در این مطلب فلش بک، به بررسی برخی از اولین گوشی های گیمینگ که در ابتدا تلفنهای ساده بودند خواهیم پرداخت که بازیهای سه بعدی را اجرا میکردند.
تجربه بازیهای مختلف در کنسولهای بازی یا رایانه شخصی همیشه موردی بوده که طی دو دهه گذشته از سرگرمیهای اصلی افراد به حساب میآمده است. با این حال، پیشرفت این صنعت هم در نوبه خود بسیار جالب بوده؛ به نحوی که رسیدن گرافیک بازیها از یک حالت دو بعدی و کارتونی به آنچه که امروزه در کیفیت 8K میبینیم باعث جذب کاربران هرچه بیشتر به سمت آن شده است.
به هر حال تجربه بازی با کنسول و یا رایانه شخصی همیشه سرگرمی جالبی بوده، اما این مورد وقتی عجیب میشود که همین کار در گوشیهای هوشمند انجام شود. امروزه بازیهای بسیار جذابی مانند کالاف دیوتی موبایل یا پابجی هستند که با گرافیک کنسولی و گیم پلی بسیار مشابه با نسخههای رایانه شخصی، باعث میشوند تا کاربران در هر جا که میروند بتوانند با اسمارتفون خود هیجان تجربه این عناوین موبایلی را تجربه کنند.
به علاوه برخی گوشیهای هوشمند در بازار وجود دارند که با نام گوشی گیمینگ شناخته میشوند. این گجتها به نحوی طراحی شدهاند که دارای مشخصات فنی بسیار قوی، مخصوص اجرای بازیهای سنگین با گرافیک بالا هستند. اما آیا تا به حال فکر کردهاید که اولین گوشی گیمینگ چه نام داشته و از کدام شرکت بوده است؟ چراکه در سالهای دور، گوشیهای گیمینگ همیشه به این حالت نبوده و به شما اجازه کنترل کاراکتر در حالت اول شخص و با گرافیک بالا را نمیدادند.
اولین گوشی های گیمینگ
به هر حال راجع به این موضوع که اولین گوشی گیمینگ از کدام شرکت بوده، نمیتوان با قاطعیت چیزی را بیان کرد، اما درباره تاریخ عرضه، میتوان گفت که سال ۱۹۹۴ زمان دقیق آن بوده است.
درواقع در این سال چند گجت با عنوان «موبایل گیمینگ» عرضه شده که یکی از آنها Hagenuk MT-2000 ساخته یک شرکت دانمارکی بوده است. این گوشی موبایل، تنها یک بازی با نام Tetris داشت که البته اکثر کاربران آن را با نام «خانهسازی» در کنسولهای قدیمی و یا آتاریهای دستی میشناختند.
بازی Tetris دوران درخشانی را در سالهای دور به عنوان یک بازی فکری و در عین حال مهیج تجربه کرده بود؛ به نحوی که با مشاهده استقبال شدید کاربران، سازندگان گوشی Siemens S1 نیز این بازی را در تلفن همراه جدید خود قرار داده و از محبوبیت آن برای فروش هرچه بیشتر استفاده کردند.
با این حال بازی Tetris حتی تا سالها بعد هم در گوشیها و کنسولهای قدیمی جای خود را پیدا کرده و حتی هماکنون نیز افراد بسیاری نسخه متفاوتی از آن را روی گوشیهای اندرویدی خود نصب کرده و از تجربه یک عنوان فکری و مهیج، با گیم پلی همیشگی و آشنا لذت میبرند. اما حدودا در همان سال بود که گوشی IBM Simon عرضه شد و بازی جدیدی به نام Scramble را به جمع عناوین گوشی های گیمینگ اضافه کرد.
این بازی جدید که درواقع از صفحه لمسی و قلم مخصوص IBM Simon استفاده میکرد، نوعی عنوان سبک پازل بود که در آن کاربر بلوکهایی را برای پاک کردن و یا ساخت راه جدید جابه جا میکرد.
تلاش اریکسون و موفقیت مارهای نوکیا
چند سال بعد، هنگامی که در 1999 میلادی کاربران بسیاری منتظر ساخت یک بازی موبایلی جدید در گوشی های به اصطلاح ساده که ما در این مطلب آنها را گیمینگ میخوانیم بودند، شرکت اریکسون تلفن همراه جدیدی با نام اریکسون A1018s عرضه کرد. البته این گوشی چندان هم در نظر کاربران جالب نبود؛ چراکه شاید از نظر ظاهری و کوچک بودن افراد بسیاری به خرید آن علاقه نشان میدادند، اما مخاطبانی که قصد تجربه بازیهای مهیج و فکری را در تلفن همراه خود داشتند، پس از اینکه میفهمیدند روی این دستگاه هیچ بازی جدید یا حتی قدیمی نصب نیست، دور آن خط میکشیدند.
با این حال مدتی بعد اریکسون یک آپدیت نرمافزاری جدید برای گوشی را به صورت رسمی عرضه کرد که کاربران میتوانستند آن را با اتصال به رایانه شخصی یا مراجعه به مراکز خرید نصب کنند. این بهروز رسانی، درواقع تفاوت چندانی را در رابط کاربری گوشی ایجاد نمیکرد، اما بازی Tetris را به اریکسون A1018s اضافه میکرد؛ درست زمانی که دیر شده بود.
شرکت نوکیا پس از چند سال وقفه بین نوآوری در ساخت و قرار دادن یک بازی جدید در تلفنهای همراه، بالاخره در گوشی 6110 خود بازی Snake یا همان مار را قرار داد که کاربران با دیدن آن یک لحظه تلفن همراه خود را زمین نمیگذاشتند. محبوبیت بازی Snake درواقع به حدی بالا گرفته بود که حتی هماکنون نیز نسخههای مختلفی از آن برای گوشیهای هوشمند وجود دارد که به صورت آنلاین و به صورت کاربر در مقابل کاربر انجام میشود. اما جالب است بدانید که Snake حتی در نوکیا 6110 هم در حالت دو نفره قابل بازی کردن بود!
در حالت دو نفره این بازی، کاربران باید گوشیهای خود را نزدیک یکدیگر میگذاشتند و گیم پلی آن نیز بدین شکل بود که هر نفر، مانع رشد مار مقابل میشد. در ابتدا ممکن است این ایده خود بسیار جالب باشد، اما فکر اقتصادی پشت آن حتی جالبتر است؛ زیرا افرادی که قصد داشتند تا با دوستان خود این عنوان را تجربه کنند، مجبور بودند تا حتما دو گوشی 6110 تهیه کنند و این یعنی فروش نسبتا دو برابر!
به هر حال حتی شرکت اریکسون هم بعدها اعلام کرد که این بازی به صورت فایل داخل سیستم در گوشی گذاشته شده و به همین دلیل نمیتوان آن را در دستگاههای دیگر با فلش زدن یک رام جدید نصب کرد.
تولد جاوا
اولین گوشی های گیمینگ که از سیستم عامل جاوا MIDlet استفاده میکردند به ترتیب Siemens SL45i و نوکیا 3410 در سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ بودند. این دو دستگاه بالاخره میتوان گفت که مرز بین محدودیت گوشیها برای داشتن یک یا دو بازی را شکستند و این قابلیت را اضافه کردند که کاربر بتواند اپلکیشن مورد نظر خود را نصب کند.
به همین دلیل سازندگان بازیهای رایانهای با شنیدن این خبر سریعا به سمت بازاری جدید قدم برداشتند؛ چراکه اینبار به جای فلش زدن یک رام کامل برای اضافه کردن یک بازی، تنها لازم بود تا آن را نصب کنید. با این حال، نصب کردن اپلکیشن غیر رسمی در آن زمان چندان هم کار سادهای نبود و فروشگاههای آنلاین مانند گوگل پلی استور هنوز وجود نداشتند.
البته نوکیا فکر این قسمت از کار را هم کرده بود و برنامه Club Nokia به افراد اجازه میداد تا بازیهای مختلف مانند Munkiki’s Castle (که اولین بازی سه بعدی موبایل است) را دانلود کنند. همچنین این فروشگاه درواقع خود به بازاری جدید برای نوکیا تبدیل شده بود که افراد میتوانستند که در آن صداهای زنگ مختلف برای گوشی خود را خریداری کنند یا اینکه برخی بازیهای پولی را دانلود و نصب کنند. همچنین جالب است بدانید که اولین DLC یا همان بسته الحاقی در کل دنیای بازیهای رایانهای و یا موبایل با بازی Space Impact شروع شد که کاربران را وادار میکرد تا ادامه مراحل آن را خریداری کنند.
اولین گوشی مخصوص گیمینگ
بالاخره بعد از بازیهای ساده و ادامه پیشرفت تکنولوژی، اولین گوشی های گیمینگ کم کم به یک ایده کلی برای سازندگان تلفنهای همراه تبدیل شدند. ابتدا در سال 2003 شرکت نوکیا N-Gage را عرضه کرد که چندان مورد پسند کاربران قرار نگرفت؛ اما پس از آن در سال 2006 گوشی جدیدی به نام سانسونگ SPH-B5200 ظاهر شد که بالاخره میتوانست بازیهای سه بعدی (و دو بعدی) جذابی را در اختیار طرفداران گیم قرار دهد.
همچنین در سال 2011 گوشی سونی اکسپریا پلی نیز عرضه شد که درواقع بازیهایی با گرافیک کنسول پلی استیشن 1 را اجرا میکرد و آنقدر که باید مورد پسند طرفداران قرار نگرفت.