نیروی دریایی آمریکا به دنبال ساخت ناو جنگی بدون سرنشین است

نیروی دریایی آمریکا با همکاری دارپا به دنبال ساخت ناو جنگی بدون سرنشین است. این پروژه که نومارس – NOMARS نام دارد، گامی بلند پروازانه است که می‌تواند چهره نبردهای دریایی را برای همیشه تغییر دهد.

نیروی دریایی آمریکا به عنوان یکی از مهم‌ترین بازوهای اعمال قدرت این کشور در فرای مرزهایش، یکی از بزرگترین قربانیان همه گیری ویروس کرونا بوده است. تنها در یک مورد، بیش از هزار نفر (یک پنجم) از خدمه ناو هواپیمابر تئودور روزولت به کرونا مبتلا شدند که باعث کنسل شدن ماموریت این ناو در اقیانوس آرام، زمین گیر شدن آن در گوام و در نهایت یک جدال سیاسی شدید در آمریکا شد. کرونا گریبان تعداد زیادی از ناوهای دیگر این نیرو را نیز گرفت و صدها نفر از ملوانان آمریکایی را مبتلا کرد. همه این مشکلات باعث کاهش سطح آمادگی نیروهای نظامی آمریکا و همچنین حضور کمرنگ تر این نیرو در مناطق مهمی مانند شرق آسیا شده  و به چین فرصتی برای عرض اندام داده است.

اصولا ناوها و زیردریایی‌ها به دلیل فضای محدود و سطح تماس و نزدیکی بالای خدمه نسبت به یکدیگر، محیطی ایده آل برای گسترش ویروسی مانند کرونا هستند. این مساله و مشکلات جدی حاصل از گسترش کرونا باعث شده است که توجه نیروی دریایی آمریکا هم به بحث اتوماسیون جلب شود. البته با توجه به کمبود بودجه و نیاز به صرفه جویی در هزینه‌ها، نیرو دریایی آمریکا پیش از این هم در مبحث اتوماسیون سرمایه‌گذاری کرده بود، اما این بار این نیرو قصد دارد پا را از این هم فراتر گذاشته و به دنبال به خدمت گرفتن ناو جنگی بدون سرنشین است.

نومارس اولین پروژه برای ساخت ناو جنگی بدون سرنشین نیست. آمریکا طرح دیگری به نام LUSV را نیز دنبال می‌کند که بر اساس آن، ناوهایی از کلاس‌های موجود در نیروی دریایی به قابلیت عملیات بدون سرنشین دست پیدا کنند. این نیرو قصد دارد که در سال جاری میلادی برای خرید دو فروند از این شناورها (که هیچ اطلاعاتی از آن‌ها در دسترس نیست) 400 میلیون دلار هزینه کند. تفاوت LUSV با نومارس در این است که در LUSV ساختار ناو همانند شناورهای سرنشین دار خواهد بود و امکان کنترل کشتی توسط خدمه نیز وجود دارد. اما نومارس ناوی با طراحی کاملا جدید خواهد بود که فاقد هر گونه فضا و امکانات برای خدمه انسانی است. یعنی از پل فرماندهی و مرکز اطلاعات نبرد گرفته تا کابین‌ها و آشپزخانه و غذا خوری، هیچکدام در طراحی این ناو لحاظ نخواهد شد.

چنین ناوی احتمالا به دلیل حذف فضاهای مربوط به خدمه بسیار کوچکتر از ناوهای امروزی باشد و این خصوصیت می‌تواند به طرحی بسیار پنهانکارتر از همه شناورهای امروزی منجر شود. افزایش ظرفیت حمل مهمات و سنسورهای مختلف نیز می‌تواند از دیگر خصوصیات منحصر به فرد چنین جنگ افزاری باشد.همچنین این ناو جنگی بدون سرنشین می‌تواند خصوصیات راداری شناورهای دیگر مانند ناوهای هواپیمابر یا ناوشکن‌ها را تقلید کرده و آتش دشمن را از این شناورهای با ارزش، به سمت خود منحرف کند.

با این که خود دارپا اعلام کرده است که هنوز مشخص نیست آیا با تکنولوژی‌های موجود امکان ساخت یک ناو جنگی تماما بدون سرنشین وجود خواهد داشت یا خیر، اما همه گیزی کرونا نشان داد که چنین شناورهایی جزو ملزومات نیروهای نظامی در آینده خواهند بود.