی و نظارت بر زندگی زمینیان به سیستم ستاره‌ای ما فرستاده‌اند و صرف بیگانه بودن این سیارک باعث شده تا در سه سال گذشته توجه زیادی به آن جلب شود.
کلمه امواموا در زبان بومیان هاوایی آمریکا به معنی «پیام آوری از دوردست‌ها» بوده و شکل عجیب این جرم آسمانی و حالت کشیدگی موجود در آن باعث شده تا دانشمندان در توضیح ماهیت، محل شکل‌گیری، مسیر حرکت و دلیل وارد شدن سیارک مورد نظر به منظومه شمسی به چالش کشیده شوند. تخمین زده شده که این جرم آسمانی با رنگ قرمز تیره‌اش بین 100 تا 1000 متر طول داشته و عرض آن هم بین 35 تا 167 متر باشد. چنین شکل عجیبی در کنار چرخش امواموا که شبیه به چرخش سیارک‌هاست، به ابهامات موجود در رابطه با جرم آسمانی مورد نظر اضافه می‌کند.
با وجود نظریه‌های مطرح شده در مورد ارتباط امواموا به فرازمینی‌ها، دانشمندان عموما بر این باور هستند که این سیارک کاملا منشائی طبیعی دارد، اما جزئیات این منشا تا قبل از ارائه نظریه دانشمندان آکادمی ملی ستاره شناسی چین و دانشگاه سانتا کروز آمریکا موضوع بحث و اختلاف‌نظر بوده است.
دانشمندان مورد نظر با انجام شبیه‌سازی‌های کامپیوتری مربوط به اجرام آسمانی بین ستاره‌ای، با الگوبرداری از وضعیت امواج اقیانوس‌های زمین به این نتیجه رسیدند که اگر جرمی بیش از حد به یک ستاره نزدیک شود، امکان تغییر شکل جرم به حالتی بسیار بلند و باریک وجود دارد و پس از این تغییر شکل، میدان گرانش ستاره می‌تواند جرم را در فضای بین ستاره‌ای پرتاب کند.
از طرف دیگر مدل‌های دمایی شبیه‌سازی‌ها نشان داد که به هنگام نزدیک بودن به ستاره، سنگ‌های سطح چنین تکه‌های بلندی ذوب می‌شوند و پس از دور شدن، مواد مذاب منجمد شده و باعث می‌شوند که جرم مورد نظر پوسته‌ای سخت و تقریبا یک تکه را در سطح خود داشته باشد که از تغییر شکل جرم جلوگیری می‌کند.
شبیه‌سازی‌ها برای رنگ قرمز عجیب امواموا هم توضیحی دارند؛ دانشمندان می‌گویند که پخش شدن حرارت در حین فرآیند اختلال جزر و مدی ستاره‌ای می‌تواند مقدار زیادی از مواد فرار موجود در جرم آسمانی را جذب کرده و رنگ گزارش شده را در کنار عدم وجود توده گرد و غبار و گاز در اطراف این سیارک توجیه می‌کند. چنین وضعیتی برای خشکی اجرام آسمانی بین ستاره هم توضیح مناسبی فراهم می‌کند.
دنباله دار بوریسوف هیچ پیامی از موجودات فضایی برای ما ندارد!
مواد قابل تبخیری مثل یخ که دمای تصعید بالایی دارند، می‌توانند در داخل جرم آسمانی مورد نظر و زیر پوسته سنگی و سخت آن گیر کرده و پس از مدتی با خارج شدن از سیارک همانند یک موشک طبیعی جرم را به جلو رانده و حرکات یک ستاره دنباله‌دار به وجود آورند.
در حالی که نظریه مطرح شده توسط دانشمندان سانتا کروز و آکادمی ملی ستاره شناسی چین به کلی احتمال دست داشتن موجودات فضایی در ساخت امواموا را رد می‌کند، نکته جالب اینجاست که احتمال دخالت چنین اجرام آسمانی شگفت‌انگیزی در شکل‌گیری حیات بر روی زمین مطرح شده است.
محققان می‌گویند که تعداد بی‌شماری از اجرام آسمانی این‌چنینی با ابعاد گوناگون وجود دارند؛ این احتمال هست که میکروارگانیسم‌ها و یا ترکیبات شیمیایی تشکیل دهنده کوچک‌ترین اشکال زندگی به وسیله اجرامی مثل امواموا که از مناطق تشکیل دهنده این ترکیبات عبور کرده‌اند، به سیاراتی مثل زمین آمده باشند و چنین سنگ‌های بین ستاره‌ای مواد اولیه تشکیل دهنده حیات را در سراسر کهکشان و یا کیهان گسترش داده‌اند.
